Μετά από προσπάθειες 15 ετών και αρκετές αποτυχίες, αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν τα πρώτα κλωνοποιημένα ανθρώπινα εμβρυικά βλαστοκύτταρα.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική κλωνοποίησης παρόμοια με εκείνη που είχαν εφαρμόσει οι βρετανοί συνάδελφοί τους του Ινστιτούτου Ρόσλιν για να παράγουν το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό, το πρόβατο Ντόλι το 1996.
Το επίτευγμα αποτελεί σημαντική πρόοδο στο πεδίο της ιατρικής, επειδή τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή βλαστικών κυττάρων για την αναγέννηση διαφόρων ιστών και οργάνων (καρδιάς, μυών, οστών, εγκεφάλου κ.α.).
Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι εναλλακτικές πηγές βλαστοκυττάρων, εκτός της κλωνοποίησης, θα είναι ευκολότερες, φθηνότερες και λιγότερο επίμαχες από ηθική και κοινωνική άποψη.
Η τεχνική («πυρηνική μεταφορά σωματικών κυττάρων») που χρησιμοποιήθηκε, όπως και με τη Ντόλι, αφορούσε τη λήψη δερματικών κυττάρων από έναν ενήλικο δότη και την τοποθέτηση του πυρήνα με το DNA σε ένα ωάριο λήπτη από όπου είχε αφαιρεθεί το δικό του DNA.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Όρεγκον, με επικεφαλής τον βιολόγο Σουκράτ Μιταλίποφ κατάφεραν να αναπτύξουν το κλωνοποιημένο ανθρώπινο έμβρυο μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης (περίπου 150 κύτταρα, ενώ μέχρι τώρα δεν είχε ποτέ ξεπεραστεί το στάδιο των 12 κυττάρων). Το στάδιο αυτό θεωρείται επαρκές για να αποτελέσει πηγή βλαστικών κυττάρων.
Η νέα εξέλιξη εγείρει εκ νέου το ζωτικό ερώτημα κατά πόσο είναι εφικτή -και επιτρεπτή από βιοηθική σκοπιά- η πλήρης κλωνοποίηση ενός ανθρώπου πέρα από το στάδιο του εμβρύου. Οι Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να προχωρήσουν την κλωνοποίηση του ανθρώπινου εμβρύου έως το στάδιο των πέντε ημερών, όμως αυτό απέχει ακόμα πάρα πολύ από την επιτυχή γέννηση ενός κλωνοποιημένου μωρού από μια γυναίκα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το έμβρυο θα έπρεπε να εμφυτευθεί σε κάποια γυναικεία μήτρα, όπως συμβαίνει στην εξωσωματική γονιμοποίηση, όμως η έως τώρα εμπειρία με πειραματόζωα δείχνει ότι τα πράγματα συνήθως πάνε στραβά, προτού γεννηθεί καν ο κλώνος. Έτσι, προς το παρόν, πέρα από τις πολλές βιοηθικές και άλλες ενστάσεις, η όλη τεχνική κρίνεται ατελής και ανασφαλής για χρήση σε ανθρώπους, ακόμα και αν ο νόμος επέτρεπε την ανθρώπινη κλωνοποίηση.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική κλωνοποίησης παρόμοια με εκείνη που είχαν εφαρμόσει οι βρετανοί συνάδελφοί τους του Ινστιτούτου Ρόσλιν για να παράγουν το πρώτο κλωνοποιημένο θηλαστικό, το πρόβατο Ντόλι το 1996.
Το επίτευγμα αποτελεί σημαντική πρόοδο στο πεδίο της ιατρικής, επειδή τα κύτταρα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή βλαστικών κυττάρων για την αναγέννηση διαφόρων ιστών και οργάνων (καρδιάς, μυών, οστών, εγκεφάλου κ.α.).
Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι εναλλακτικές πηγές βλαστοκυττάρων, εκτός της κλωνοποίησης, θα είναι ευκολότερες, φθηνότερες και λιγότερο επίμαχες από ηθική και κοινωνική άποψη.
Η τεχνική («πυρηνική μεταφορά σωματικών κυττάρων») που χρησιμοποιήθηκε, όπως και με τη Ντόλι, αφορούσε τη λήψη δερματικών κυττάρων από έναν ενήλικο δότη και την τοποθέτηση του πυρήνα με το DNA σε ένα ωάριο λήπτη από όπου είχε αφαιρεθεί το δικό του DNA.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Όρεγκον, με επικεφαλής τον βιολόγο Σουκράτ Μιταλίποφ κατάφεραν να αναπτύξουν το κλωνοποιημένο ανθρώπινο έμβρυο μέχρι το στάδιο της βλαστοκύστης (περίπου 150 κύτταρα, ενώ μέχρι τώρα δεν είχε ποτέ ξεπεραστεί το στάδιο των 12 κυττάρων). Το στάδιο αυτό θεωρείται επαρκές για να αποτελέσει πηγή βλαστικών κυττάρων.
Η νέα εξέλιξη εγείρει εκ νέου το ζωτικό ερώτημα κατά πόσο είναι εφικτή -και επιτρεπτή από βιοηθική σκοπιά- η πλήρης κλωνοποίηση ενός ανθρώπου πέρα από το στάδιο του εμβρύου. Οι Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να προχωρήσουν την κλωνοποίηση του ανθρώπινου εμβρύου έως το στάδιο των πέντε ημερών, όμως αυτό απέχει ακόμα πάρα πολύ από την επιτυχή γέννηση ενός κλωνοποιημένου μωρού από μια γυναίκα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το έμβρυο θα έπρεπε να εμφυτευθεί σε κάποια γυναικεία μήτρα, όπως συμβαίνει στην εξωσωματική γονιμοποίηση, όμως η έως τώρα εμπειρία με πειραματόζωα δείχνει ότι τα πράγματα συνήθως πάνε στραβά, προτού γεννηθεί καν ο κλώνος. Έτσι, προς το παρόν, πέρα από τις πολλές βιοηθικές και άλλες ενστάσεις, η όλη τεχνική κρίνεται ατελής και ανασφαλής για χρήση σε ανθρώπους, ακόμα και αν ο νόμος επέτρεπε την ανθρώπινη κλωνοποίηση.