Η πολύπαθη και μαρτυρική Κύπρος μας είπε και πάλι «Όχι».
Η Κύπρος που διχοτομήθηκε από την εισβολή του Ατίλλα κατάφερε και πάλι να υψώσει το ανάστημά της και να πει ένα ηχηρό «όχι» στους εκβιασμούς της Μέρκελ....
Οι Κύπριοι παρέδωσαν μαθήματα πατριωτισμού και ελληνισμού για δεύτερη φορά μέσα σε μία δεκαετία, μετά το «Όχι» που είχαν ψηφίσει στο σχέδιο Ανάν.
Η «μητέρα» Ελλάδα της «ανάπτυξης», των τεχνοκρατών και των τραπεζιτών, λέει εδώ και 4 χρόνια μόνο «ΝΑΙ»! «Ναι» σε όλα, «ναι» σε ότι έχει να κάνει με φορολόγηση των πολιτών, «ναι» σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο και στα βάρβαρα χαράτσια.
Το μόνο «ΟΧΙ» που είπαν οι δικοί μας πολιτικοί στη Μέρκελ ήταν στη φορολόγηση των εφοπλιστών!
Την ώρα που ο λαός αδυνατούσε να πληρώσει ακόμα και τα βασικά, η προκλητική κυβέρνηση άφηνε στο απυρόβλητο τους «μεγαλοκαρχαρίες». Ακόμα και σήμερα τους αντιμετωπίζει ως «ιερές αγελάδες».
Οι δανειστές είχαν ζητήσει τη φορολόγηση και των εφοπλιστών, όμως η ελληνική κυβέρνηση είπε «Όχι, θα βρούμε τα χρήματα από τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους».
Οι Κύπριοι αδερφοί μας αποδείχτηκαν «Πατριώτες», δεν έβαλαν την Ευρώπη πάνω απ’ όλα, αλλά την Πατρίδα τους, το έθνος τους. Αντίθετα, οι… «κοσμοπολίτες» Έλληνες πολιτικοί θεωρούν πατρίδα τους την «Ευρωπαϊκή Ένωση» της Μέρκελ, το ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ!
Η Κύπρος σήκωσε στους ώμους της ολόκληρο τον ελληνισμό, ξεμπρόστιασε τους «μικρούς» Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι όχι μόνο δεν τόλμησαν να αρνηθούν τις ξένες επιταγές, όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν τα εθνικά συμφέροντα, αλλά αντίθετα έδωσαν παραπάνω από όσα τους ζητούνταν.
Το «καμπανάκι» που χτύπησαν οι Κύπριοι δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτο. Το «όχι» στους Γερμανούς θα πρέπει να ακουστεί σε όλο τον Ευρωπαϊκό νότο και να δώσει θάρρος σε όλη την Ευρώπη. Από την Ισπανία και την Πορτογαλία μέχρι την υποταγμένη Γαλλία στα «βίτσια» της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Θα πρέπει να ακουστεί όμως δυνατά στα αυτιά της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι επιτακτική ανάγκη να ακουστεί επιτέλους ένα «όχι» - έστω και καθυστερημένο – από τα χείλη των Ελλήνων πολιτικών.
Το «Όχι» της Κύπρου εκτός όλων των άλλων αποτελεί και μεγάλη νίκη του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η Ρωσία έχει ζωτικά συμφέροντα στη λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Και στην υπόθεση της Συρίας και στην υπόθεση της Κύπρου ο Πούτιν βγήκε κερδισμένος.
Η Ελλάδα δυστυχώς «κλότσησε την καρδάρα με το γάλα» και απεμπόλησε νωρίς τα πλεονεκτήματα που θα της προσέφερε μια στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία.
Οι προσπάθειες του Κ. Καραμανλή για στενότερες σχέσεις με τους Ρώσους έπεσαν στο κενό μετά την εκλογή του Γ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2009. Από τότε μέχρι σήμερα οι σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας βρίσκονται στην… κατάψυξη!
Ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να στήνουν παγίδες στην Ελληνορωσική προσέγγιση.
Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό, στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι πολιτικό. Την αλλαγή που ζητάει ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να τη φέρει ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των επιχειρηματιών.
Αν δεν αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα, η χώρα μας θα παραμείνει έρμαιο στα νύχια των Γερμανών και των άλλων «αρπαχτικών».
