Μαλλί με... Μαλί
Την
ώρα που στη Βουλή αναδυόταν η αποφορά της σήψης, αυτής που παράγεται
από βδέλλες που έχουν σκάσει απ' το αίμα που ρούφηξαν και ρεύονται στα
μούτρα των θυμάτων τους, στην κεντροδυτική Αφρική, φρέσκο αίμα ποτάμι
έρεε και ρέει.
Η Γαλλίδα του αμερικάνικου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,
εδώ έστειλε μια λίστα με την υπογραφή της του κλεπταποδόχου, για να
μας... βοηθήσει να πιάσουμε τους κακούς πλουσίους.
Κι ο Γάλλος Πρόεδρος
έστειλε τώρα μπόμπες και στρατά στο Μαλί για να αντιμετωπιστούν
ευρωπαϊκά οι εκεί κακοί. Παιχνίδια Δημοκρατίας.
Μαλλί με Μαλί πιασμένες
οι επαναλαμβανόμενες κακοποιήσεις ολόκληρων λαών...
εις το όνομα του
ταξικού συμφέροντος, που έχει πάντα το πάσο και το πόστο πρόχειρα για
την κόλαση των άλλων.
Κάτι από
την παρισινή κομψότητα είχαν τα γαλλικά του χλομού χρυσαυγίτη στο...
κοινοβούλιο, όταν φώναζε στη βολευτίνα «κάτσε κάτω μωρή πάλι πιωμένη
είσαι». Με τις ευλογίες αγίων που επιστρατεύτηκαν φραστικά.
Και κάτι απ'
τον αποκτηνωμένο πρωτογονισμό τα μαχαίρια - πεταλούδες που μπήχτηκαν
ελληναράδικα και ως τιμωροί της λευκής φυλής στο στέρνο του Πακιστανού
που τόλμησε να καβαλήσει ποδήλατο στην Αθήνα του 2013. Το πλατσούρισμα
στο τίποτα της αφόρητης σκοπιμότητας και της ματωμένης βαρβαρότητας
μοιάζει, σε μέρες κανιβαλιστικής τελετουργίας σαν αυτές που ζούμε, με
υστερικό πισωγύρισμα των ωροδεικτών της Ιστορίας.
Οι
εκφυλισμένες διαδικασίες στις ραγδαία εκφυλιζόμενες κοινωνίες
παραμορφώνουν την τρέχουσα πραγματικότητα περισσότερο από την Ιστορία.
Μέσα στη Βουλή, τις προανακριτικές προάλλες, είχες την αίσθηση πως ο
Γκαίτε ήταν ένας αχρείος διεστραμμένος γραφιάς όταν έλεγε «φως
περισσότερο φως».
Στην καθ' ημάς πολιτική και πολιτισμική πραγματικότητα
ήταν απλώς ένας μαζόχας που ζήταγε κατάφατσα έναν προβολέα ανάκρισης σε
λευκό κελί, να τον λούζει κατάμουτρα με τα βλέφαρα κρατημένα ανοιχτά με
τσιρότα. Τέτοιο φως. Ο Ηρακλής αναπηδούσε απ' τα μαύρα έδρανα σαν
τρανσφόρμερ με μεταλλικό κοντοχίτωνο να καταριέται τη μοίρα του που δεν
τον φτιάξαν οι θεοί γαλανομάτη, ώστε να φαίνεται η πατρίδα του στο μάτι.
Τέτοια ταυτότητα. Τ' απομεινάρια της πλατωνικής γριάς ελιάς, κάτι ρίζες
που απέμειναν από το τρακάρισμά της μ' ένα λεωφορείο προ τριών
δεκαετιών που άλλοι έγραφαν πως τρίζαν σε μια σόμπα ξεπαγιασμένων
ευρωελλήνων κι άλλοι πως βρέχονταν σε μια μάντρα υπερτιμολογημένων
καυσόξυλων, ήταν τελικώς οι μόνοι αυτουργοί της ασφυξίας νου και
σωμάτων.
Λίγοι κατάλαβαν το νόημα, την αυτοθυσία, τον ηρωισμό. Για να
ανακόψει το κύμα των αυτοχείρων, η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε να
αυτοκτονεί καθημερινά, παίζοντας στα ίσα κόντρα στο «dancing with the
stars». Με το αβαντάζ του μπάτζετ των δισεκατομμυρίων απ' το πετσί και
το σάλιο των τηλεθεατών της.
Σειρά επεισοδίων ως το 2060 κλεισμένη και
υπογεγραμμένη με συμβόλαιο. Χαζεύεις και ξεχνάς να κόψεις τις δικές σου
φλέβες. Μετά, στο διάλειμμα, θα μάθεις πόσο πάει το μαλλί στην
ανθρωπιστική καταστροφή στο Μαλί, που δεν έχει τόσα θύματα όσο χρυσό και
ουράνιο. Κι αυτό θα παιχτεί προσεχώς ως «Εφιάλτης στο Τιμπουκτού».
Λίγοι
θα ασχοληθούν με την είδηση πως όταν γίνονταν όλα αυτά η μικρή φτωχή
Ελλάδα ανταποκρινόταν στο αίτημα της Γαλλίας για βοήθεια. Ελληνες
αξιωματικοί θα πάνε στο Μαλί να εκπαιδεύσουν στρατιώτες. Λαχείο. Κι
ακόμη λιγότεροι θα ανακουφιστούν με την είδηση πως η Τουρκία έγινε τόσο
δημοκρατία που έβαλε στη βίλα - κελί του Οτσαλάν στο Ιμραλί τηλεόραση
πλάσμα 47 ιντσών. Τέτοια ανθρωπιά κι αλληλεγγύη και δη τόση δεν
αντέχεται !
