Κάποτε συνήθιζα να είμαι κάπως έτσι....
Μετά γνώρισα ένα κορίτσι......
Που ήταν κάπως έτσι...
Μαζί ήμασταν κάπως έτσι...
Της έδινα δώρα σαν κι αυτό...
όταν αποδέχτηκε την πρόταση γάμου ήμουν έτσι...
Συνήθιζα να μιλάω μαζί της κάπως έτσι..
Και στο γραφεί ήμουν πάντα κάπως έτσι...
Όταν οι φίλοι μου είδαν το κορίτσι μου κόλλησαν κάπως έτσι...
Και πάντα αντιδρούσα κάπως έτσι..
Αλλά του Αγ.Βαλεντίνου έλαβε ένα τριαντάφυλλο από κάποιον άλλον...
Και ήταν κάπως έτσι..
Και εγώ κάπως έτσι.
Αργότερα έγινα έτσι...
μετά έτσι...
Καταραμένα κορίτσια!
Και δεν με νοιάζει αν στο τέλος τυφλωθώ..!!!
Μετά γνώρισα ένα κορίτσι......
Που ήταν κάπως έτσι...
Μαζί ήμασταν κάπως έτσι...
Της έδινα δώρα σαν κι αυτό...
όταν αποδέχτηκε την πρόταση γάμου ήμουν έτσι...
Συνήθιζα να μιλάω μαζί της κάπως έτσι..
Και στο γραφεί ήμουν πάντα κάπως έτσι...
Όταν οι φίλοι μου είδαν το κορίτσι μου κόλλησαν κάπως έτσι...
Και πάντα αντιδρούσα κάπως έτσι..
Αλλά του Αγ.Βαλεντίνου έλαβε ένα τριαντάφυλλο από κάποιον άλλον...
Και ήταν κάπως έτσι..
Και εγώ κάπως έτσι.
Αργότερα έγινα έτσι...
μετά έτσι...
Ένιωσα ότι θελω να φερθώ κάπως έτσι...
Άρχισα λοιπόν να κάνω αυτό...
Άρχισα λοιπόν να κάνω αυτό...
Τώρα κοιτάξτε που κατάντησα.
Καταραμένα κορίτσια!
Και τώρα επέστρεψα στις παλιές μου συνήθειες..!