Το εκδοτικό ξεκίνημα του Γιώργου Κουρή γίνεται από την ιδιαίτερη πατρίδα του, όταν έφηβος ακόμη, το 1958, εκδίδει τη «Φωνή της Κεφαλλονιάς», «από την αγανάκτηση που ένιωθα να χτυπήσω το πλιάτσικο που γινόταν από το κράτος», όπως διηγιόταν αργότερα.
«Τη στοιχειοθετούσα, την τύπωνα και την έγραφα ο ίδιος», παραδεχόταν σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του....
Το φύλλο, που κατά τον εκδότη του ήταν «η πρώτη εφημερίδα με πανελλήνια φήμη», στήριξε την Ενωση Κέντρου και τον τοπικό βουλευτή Ευάγγελο Δενδρινό, ο οποίος, στα «Ιουλιανά» του 1965, πήγε με τους «αποστάτες», τους οποίους στήριξε με πάθος η «Φωνή της Κεφαλλονιάς».
Με παθιασμένα άρθρα επετίθετο κατά των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο αποκαλούσε «Ανδρέσωφ», ενώ εξυμνούσε το «καμάρι της Κρήτης», τον «λεβέντη Κώστα Μητσοτάκη». Τα στενά σύνορα της Κεφαλλονιάς ήταν πολύ μικρά για να χωρέσουν τον πολυμήχανο Γιώργο Κουρή, ο οποίος κάνει το επόμενο επιχειρηματικό του βήμα αγοράζοντας έκταση 5 στρεμμάτων στην Παλλήνη, όπου εγκαθιστά εργοστάσιο γραφικών τεχνών.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι η επένδυση έγινε με δάνειο 22 εκατ. δραχμών που λήφθηκε την περίοδο της δικτατορίας από την ΕΤΒΑ, για λογαριασμό της εταιρείας Καρμποτεχνική Α.Ε. Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1978, το τυπογραφείο για είδη «καρμπονιζέ» που δεν πήγαινε και πολύ καλά, γίνεται παρανάλωμα του πυρός.
Η «αναποδιά» όμως δεν πτοεί τον νεαρό, ακόμη, επιχειρηματία, ο οποίος ιδρύει νέα εταιρεία, την Ελλάς Πρες Α.Ε., στην οποία φημολογείτο ότι είχε συνεταιριστεί με άτομα του περιβάλλοντος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με τον οποίο διατηρούσε ακόμη στενές φιλικές σχέσεις.
Ενας αστικός μύθος αποδίδει τον μεταξύ τους πόλεμο σε χρέη του εκδότη προς τον μετέπειτα πρωθυπουργό, καθώς λέγεται ότι ο Κουρής πούλησε τον εξοπλισμό της εταιρείας και αρνήθηκε να τον αποζημιώσει. Αυτά τα «εκατομμύρια από συναλλαγματικές που δεν του πλήρωσε» χαρίζουν στον Γιώργο Κουρή «το κατόρθωμα να είναι ο μόνος Ελληνας που έριξε οικονομικά τον Μητσοτάκη…».
Εγκατάσταση στον Ταύρο
Εν τω μεταξύ η Ελλάς Πρες αγοράζει οικόπεδο δύο στρεμμάτων στον Ταύρο, στο οποίο εγκαθίσταται εξοπλισμός για την έκδοση εντύπων. Η πρώτη εκδοτική απόπειρα, ωστόσο, με τη «Νέα Εφημερίδα» πάει άπατη και το φύλλο γρήγορα κλείνει. Ο Κεφαλλονίτης, όμως, δεν το βάζει και πάλι κάτω. Σε μια περίοδο που οι άλλες εφημερίδες κοστίζουν 15 δραχμές, εκείνος εκδίδει, τον Μάρτιο του 1980, την «Αυριανή» που πωλείται στο ένα τρίτο της τιμής.
Η κυκλοφορία της εφημερίδας, που δεν διανεμόταν από τα πρακτορεία Τύπου, ήταν πολύ χαμηλή και όλα έδειχναν ότι δεν θα άντεχε για πολύ. Ολα άλλαξαν, όμως, χάρη στην απεργία που ξεκίνησαν οι τεχνικοί Τύπου και την ανταπεργία (lock out) με την οποία απάντησαν οι εκδότες.
Αποτέλεσμα της κόντρας ήταν να εκδίδονται επί έναν μήνα μόνον τρεις εφημερίδες: οι κομματικές «Αυγή» και «Ριζοσπάστης» και η «Αυριανή», η οποία τον Ιούλιο του 1980 εκτινάχθηκε στις 56.000 φύλλα ημερησίως.
Οταν, κατ’ απαίτηση των άλλων εκδοτών, ορίζεται κατώτατη τιμή πώλησης των ημερήσιων εφημερίδων στις 10 δραχμές, ο Κουρής απαντά με τη δημοσίευση κουπονιού, το οποίο όσοι αναγνώστες προσκομίζουν στον Ταύρο παίρνουν πίσω το ένα τάλιρο.
Εκείνο, όμως, που σταθεροποιεί την κυκλοφορία του νεόκοπου φύλλου είναι η επιθετική στρατηγική κατά των ανταγωνιστών της, αλλά κυρίως κατά της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ., χρησιμοποιώντας μια εντελώς ασυνήθιστη γλώσσα για τα εκδοτικά δεδομένα της εποχής.
Η κυκλοφοριακή εκτίναξη της εφημερίδας έρχεται τον Σεπτέμβριο του 1980 όταν βάζει στο στόχαστρο τη σύζυγο του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, η οποία ήταν αντιπρόσωπος της εταιρείας ενδυμάτων «Lacoste» στην Ελλάδα
. Επί μέρες η «Αυριανή» γράφει για χαριστική ρύθμιση, το φύλλο σπάει το φράγμα των 100.000 ημερησίως και οι δίκες και καταδίκες που ακολουθούν έπειτα από μηνύσεις που υπέβαλε η οικογένεια του τότε πρωθυπουργού -πήγε και ο ίδιος και κατέθεσε στο δικαστήριο- αποτελούν «παράσημα» για τον εκδότη της «Αυριανής», ο οποίος λίγο πριν συλληφθεί διαφεύγει στο εξωτερικό, σε αντίθεση με τον αδελφό του Μάκη Κουρή, ο οποίος φυλακίζεται στον Κορυδαλλό.
Αυτοεξόριστος στην Ιταλία, ο Γιώργος Κουρής υπαγορεύει τηλεφωνικά τα ακόμη πιο επιθετικά άρθρα του, συνεχίζει τον έντονο αντικυβερνητικό αγώνα και στηρίζει με πάθος το ΠΑΣΟΚ που επελαύνει προς την εξουσία.
«Νικήσαμε», ήταν ο τίτλος της εφημερίδας την επομένη των εκλογών της 18ης Οκτωβρίου του 1981. «Οι αγώνες και οι θυσίες της “Αυριανής” δικαιώθηκαν πανηγυρικά», ανέφερε στον υπέρτιτλο, ενώ, απευθυνόμενη στη νέα κυβέρνηση, προέτρεπε: «Ανοίξτε τις φυλακές να βγουν οι εκδότες μας που έφεραν την Αλλαγή».
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παίρνει όντως μέτρα που δίνουν τη δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα ο Γιώργος Κουρής και να αποφυλακιστεί ο αδελφός του. Παρά, ωστόσο, τη στήριξη που απολαμβάνουν, αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος είναι επιφυλακτικά απέναντι στην «Αυριανή» επειδή δεν θέλουν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τους άλλους εκδότες.
Ετσι, την πρώτη τετραετία, το φύλλο υποχωρεί κυκλοφοριακά σε χαμηλά επίπεδα. Διορατικός, όμως, ο Κουρής περιμένει την ευκαιρία που φτάνει θυελλωδώς στις αρχές του 1985. Ξεκινά με μια επίσκεψη του εκδότη της στο Καστρί, όπου κουβαλάει ολόκληρη σακούλα με επιστολές αναγνωστών προς την «Αυριανή», που διαφωνούσαν με την παραμονή του Καραμανλή στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και την καταθέτει ενώπιον του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Εκτοτε και επί πολλά χρόνια, κάτω από τον τίτλο της «Αυριανής», που ως τότε αυτοχαρακτηριζόταν ως «η τιμιότερη και δημοκρατικότερη εφημερίδα», προστίθεται η περιώνυμη επικεφαλίδα «η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό».
Πολιτικός σάλος
Ο επόμενος μεγάλος σταθμός για την εφημερίδα φτάνει τις παραμονές των εκλογών του Ιουνίου του ίδιου χρόνου, όταν δημοσιεύει πρωτοσέλιδα μια παλιά φωτογραφία του αρχηγού της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, υποστηρίζοντας ότι τα δύο πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν είναι ναζί και ο ίδιος «συνεργάτης των Γερμανών».
Ξεσηκώνεται πολιτικός σάλος και η εφημερίδα σπάζει όλα τα ρεκόρ, καταγράφοντας τον συγκεκριμένο μήνα μέση ημερήσια κυκλοφορία 243.000 φύλλων. Είναι ώρα ο Γιώργος Κουρής να κάνει το δικό του συγκρότημα.
Τον Απρίλιο του 1986 εκδίδει την πρωινή εφημερίδα «Λόγο», σε συνεργασία με τον γαμπρό του πρωθυπουργού Θόδωρο Κατσανέβα, με τον οποίο έρχεται σύντομα σε σύγκρουση, η οποία αποτυπώνεται σε ένα από το μνημειώδη πρωτοσέλιδα υπό τον τίτλο «Ανδρέα, μάζεψε τον γαμπρό σου».
Η εμφάνιση στο επιχειρηματικό και εκδοτικό στερέωμα του Γιώργου Κοσκωτά προκαλεί τη μήνη όλου του τότε εκδοτικού κατεστημένου, το οποίο σχηματίζει μέτωπο με το οποίο συντάσσεται αρχικά και ο Κουρής.
Οταν, όμως, ξεσπά το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης, στο οποίο είναι αναμιγμένος ο Μένιος Κουτσιόγωργας που είναι ο βασικός υποστηρικτής του εκδότη της «Αυριανής», ο Κουρής αλλάζει ρότα. Εκμεταλλευόμενος τη σύγκρουση της τότε κυβέρνησης με όλους τους παραδοσιακούς εκδότες του φιλοπασοκικού χώρου, αρπάζει την ευκαιρία και γίνεται «η φωνή του ΠΑΣΟΚ».
Απογείωση
Εχει φτάσει η περίοδος της απογείωσης. Οπως ο ίδιος ο εκδότης σημειώνει σε ένα από τα πρωστοσέλιδα άρθρα του, τον Αύγουστο του 1989, «η “Αυριανούλα”, σε πείσμα όλων έπιασε και θέριεψε και σήμερα διαθέτει, χωρίς δάνεια και κλεμμένα, το μεγαλύτερο εκδοτικό συγκρότημα στη χώρα, που αποτελείται από 10.000 τ.μ. ιδιόκτητα κτίρια, εφτά κυλινδρικά πιεστήρια και 150 κομπιούτερ, στα οποία εκδίδονται τέσσερις εφημερίδες, η “Αυριανή”, ο “Λόγος”, η “Αυριανή Βόρειας Ελλάδας” και άλλα 2-3 εβδομαδιαία έντυπα, τα οποία πολλαπλασιάζονται και αυξάνονται…».
Επαίρεται επίσης για τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς του - το Ράδιο Αθήνα έχει εγκαινιαστεί από τον πρωθυπουργό Ανδρέα- και προαναγγέλλει ότι «η “Αυριανή” θα φτιάξει και αυτή οπωσδήποτε τηλεοπτικό σταθμό, είτε μας δώσουν άδεια, είτε όχι».
Οπερ και εγένετο με το περίφημο Κανάλι 29 που μεσουρανεί την περίοδο της μητσοτακικής διακυβέρνησης και κυρίως την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου για την υπόθεση του σκανδάλου Κοσκωτά. Τότε αρχίζει πρώτο την απευθείας μετάδοση της δίκης και «αιχμαλωτίζει » εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές που συντονίζονται στη συχνότητά του για να ακούσουν τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο.
Ο Γιώργος Κουρής συνεχίζει να στηρίζει σθεναρά το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα, στηλιτεύοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο όποιον τον αμφισβητούσε, και κατά τη διάρκεια που ο πρόεδρος του Κινήματος βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Επικρίνει ακόμη και την πρώην σύζυγο, Μαργαρίτα, ότι «δεν του έβραζε ούτε ένα αβγό», για να δικαιολογήσει τον δεσμό του Ανδρέα με τη Δήμητρα Λιάνη. Η τελευταία, ωστόσο, λίγο αφότου το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία, το 1993, γίνεται η «πορνο-Μιμή» και ο εκδότης της «Αυριανής» επιδίδεται σε έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον της, δημοσιεύοντας επί μέρες πρωτοσέλιδα με γυμνές φωτογραφίες της από την εποχή που ήταν αεροσυνοδός.
Ωστόσο μετά το 1996 στηρίζει φανατικά τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό της χώρας, Κώστα Σημίτη. Η υπερθεμάτιση του «εκσυγχρονισμού» του από την «Αυριανή», που χρησιμοποιεί επιχειρήματα και φρασεολογία του, κάνουν τον ίδιο τον Σημίτη να κοκκινίζει από ντροπή. Ωστόσο οι αναγνώστες τής γυρίζουν την πλάτη.
Και όταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ την αποκηρύσσει, τότε το Mea Culpa του εκδότη της εμφανίζεται στο πρωτοσέλιδο με το δραματικό «ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ»!!! Και φυσικά στρέφεται προς τη Νέα Δημοκρατία!
Η στροφή στον… καραμανλισμό
Οταν εκλέγεται ο Κώστας Καραμανλής αποσύρεται από την προμετωπίδα του φύλλου το εμβληματικό «η εφημερίδα που γκρέμισε τον καραμανλισμό», για να γίνει πλέον «ανεξάρτητη πολιτική εφημερίδα» και να υποστηρίξει σθεναρά τη Ν.Δ. μέχρι την εκλογική ήττα.
Η κυκλοφοριακή κατρακύλα της «Αυριανής» μείωσε σημαντικά την απήχηση του φύλλου και την παρεμβατικότητα που είχε στο παρελθόν. Ετσι, ακόμη και την περίοδο του «Γιωργάκη», που πολεμήθηκε από τον Γ. Κουρή, ήταν το μόνο έντυπο που τασσόταν υπέρ της δραχμής.
Λίγοι «πήραν είδηση» τη διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας, πριν από λίγους μήνες, με απόφαση των εργαζομένων σε αυτή και οι οποίοι παρέμεναν επί μήνες απλήρωτοι.
