ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ, ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΕΝΑ. ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ ΠΛΕΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕΣ ΚΤΙΣΕΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ, ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΜΕ ΠΑΤΑΓΟ!
Πρωταγωνιστής
της επικαιρότητας τις τελευταίες εβδομάδες είναι το θύμα των σκοτεινών
σκευωριών, ο πάντα αθώος, έντιμος και κρυστάλλινος πολιτικός Ευάγγελος
Βενιζέλος.
Χθες, με τη βομβιστική επίθεση, στο κάδρο της επικαιρότητας μπήκε και το εμπορικό κέντρο Mall του ομίλου Λάτση.
Τι σχέση έχει όμως ο Βενιζέλος με το Mall του Λάτση; Η απάντηση είναι, ότι η ύπαρξη του αμιγώς παράνομου και αυθαίρετου κατασκευάσματος Mall οφείλεται μεταξύ άλλων και στις γνωστές νομοθετικές ταχυδακτυλουργίες του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου -πλέον δύσκολα βρίσκει κανείς νομιμοποιημένη παρανομία, προς όφελος της οικονομικής ελίτ, στην οποία να μην εμπλέκεται ο Βενιζέλος.
Άλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Με το νόμο περί «Ολυμπιακής Φιλοξενίας» (2001) του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη προβλέπεται ο καθορισμός ορίων του «Χωριού Τύπου» στο Μαρούσι για τη φιλοξενία 5.000 δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο. Στο σχέδιο εντάσσονται 43 στρέμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ). Σύμφωνα με το νόμο, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η περιοχή του ΟΕΚ «θα λειτουργήσει ως χώρος υποδοχής χρήσεων πολεοδομικού κέντρου, ενώ οι υπόλοιπες περιοχές ως χώροι αμιγούς κατοικίας»...
Η συμφωνία του Δήμου Αμαρουσίου με τον ΟΕΚ, προέβλεπε ότι για την παραχώρηση των 43 στρεμμάτων του ΟΕΚ θα γινόταν εμπορικό κέντρο 16.000 τ.μ. και γραφεία 12.000 τ.μ. για τον ΟΕΚ. Όλα αυτά ουδέποτε έγιναν γιατί όταν ανέλαβε η Lamda Developments του Λάτση το έργο, η συμφωνία αλλάχτηκε και στα 43 στρέμματα χτίστηκε το Mall.
Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ανάθεσης του έργου για το «Χωριό Τύπου», ο Κώστας Μπιτσάνης και ο Δορύλαος Κλαπάκης (αρχιτέκτονας από το Μαρούσι) προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας εναντίον της απόφασης του δήμου για κατασκευή του «Χωριού Τύπου» διότι οι εκτάσεις αυτές, βάσει νόμου, δεν διέθεταν τον απαραίτητο συντελεστή δόμησης (επρόκειτο για εκτάσεις που προορίζονταν για πάρκα ή αθλητικές εγκαταστάσεις και για στρέμματα που είχαν χαρακτηριστεί ρέμα). Το αποτέλεσμα ήταν το ΣτΕ να παγώσει το διαγωνισμό.
Η Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. τοτε (2002), Βάσω Παπανδρέου, φρόντισε αμέσως να φέρει νέο νόμο και τροπολογία που να εντάσσει τα 43 στρέμματα του ΟΕΚ στο «Χωριό Τύπου» και ο συντελεστής δόμησης από 1 να πάει στο 2 (δηλαδή αύξηση του χώρου δόμησης). Έτσι, με αυτό το νόμο, το Mall θα μπορούσε να φτάσει τα 75.000 τ.μ.. Παράλληλα η κατασκευή του έργου ανατίθεται στην πλειοδότρια εταιρεία Lamda Developments του Λάτση.
Η Lamda με το που ανέλαβε το έργο δεσμεύτηκε ψευδώς πως θα φτιάξει: (α) «Κέντρο πολλαπλών εµπορικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση των δηµοσιογράφων που θα καταλύσουν στο «Χωριό Τύπου». (β) «Ενιαίο πάρκο 80 στρεµµάτων που δηµιουργείται εξ ολοκλήρου και διαµορφώνει «πνεύµονα πρασίνου».
Η σχετική ανακοίνωση υπάρχει ακόμα στην ιστοσελίδα της.
Ο Δορύλαος Κλαπάκης μαζί με 10 πολίτες της Παρέμβασης Πολιτών Αμαρουσίου κάνει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του διαγωνισμού που ανέθεσε το έργο στην εταιρεία του Λάτση. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τον δικαιώνει και τα έργα για το Mall παγώνουν. Ακολουθεί αγωγή του Δήμου Αμαρουσίου κατά των 11 αιτούντων τα ασφαλιστικά μέτρα και το δικαστήριο ακυρώνει τα ασφαλιστικά μέτρα για λόγους «εθνικού συμφέροντος».
Τα έργα ξεκινούν με άδειες εκσκαφής και οικοδομής που παραχώρησε το ΥΠΕΧΩΔΕ στην εταιρεία του Λάτση.
Μισό χρόνο αργότερα βγαίνει απόφαση από την Ολομέλεια του ΣτΕ (δεν δημοσιοποιήθηκε αλλά διέρρευσε) κατά την οποία η κατασκευή του έργου παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγµατος (προστασία του περιβάλλοντος). Συνεπώς, οι νόμοι Κώστα Λαλιώτη και Βάσως Παπανδρέου, αλλά και η οικοδομική άδεια που παρεχωρήθη στην εταιρεία Lamda Development του Λάτση αυτομάτως ακυρωνόταν.
Παρά την απόφαση όμως, οι εργασίες στο εργοτάξιο συνεχίζονται λες και δε συνέβη τίποτα. Η εταιρεία Λάτση προστατευόταν τόσο καλά από το κράτος (στην προκειμένη περίπτωση από το ΠΑΣΟΚ) που ούτε η Εισαγγελία δεν την άγγιζε. Ενώ η Εισαγγελία ζητούσε από την αστυνομία να επέμβει για να σταματήσουν οι εργασίες, η αστυνομία παρέμενε στη θέση της επικαλούμενη «οδηγία υπηρεσίας» του ΥΠΕΧΩΔΕ να μην σταματήσει το έργο.
Στη συνέχεια όμως αρνούνταν και οι ίδιοι οι εισαγγελείς να πράξουν τα δέοντα για να το σταματήσουν. Τόσο ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών, κ. Μπάγιας, όσο και ο εφέτης κ. Ντένψιας, αρνούνται να τηρήσουν την απόφαση του ΣτΕ.
Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο μέγας ταχυδακτυλουργός των νόμων που, εκτός από αθωωτής πλαστογράφων μεγαλοκαρχαριών και διεφθαρμένων υπουργών, υπήρξε μεταξύ άλλων και θεσμικός ευεργέτης της μπίζνας της οικογένειας Λάτση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε υπουργός Πολιτισμού, ενώ στην αρχή δήλωνε πως θα συμμορφωθεί με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, μερικούς μήνες μετά εξυφαίνει ρύθμιση στο νόμο περί «Ολυμπιακής Προετοιμασίας» με την οποία εξουδετερώνεται η απόφαση του ΣτΕ. Έκανε μια μικροαλλαγή στο εμβαδόν της δομήσιμης επιφάνειας του εμπορικού κέντρου, επέκτεινε τον χώρο για χρήση γραφείων και ταχυδακτυλούργησε δίνοντας στο νόμο το χαρακτήρα της οικοδομικής άδειας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπόκειται σε υπουργική απόφαση για να εφαρμοστεί και άρα δεν μπορεί να γίνει γι αυτόν προσφυγή στο ΣτΕ.
Οι πολιτικές λαμογιές και απατεωνιές για τη νομιμοποίηση και την πώληση αυτού του αυθαίρετου δήθεν ολυμπιακού έργου στον όμιλο Λάτση συνεχίστηκαν και από την επόμενη κυβέρνηση, της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία, αν και από τη θέση της αντιπολίτευσης φώναζε σε υψηλούς τόνους στη βουλή, κάνοντας λόγο για σκάνδαλο, στη συνέχεια ανέλαβε κι αυτή, στη θέση του απερχόμενου ΠΑΣΟΚ, το ρόλο του πιστού υπηρέτη των συμφερόντων της οικογένειας Λάτση.
Τελικά οι εργασίες για το δήθεν ολυμπιακό ακίνητο του Mall τελείωσαν μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 -κατά τη διάρκεια των οποίων το Mall ήταν ακόμα γιαπί. Εγκαινιάστηκε σχεδόν ενάμισο χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, μετά βαΐων και κλάδων από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Χθες, με τη βομβιστική επίθεση, στο κάδρο της επικαιρότητας μπήκε και το εμπορικό κέντρο Mall του ομίλου Λάτση.
Τι σχέση έχει όμως ο Βενιζέλος με το Mall του Λάτση; Η απάντηση είναι, ότι η ύπαρξη του αμιγώς παράνομου και αυθαίρετου κατασκευάσματος Mall οφείλεται μεταξύ άλλων και στις γνωστές νομοθετικές ταχυδακτυλουργίες του τότε υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου -πλέον δύσκολα βρίσκει κανείς νομιμοποιημένη παρανομία, προς όφελος της οικονομικής ελίτ, στην οποία να μην εμπλέκεται ο Βενιζέλος.
Άλλα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Με το νόμο περί «Ολυμπιακής Φιλοξενίας» (2001) του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη προβλέπεται ο καθορισμός ορίων του «Χωριού Τύπου» στο Μαρούσι για τη φιλοξενία 5.000 δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο. Στο σχέδιο εντάσσονται 43 στρέμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ). Σύμφωνα με το νόμο, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η περιοχή του ΟΕΚ «θα λειτουργήσει ως χώρος υποδοχής χρήσεων πολεοδομικού κέντρου, ενώ οι υπόλοιπες περιοχές ως χώροι αμιγούς κατοικίας»...
Η συμφωνία του Δήμου Αμαρουσίου με τον ΟΕΚ, προέβλεπε ότι για την παραχώρηση των 43 στρεμμάτων του ΟΕΚ θα γινόταν εμπορικό κέντρο 16.000 τ.μ. και γραφεία 12.000 τ.μ. για τον ΟΕΚ. Όλα αυτά ουδέποτε έγιναν γιατί όταν ανέλαβε η Lamda Developments του Λάτση το έργο, η συμφωνία αλλάχτηκε και στα 43 στρέμματα χτίστηκε το Mall.
Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ανάθεσης του έργου για το «Χωριό Τύπου», ο Κώστας Μπιτσάνης και ο Δορύλαος Κλαπάκης (αρχιτέκτονας από το Μαρούσι) προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας εναντίον της απόφασης του δήμου για κατασκευή του «Χωριού Τύπου» διότι οι εκτάσεις αυτές, βάσει νόμου, δεν διέθεταν τον απαραίτητο συντελεστή δόμησης (επρόκειτο για εκτάσεις που προορίζονταν για πάρκα ή αθλητικές εγκαταστάσεις και για στρέμματα που είχαν χαρακτηριστεί ρέμα). Το αποτέλεσμα ήταν το ΣτΕ να παγώσει το διαγωνισμό.
Η Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. τοτε (2002), Βάσω Παπανδρέου, φρόντισε αμέσως να φέρει νέο νόμο και τροπολογία που να εντάσσει τα 43 στρέμματα του ΟΕΚ στο «Χωριό Τύπου» και ο συντελεστής δόμησης από 1 να πάει στο 2 (δηλαδή αύξηση του χώρου δόμησης). Έτσι, με αυτό το νόμο, το Mall θα μπορούσε να φτάσει τα 75.000 τ.μ.. Παράλληλα η κατασκευή του έργου ανατίθεται στην πλειοδότρια εταιρεία Lamda Developments του Λάτση.
Η Lamda με το που ανέλαβε το έργο δεσμεύτηκε ψευδώς πως θα φτιάξει: (α) «Κέντρο πολλαπλών εµπορικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση των δηµοσιογράφων που θα καταλύσουν στο «Χωριό Τύπου». (β) «Ενιαίο πάρκο 80 στρεµµάτων που δηµιουργείται εξ ολοκλήρου και διαµορφώνει «πνεύµονα πρασίνου».
Η σχετική ανακοίνωση υπάρχει ακόμα στην ιστοσελίδα της.
Ο Δορύλαος Κλαπάκης μαζί με 10 πολίτες της Παρέμβασης Πολιτών Αμαρουσίου κάνει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του διαγωνισμού που ανέθεσε το έργο στην εταιρεία του Λάτση. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών τον δικαιώνει και τα έργα για το Mall παγώνουν. Ακολουθεί αγωγή του Δήμου Αμαρουσίου κατά των 11 αιτούντων τα ασφαλιστικά μέτρα και το δικαστήριο ακυρώνει τα ασφαλιστικά μέτρα για λόγους «εθνικού συμφέροντος».
Τα έργα ξεκινούν με άδειες εκσκαφής και οικοδομής που παραχώρησε το ΥΠΕΧΩΔΕ στην εταιρεία του Λάτση.
Μισό χρόνο αργότερα βγαίνει απόφαση από την Ολομέλεια του ΣτΕ (δεν δημοσιοποιήθηκε αλλά διέρρευσε) κατά την οποία η κατασκευή του έργου παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγµατος (προστασία του περιβάλλοντος). Συνεπώς, οι νόμοι Κώστα Λαλιώτη και Βάσως Παπανδρέου, αλλά και η οικοδομική άδεια που παρεχωρήθη στην εταιρεία Lamda Development του Λάτση αυτομάτως ακυρωνόταν.
Παρά την απόφαση όμως, οι εργασίες στο εργοτάξιο συνεχίζονται λες και δε συνέβη τίποτα. Η εταιρεία Λάτση προστατευόταν τόσο καλά από το κράτος (στην προκειμένη περίπτωση από το ΠΑΣΟΚ) που ούτε η Εισαγγελία δεν την άγγιζε. Ενώ η Εισαγγελία ζητούσε από την αστυνομία να επέμβει για να σταματήσουν οι εργασίες, η αστυνομία παρέμενε στη θέση της επικαλούμενη «οδηγία υπηρεσίας» του ΥΠΕΧΩΔΕ να μην σταματήσει το έργο.
Στη συνέχεια όμως αρνούνταν και οι ίδιοι οι εισαγγελείς να πράξουν τα δέοντα για να το σταματήσουν. Τόσο ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών, κ. Μπάγιας, όσο και ο εφέτης κ. Ντένψιας, αρνούνται να τηρήσουν την απόφαση του ΣτΕ.
Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο μέγας ταχυδακτυλουργός των νόμων που, εκτός από αθωωτής πλαστογράφων μεγαλοκαρχαριών και διεφθαρμένων υπουργών, υπήρξε μεταξύ άλλων και θεσμικός ευεργέτης της μπίζνας της οικογένειας Λάτση.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε υπουργός Πολιτισμού, ενώ στην αρχή δήλωνε πως θα συμμορφωθεί με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, μερικούς μήνες μετά εξυφαίνει ρύθμιση στο νόμο περί «Ολυμπιακής Προετοιμασίας» με την οποία εξουδετερώνεται η απόφαση του ΣτΕ. Έκανε μια μικροαλλαγή στο εμβαδόν της δομήσιμης επιφάνειας του εμπορικού κέντρου, επέκτεινε τον χώρο για χρήση γραφείων και ταχυδακτυλούργησε δίνοντας στο νόμο το χαρακτήρα της οικοδομικής άδειας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπόκειται σε υπουργική απόφαση για να εφαρμοστεί και άρα δεν μπορεί να γίνει γι αυτόν προσφυγή στο ΣτΕ.
Οι πολιτικές λαμογιές και απατεωνιές για τη νομιμοποίηση και την πώληση αυτού του αυθαίρετου δήθεν ολυμπιακού έργου στον όμιλο Λάτση συνεχίστηκαν και από την επόμενη κυβέρνηση, της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία, αν και από τη θέση της αντιπολίτευσης φώναζε σε υψηλούς τόνους στη βουλή, κάνοντας λόγο για σκάνδαλο, στη συνέχεια ανέλαβε κι αυτή, στη θέση του απερχόμενου ΠΑΣΟΚ, το ρόλο του πιστού υπηρέτη των συμφερόντων της οικογένειας Λάτση.
Τελικά οι εργασίες για το δήθεν ολυμπιακό ακίνητο του Mall τελείωσαν μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 -κατά τη διάρκεια των οποίων το Mall ήταν ακόμα γιαπί. Εγκαινιάστηκε σχεδόν ενάμισο χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, μετά βαΐων και κλάδων από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
