Το άρθρο ξεκινά αναφέροντας πως η αντιμετώπιση των τραυμάτων είναι η
ειδικότητα του Γκέοργκ Πίπερ. ...
Ήταν παρόν το 1998 όταν έγινε το μεγάλο δυστύχημα με το τρένο στο Έσεντε της Γερμανίας, αλλά και όταν έγιναν τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Όσλο και στο νησί Ουτόγια. Στην Αθήνα βρέθηκε με αφορμή ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Το άρθρο αναφέρει «Για τον Γερμανό καταναλωτή ειδήσεων, η κρίση είναι πολύ μακριά, μια μακρινή απειλή κάπου στον ορίζοντα. Περιλαμβάνει ειδήσεις που αφορούν τον Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, το «κούρεμα», «τρύπες στην οικονομία», την τρόικα, την επαναγορά ομολόγων, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν όλα αυτά».
Και η εφημερίδα παρατηρεί λίγο παρακάτω: «Την αλήθεια όμως δεν την μαθαίνουμε, ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Ευρώπη. Προφανώς κανείς δεν τολμάει να μας την πει. Ο Πίπερ κάνει λόγο για μια «τεράστια προσπάθεια απώθησης της πραγματικότητας. Κυρίως ο αμυντικός μηχανισμός των πολιτικών λειτουργεί θαυμάσια σε αυτόν τον τομέα.
Ο ίδιος ο Πίπερ όμως δεν απωθεί την πραγματικότητα. Η κατάσταση στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2012 είχε ως εξής: έγκυες που ζητιάνευαν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, επειδή δεν έχουν κοινωνική ασφάλεια πλέον και κανείς δεν θέλει να τις βοηθήσει να γεννήσουν. Άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα ανήκαν στη μεσαία τάξη, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, μαζεύουν από τις λαϊκές φρούτα και λαχανικά πεταμένα στους δρόμους.
Ένας ηλικιωμένος διηγείται πως δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα της καρδιάς γιατί του έκοψαν τη σύνταξη στο μισό. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα δεν έχουν πετρέλαιο θέρμανσης». Και ο Γερμανός ψυχολόγος διερωτάται στο τέλος, πόσο ακόμα θα αντέξει η ελληνική κοινωνία πριν εκραγεί.
Ήταν παρόν το 1998 όταν έγινε το μεγάλο δυστύχημα με το τρένο στο Έσεντε της Γερμανίας, αλλά και όταν έγιναν τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Όσλο και στο νησί Ουτόγια. Στην Αθήνα βρέθηκε με αφορμή ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο ψυχολόγων και ψυχιάτρων.
Το άρθρο αναφέρει «Για τον Γερμανό καταναλωτή ειδήσεων, η κρίση είναι πολύ μακριά, μια μακρινή απειλή κάπου στον ορίζοντα. Περιλαμβάνει ειδήσεις που αφορούν τον Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης, το «κούρεμα», «τρύπες στην οικονομία», την τρόικα, την επαναγορά ομολόγων, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν όλα αυτά».
Και η εφημερίδα παρατηρεί λίγο παρακάτω: «Την αλήθεια όμως δεν την μαθαίνουμε, ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Ευρώπη. Προφανώς κανείς δεν τολμάει να μας την πει. Ο Πίπερ κάνει λόγο για μια «τεράστια προσπάθεια απώθησης της πραγματικότητας. Κυρίως ο αμυντικός μηχανισμός των πολιτικών λειτουργεί θαυμάσια σε αυτόν τον τομέα.
Ο ίδιος ο Πίπερ όμως δεν απωθεί την πραγματικότητα. Η κατάσταση στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2012 είχε ως εξής: έγκυες που ζητιάνευαν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, επειδή δεν έχουν κοινωνική ασφάλεια πλέον και κανείς δεν θέλει να τις βοηθήσει να γεννήσουν. Άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα ανήκαν στη μεσαία τάξη, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά, μαζεύουν από τις λαϊκές φρούτα και λαχανικά πεταμένα στους δρόμους.
Ένας ηλικιωμένος διηγείται πως δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα της καρδιάς γιατί του έκοψαν τη σύνταξη στο μισό. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα δεν έχουν πετρέλαιο θέρμανσης». Και ο Γερμανός ψυχολόγος διερωτάται στο τέλος, πόσο ακόμα θα αντέξει η ελληνική κοινωνία πριν εκραγεί.
