Ο εν λόγω άνδρας βοηθούσε τους Εβραίους που έβρισκε σε κατακτημένες
από Ναζί περιοχές να δραπετεύσουν μέσω Ιαπωνίας.
«Χωρίς αυτόν μερικά από τα μεγαλύτερα σύγχρονα μυαλά δεν θα υπήρχαν. Η κληρονομιά του παρήγαγε τραπεζίτες, δικηγόρους, συγγραφείς, πολιτικούς και πολλούς άλλους», υποστήριξε ο Ρίτσαρντ Σόλομον, επικεφαλής του Μουσείου Ολοκαυτώματος του Ιλινόι στις ΗΠΑ....
Ο Ιάπωνας αυτός δρούσε από την Λιθουανία, όπου και εργαζόταν για την κυβέρνηση της Ιαπωνίας ως διπλωμάτης. Εκεί είχαν μεταφερθεί και οι Πολωνοεβραίοι κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η φήμη του απέκτησε γρήγορα διαστάσεις.
Μόλις μαθεύτηκε πως οι Ναζί ήταν έτοιμοι να εισβάλλουν στην χώρα, χιλιάδες τον περικύκλωσαν και του ζήτησαν να να τους βοηθήσει να διαφύγουν. Ο Σουγκιχάρα παρά την άρνηση των ανωτέρων του, δεν δίστασε να χορηγήσει όσες περισσότερες μπορούσε. Χαρακτηριστικό είναι πως επί έναν μήνα σχεδόν, από τις 31 Ιουλίου του 1940 έως τις 28 Αυγούστου τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του υπέγραφαν τις βίζες σωτηρίας των Εβραίων.
Η ιαπωνική κυβέρνηση έκλεισε το γραφείο που είχε στην χώρα και ακόμη και την στιγμή που το τραίνο του Σουγκιχάρα έφευγε, αυτός συνέχισε να υπογράφει βίζες. Έδωσε μάλιστα την σφραγίδα του σε έναν πρόσφυγα προκειμένου αυτός να συνεχίσει την δουλειά του.
Οι περισσότεροι επιβιβάζονταν στο τραίνο, κατευθύνονταν στην Μόσχα και από εκεί μέσω του Υπερσιβηρικού έφταναν στο Βλαδιβοστόκ. Από εκεί έφτασαν στην Ιαπωνία. Η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τους «φιλοξένησε» για μερικούς μήνες και στην συνέχεια ο καθένας διάλεξε την δική του πορεία επιλέγοντας ως προορισμούς μέρη στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Στο μεταξύ ο Σουγκιχάρα μεταφέρθηκε στην Πράγα όπου και έμεινε μέχρι το 1942 και στην συνέχεια στο του Βουκουρέστι μέχρι το 1944. Μόλις οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην χώρα φυλάκισαν αυτόν και την οικογένειά του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για 18 μήνες. Τελικά επιστρέφει στην πατρίδα του το 1946 και μετά από έναν χρόνο δέχθηκε πιέσεις από την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Πολλά χρόνια αργότερα η σύζυγός του αποκάλυψε πως είχε αποκαλυφθεί αυτό που έκανε με τις βίζες και για αυτόν τον λόγο τον ώθησαν στην παραίτηση.
«Χωρίς αυτόν μερικά από τα μεγαλύτερα σύγχρονα μυαλά δεν θα υπήρχαν. Η κληρονομιά του παρήγαγε τραπεζίτες, δικηγόρους, συγγραφείς, πολιτικούς και πολλούς άλλους», υποστήριξε ο Ρίτσαρντ Σόλομον, επικεφαλής του Μουσείου Ολοκαυτώματος του Ιλινόι στις ΗΠΑ....
Ο Ιάπωνας αυτός δρούσε από την Λιθουανία, όπου και εργαζόταν για την κυβέρνηση της Ιαπωνίας ως διπλωμάτης. Εκεί είχαν μεταφερθεί και οι Πολωνοεβραίοι κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η φήμη του απέκτησε γρήγορα διαστάσεις.
Μόλις μαθεύτηκε πως οι Ναζί ήταν έτοιμοι να εισβάλλουν στην χώρα, χιλιάδες τον περικύκλωσαν και του ζήτησαν να να τους βοηθήσει να διαφύγουν. Ο Σουγκιχάρα παρά την άρνηση των ανωτέρων του, δεν δίστασε να χορηγήσει όσες περισσότερες μπορούσε. Χαρακτηριστικό είναι πως επί έναν μήνα σχεδόν, από τις 31 Ιουλίου του 1940 έως τις 28 Αυγούστου τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του υπέγραφαν τις βίζες σωτηρίας των Εβραίων.
Η ιαπωνική κυβέρνηση έκλεισε το γραφείο που είχε στην χώρα και ακόμη και την στιγμή που το τραίνο του Σουγκιχάρα έφευγε, αυτός συνέχισε να υπογράφει βίζες. Έδωσε μάλιστα την σφραγίδα του σε έναν πρόσφυγα προκειμένου αυτός να συνεχίσει την δουλειά του.
Οι περισσότεροι επιβιβάζονταν στο τραίνο, κατευθύνονταν στην Μόσχα και από εκεί μέσω του Υπερσιβηρικού έφταναν στο Βλαδιβοστόκ. Από εκεί έφτασαν στην Ιαπωνία. Η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τους «φιλοξένησε» για μερικούς μήνες και στην συνέχεια ο καθένας διάλεξε την δική του πορεία επιλέγοντας ως προορισμούς μέρη στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Στο μεταξύ ο Σουγκιχάρα μεταφέρθηκε στην Πράγα όπου και έμεινε μέχρι το 1942 και στην συνέχεια στο του Βουκουρέστι μέχρι το 1944. Μόλις οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στην χώρα φυλάκισαν αυτόν και την οικογένειά του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για 18 μήνες. Τελικά επιστρέφει στην πατρίδα του το 1946 και μετά από έναν χρόνο δέχθηκε πιέσεις από την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Πολλά χρόνια αργότερα η σύζυγός του αποκάλυψε πως είχε αποκαλυφθεί αυτό που έκανε με τις βίζες και για αυτόν τον λόγο τον ώθησαν στην παραίτηση.
