Μοναδική επιστημονική κατάκτηση αποτελεί για τους Έλληνες ιατρούς η περίπτωση της 35χρονης Ζωής, η οποία έπασχε από νανισμό και ήταν δύσκολο να μείνει έγκυος.
Οι γιατροί με σειρά επώδυνων επεμβάσεων κατάφεραν να την ψηλώσουν και τελικά γεύτηκε την χαρά της μητρότητας.
«Μόνη μου γύριζα τις βίδες –οι οποίες διέτρεχαν τα οστά της – κάθε έξι ώρες,...
έτσι ώστε να ψηλώνω ένα χιλιοστό την ημέρα. Ένιωθα πώς δεν πονούσα όταν δεν αναζητούσα την βοήθεια των άλλων», λέει.
Η νεαρή μητέρα γεννήθηκε με αχονδροπλασία, την πιο κοινή μορφή νανισμού. Οι άνθρωποι με νανισμό δεν ξεπερνούν στην ενήλικη ζωή τους τα 1,23 εκατοστά, ενώ εκτός από το ανάστημα έχουν κοντά χέρια, δυσανάλογο κεφάλι, σπονδυλική στένωση κ.λ.π.
Η λύση δόθηκε από ένα γιατρό του ΚΑΤ, ο οποίος εξειδικευόταν στις επιμηκύνσεις. Στο πρώτο χειρουργείο υποβλήθηκε στα 12 της, ενώ μέχρι να κλείσει τα 15 ακολούθησαν άλλες 14 επεμβάσεις.
«Ήθελα να σταματήσει ο κόσμος να με επεξεργάζεται ως κάτι αξιοπερίεργο και να με κοροϊδεύει. Πιο πολύ από όλα όμως επιθυμούσα μια καθημερινότητα φυσιολογική, να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι, να εργαστώ, να κάνω οικογένεια», λέει.
Όταν ξεκίνησε τις επεμβάσεις η Ζωή ήταν μόλις 110 εκατοστά. Σήμερα είναι 1,52 και κρατά στην αγκαλιά της το μωρό της.
«Επέλεξα να υποβληθώ σε εξωσωματική γιατί έπρεπε να σβήσω το προβληματικό γονίδιο από το οικογενειακό μας DNA. Ήθελα πρωτίστως να εξασφαλίσω ότι το παιδί μου θα είναι υγιές, όπως και τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου», καταλήγει.
Οι γιατροί με σειρά επώδυνων επεμβάσεων κατάφεραν να την ψηλώσουν και τελικά γεύτηκε την χαρά της μητρότητας.
«Μόνη μου γύριζα τις βίδες –οι οποίες διέτρεχαν τα οστά της – κάθε έξι ώρες,...
έτσι ώστε να ψηλώνω ένα χιλιοστό την ημέρα. Ένιωθα πώς δεν πονούσα όταν δεν αναζητούσα την βοήθεια των άλλων», λέει.
Η νεαρή μητέρα γεννήθηκε με αχονδροπλασία, την πιο κοινή μορφή νανισμού. Οι άνθρωποι με νανισμό δεν ξεπερνούν στην ενήλικη ζωή τους τα 1,23 εκατοστά, ενώ εκτός από το ανάστημα έχουν κοντά χέρια, δυσανάλογο κεφάλι, σπονδυλική στένωση κ.λ.π.
Η λύση δόθηκε από ένα γιατρό του ΚΑΤ, ο οποίος εξειδικευόταν στις επιμηκύνσεις. Στο πρώτο χειρουργείο υποβλήθηκε στα 12 της, ενώ μέχρι να κλείσει τα 15 ακολούθησαν άλλες 14 επεμβάσεις.
«Ήθελα να σταματήσει ο κόσμος να με επεξεργάζεται ως κάτι αξιοπερίεργο και να με κοροϊδεύει. Πιο πολύ από όλα όμως επιθυμούσα μια καθημερινότητα φυσιολογική, να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι, να εργαστώ, να κάνω οικογένεια», λέει.
Όταν ξεκίνησε τις επεμβάσεις η Ζωή ήταν μόλις 110 εκατοστά. Σήμερα είναι 1,52 και κρατά στην αγκαλιά της το μωρό της.
«Επέλεξα να υποβληθώ σε εξωσωματική γιατί έπρεπε να σβήσω το προβληματικό γονίδιο από το οικογενειακό μας DNA. Ήθελα πρωτίστως να εξασφαλίσω ότι το παιδί μου θα είναι υγιές, όπως και τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου», καταλήγει.