Πήραν τα αρχικά των χωρών μας και …χάριν συντομίας μας ονόμασαν «PIGS»,
ως …γουρούνια δηλαδή για όσους δεν γνωρίζουν την αγγλική, προφανώς για
να μας ...αναγνωρίζουν πιό εύκολα.
Τα γουρούνια της Ευρωπαϊκής Μεγαλειότητος θα μπορούσαμε να πούμε, της μεγάλης δηλαδή ιδέας της «ενωμένης ευρώπης».
Ένα στα τρία λοιπόν «γουρουνόπουλα» των χωρών που δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τις μελλοντικές μπριζόλες στο τραπέζι των παγκόσμιων ...
κερδοσκόπων, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανεργίες, λιτότητες και μνημόνια, οδήγησαν το έν τρίτο του παιδικού πληθυσμού στο κατώφλι της εξαθλίωσης.
Αυτά τουλάχιστον ισχυρίζεται η διεθνής φιλανθρωπική οργάνωση Caritas και απλώς κοιτώντας γύρω μας, δεν έχουμε κανένα λόγο να μην την πιστέψουμε.
Με την ανεργία των νέων στη χώρα μας να έχει ξεπεράσει το 62% να μας δίνει μια απίστευτη αλλά και ταυτόχρονα τραγική «πρωτιά» ακόμη και ανάμεσα στις άλλες «αδελφές» χώρες του ευρωπαϊκού νότου και με το ένα τρίτο του παιδικού πληθυσμού αποδεδειγμένα πλέον να υποσιτίζεται, η ευρώπη όσο πάει αρχίζει να αποκτά ένα πρόσωπο όλο και πιο αποτροπιαστικό.
Αν μάλιστα σε αυτά τα ποσοστά των υποσιτισμένων παιδιών, συνυπολογίσουμε και τα εκατομμύρια παιδιά που δεν θα γεννηθούν καν λόγω της κρίσης, τότε, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, άνετα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πραγματική γενοκτονία.
Τα γουρούνια της Ευρωπαϊκής Μεγαλειότητος θα μπορούσαμε να πούμε, της μεγάλης δηλαδή ιδέας της «ενωμένης ευρώπης».
Ένα στα τρία λοιπόν «γουρουνόπουλα» των χωρών που δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά τις μελλοντικές μπριζόλες στο τραπέζι των παγκόσμιων ...
κερδοσκόπων, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ανεργίες, λιτότητες και μνημόνια, οδήγησαν το έν τρίτο του παιδικού πληθυσμού στο κατώφλι της εξαθλίωσης.
Αυτά τουλάχιστον ισχυρίζεται η διεθνής φιλανθρωπική οργάνωση Caritas και απλώς κοιτώντας γύρω μας, δεν έχουμε κανένα λόγο να μην την πιστέψουμε.
Με την ανεργία των νέων στη χώρα μας να έχει ξεπεράσει το 62% να μας δίνει μια απίστευτη αλλά και ταυτόχρονα τραγική «πρωτιά» ακόμη και ανάμεσα στις άλλες «αδελφές» χώρες του ευρωπαϊκού νότου και με το ένα τρίτο του παιδικού πληθυσμού αποδεδειγμένα πλέον να υποσιτίζεται, η ευρώπη όσο πάει αρχίζει να αποκτά ένα πρόσωπο όλο και πιο αποτροπιαστικό.
Αν μάλιστα σε αυτά τα ποσοστά των υποσιτισμένων παιδιών, συνυπολογίσουμε και τα εκατομμύρια παιδιά που δεν θα γεννηθούν καν λόγω της κρίσης, τότε, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, άνετα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πραγματική γενοκτονία.