Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:...
Οι χθεσινές δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών κ. Γιώργου Μέργου ότι το ύψος του κατώτατου μισθού, το οποίο παρεμπιπτόντως ανέρχεται στα 586 ευρώ, παραμένει σε υψηλά επίπεδα, καταδεικνύουν - πέρα από μία πρωτόγνωρη κοινωνική αναλγησία - και μια απόλυτη αδυναμία κατανόησης της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στην αγορά.
Παράλληλα, επιβεβαιώνεται η από καιρό διατυπωθείσα άποψή μας πως ορισμένοι κύκλοι εγχώριων συμφερόντων χρησιμοποιούν την τρόικα και τις πιέσεις της ως πρόσχημα προκειμένου να προωθήσουν αποκλειστικά και μόνο προσωπικές τους ιδεοληψίες και να τις επιβάλλουν νομοθετικά.
Επιπρόσθετα, η προβολή ανάλογων λογικών μόνο αισιόδοξους δεν μπορεί να μας κάνει ως προς την πορεία της χώρας προς την πολυπόθητη ανάπτυξη, καθώς αποδεικνύεται ο στρεβλός τρόπος με τον οποίο γίνεται δυστυχώς αντιληπτές οι πιθανές λύσεις έναντι των δημοσιονομικών αδιεξόδων, τα οποία μοιραία θα επιτείνονται όσο συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών μέσω κοινωνικά άδικων περικοπών και διαρκών φοροεπιδρομών.
Ο ελληνικός λαός αναμένει από όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης και αμοίβονται όχι με 586 ευρώ αλλά πολλαπλάσια αυτών, τη στιγμή κατά την οποία η επαγγελματική τους διαδρομή και δραστηριότητα εξαντλείται σε υπαλληλικές θητείες δοτές από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, να εργάζονται για το καλό της πατρίδας και να μην αναλώνονται σε προκλητικές δηλώσεις, οι οποίες όχι μόνο εξωτερικεύουν περισσή αλαζονεία, αλλά επιπλέον έρχονται και σε πλήρη αντίθεση με κάθε έννοια κοινής λογικής.
Ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος κάνει διαρκώς λόγο για το στόχο της ανάπτυξης, οφείλει να απομακρύνει άμεσα όλους εκείνους, που – μη έχοντας σχέση με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα – προκαλούν τον ΑΝΕΡΓΟ, το ΜΙΣΘΩΤΟ, το ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟ, τον κάθε ΕΛΛΗΝΑ πολίτη, ο οποίος έχει φθάσει στα όρια της εξαθλίωσης.
Υπηρεσιακοί παράγοντες που σκέφτονται και ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνουν κακό στην οικονομία, κάνουν κακό στον τόπο. Και καθόσον μας αφορά άμεσα, προσβάλλουν το νέο Δικηγόρο, που δεν έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» και πασχίζει να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος, τις έκτακτες εισφορές, τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, μαχόμενος καθημερινά σε μία ανύπαρκτη οικονομία.
