Η απίστευτη ιστορία έλαβε χώρα το 1961 στη Σιβηρία, όπου ο χειρουργός Λεονίντ Ρογκόζοφ, συμμετείχε ως γιατρός στην ερευνητική σοβιετική αποστολή στον σταθμό Νοβολαζερέφσκαγια σε συνθήκες που ξεπερνούν τους -60 βαθμούς Κελσίου.
Κάποια στιγμή ο Ρογκόζοφ, αισθάνθηκε έντονη ναυτία, ανυπόφορους κοιλιακούς
πόνους, και είχε ανεβάσει και πυρετό. Πήρε κάποια παυσίπονα για να ηρεμήσει αν και ο ίδιος σαν γιατρός είχε κάνει ήδη την διάγνωση του. Ήξερε ότι οι πόνοι ήταν μάλλον από σκωληκοειδίτιδα και την επόμενη μέρα έγινε εκείνο που φοβόταν. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας.
Έπρεπε άμεσα να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο. Όμως σε εκείνη την περιοχή πολύ πιο πάνω από τον Αρκτικό κύκλο, η πλησιέστερη πόλη απείχε περισσότερο από 1600 χιλιόμετρα.
Μη έχοντας άλλη επιλογή και γνωρίζοντας πλέον ότι αν δεν χειρουργηθεί, θα πεθάνει, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να χειρουργήσει ο ίδιος τον εαυτό του. Βοηθοί του, στο ιατρείο της βάσης, ένας οδηγός και ένας μετεωρολόγος.
Ο οδηγός κρατούσε ένα μεγάλο καθρέπτη και ο μετεωρολόγος, είχε τον ρόλο του εργαλειοδότη. Ο Ρογκόζοφ ξάπλωσε και έβλεπε από τον καθρέπτη που του κρατούσε ο οδηγός την περιοχή της κοιλιάς του, όπου ο ίδιος θα χειρουργούσε. Ανοιξε μια τομή 10 εκατοστών και προχώρησε στην επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης ο Ρογκόζοφ, συχνά έχανε τις αισθήσεις του, ενώ αναγκαζόταν να σταματάει κάθε 10 λεπτά για να πάρει ανάσες.
Μετά από μήνες επέστρεψε στο Λένινγκραντ όπου τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, το οποίο διδόταν σε επιφανείς επιστήμονες. Από το 1986 μέχρι το 2000, διετέλεσε επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης για τον πνεύμονα και τη φυματίωση.
.jpg)