(από το Πρώτο Θέμα)
O Bουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων κ. Γιώργος Χατζημαρκάκης, επιμένει ότι οι Γερμανοί θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη και έχουν αλλάξει στάση απέναντι στη χώρα μας. Σε αυτό πιστεύει ότι συνέβαλε η αξιοπιστία του...
κ. Γιάννη Στουρνάρα αλλά και η συνείδηση ότι η Ελλάδα είναι παραπάνω από απαραίτητη για την Ευρώπη και τους Γερμανούς....
Ανεβαίνοντας τον τεράστιο διάδρομο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον γνωστό και ως «πέρασμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή», για να συναντήσω τον ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή των Γερμανών Φιλελευθέρων κ. Χατζημαρκάκη, παρατηρώ ότι το ελληνικό στοιχείο είναι πανταχού παρών στις Βρυξέλλες. Σχεδόν παντού θα συναντήσεις Ελληνες, ακόμη και αυτούς που είδα να συνομιλούν σε κάποια γωνιά με τον Ντανιέλ Κον Μπετίτ, τον οποίο πετυχαίνω λίγο αργότερα στο ασανσέρ του Κοινοβουλίου.
Με το γνωστό κόκκινο κασκόλ του και το φιλικό του χάρισμα δεν δείχνει να μπορεί να αποχωριστεί τα οικεία μέρη του. Το πιο ελληνικό πάντως γραφείο είναι αναμφίβολα αυτό του κ. Χατζημαρκάκη, με την ελληνική σημαία να δεσπόζει σε μια γωνιά, κάνοντας ιδανική παρέα σε αναμνηστικές φωτογραφίες και βιβλία από την Κρήτη που είναι και ο τόπος καταγωγής του ευρωβουλευτή. Κάπου εκεί βρίσκεται και η φωτογραφία του κ. Ολι Ρεν, ο οποίος φοράει το μπλουζάκι «I am Back in Greece» με τη διττή έννοια του «επιστρέφω αλλά και υποστηρίζω την Ελλάδα». Η ιδέα ήταν και πάλι του κ. Χατζημαρκάκη, ο οποίος θέλησε με αυτό τον τρόπο να ενισχύσει την εικόνα της Ελλάδας στους Γερμανούς. Ωστόσο η απογοήτευσή του από τον φίλο του κ. Ρεν είναι μάλλον προφανής, όπως και από τη γενικότερη στάση της τρόικας.
«Χάσαμε πολύτιμο χρόνο με τις κωλυσιεργίες των Ευρωπαίων και της τρόικας», μας εκμυστηρεύεται. Ο ίδιος πάντως δείχνει ικανοποιημένος με τις τελευταίες εξελίξεις, αφού μόλις έχει επιστρέψει από το Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Κόμματος των Φιλελευθέρων στο Δουβλίνο, όπου εγκρίθηκε το κρίσιμο ψήφισμα που κατέθεσε ο ίδιος για την Ελλάδα. Είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί το ψήφισμα αυτό ενισχύει συμβολικά την άποψη ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια περαιτέρω οικονομική βοήθεια και ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης μέσα από ένα ανεξάρτητο σχέδιο διάσωσης το οποίο ο κ. Χατζημαρκάκης αποκαλεί «σχέδιο Ηρακλής».
Πρόκειται για ένα αντίστοιχο σχέδιο Μάρσαλ, σαν αυτό που ο ίδιος υπενθυμίζει ότι πήραν οι ίδιοι οι Γερμανοί για να μπορέσουν να ανακάμψουν. Τώρα που είναι προφανής η αλλαγή στάσης των Γερμανών μαζί και η συνειδητοποίηση ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη την Ελλάδα, ένα τέτοιο σχέδιο φαντάζει ως η απαραίτητη λύση. Μαζί και με ένα συγκεκριμένο «χάρτη αναπτυξιακής πολιτικής που θα μπορούσε να προσελκύσει επενδυτές στην Ελλάδα, ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν βασικούς τομείς οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ο τουρισμός και ο τεχνολογικός τομέας πληροφοριών», τα οποία γνωρίζει ο ίδιος από πρώτο χέρι λόγω της θέσης του ως πρώην μέλος της Επιτροπής Βιομηχανίας, Ερευνας και Ενέργειας (ITRE) επί σειρά ετών.
Η αλλαγή της γερμανικής στάσης
«Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ευρωζώνη ως ενεργό μέλος της. Το θέμα αυτό θεωρείται πλέον λήξαν για τους Γερμανούς και συνιστά κοινή συνείδηση», είναι το πρώτο πράγμα που μου τονίζει στη συζήτησή μας ο Ελληνογερμανός ευρωβουλευτής με σπουδές στη Βόννη και την Οξφόρδη. «Ξέρουν ότι η Ελλάδα δεν είναι η αιτία του προβλήματος, αφού η κρίση αφορά πλέον ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Πορτογαλία οι αντιδράσεις, κατά τη πρόσφατη επίσκεψη της Μέρκελ, ήταν ακόμη πιο έντονες και από την Ελλάδα και αυτό δεν είναι τυχαίο», μου επισημαίνει λέγοντας ότι η πολιτική των Γερμανών δεν είναι πλέον η ίδια απέναντι στην Ελλάδα. Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην του θυμίσω ότι οι εκπρόσωποι του κόμματός του παραμένουν ιδιαίτερα δηκτικοί και δεν δείχνουν καθόλου να έχουν πάρει αποστάσεις από το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη. «Ναι, αλλά πρόκειται πια για μειοψηφική γνώμη.Επιπλέον οι Φιλελεύθεροι δείχνουν, δυστυχώς, να μην επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο τη Μέρκελ, η οποία πια κινείται προεκλογικά. Και για να κερδίσει τη συμπάθεια των φίλα προσκείμενων προς την Ελλάδα Σοσιαλδημοκρατών, δείχνει να αλλάζει την ατζέντα. Δεν είναι τυχαία ούτε η πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα, ούτε οι φιλικές της κινήσεις προς τη χώρα». Τι συμβαίνει, όμως, με τον Σόιμπλε και τις εχθρικές του δηλώσεις; «Είναι γνωστή η κόντρα Μέρκελ - Σόιμπλε. Ο,τι και να υποστηρίξει η Μέρκελ, αυτός θα πει ακριβώς το αντίθετο. Πάντως στη Γερμανία αυτό που μετρούσε ανέκαθεν είναι η γνώμη του καγκελαρίου. Ανέκαθεν ο ηγέτης είχε προεξάρχοντα ρόλο στην πολιτική της Γερμανίας για καλό και κακό. Γι’ αυτό και τα πάντα αρχίζουν και καταλήγουν στη Μέρκελ».
«Οι Γερμανοί έχουν βγάλει 80 δισ. από την Ελλάδα»
Εκτός από την αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία ο κ. Χατζημαρκάκης θεωρεί απαραίτητη και μάλλον αναπόφευκτη, ο ίδιος επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει άμεση και γενναία χρηματοδότηση για την ανασυγκρότηση της χώρας. Τον ρωτάω αν θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος είναι όντως βιώσιμο. «Τα πάντα είναι θέμα ερμηνείας. Εμείς μιλάμε για “βιωσιμότητα” του χρέους, έναν όρο που οι Αγγλοσάξονες επιμένουν να αποδίδουν ως sustainability, δηλαδή του κατά πόσο το χρέος μπορεί να “αντέξει” ή να “κρατηθεί”. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Το ζήτημα της αντοχής εναπόκειται από το ποσό της αναχρηματοδότησης που θα δοθεί προς την Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία έχει επωφεληθεί τα μάλα από την οικονομική κρίση της Ελλάδας, έχοντας ήδη κερδίσει 80 δισ. ευρώ, κάτι που δεν είναι γνωστό στους Γερμανούς.Αν λοιπόν οι πολιτικοί πείσουν τους ψηφοφόρους τους, καθώς βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, ότι ένα μέρος αυτών που έχουν κερδίσει θα μπορούσε να επιστραφεί πίσω στους Ελληνες, με τη μορφή ενός σχεδίου Μάρσαλ, κανείς δεν θα είχε αντίρρηση. Μέχρι τώρα, όμως, τους έλεγαν ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι πληρώνουν από την τσέπη τους για την Ελλάδα, κάτι που είναι δύσκολο να ανατρέψουν από τη μια μέρα στην άλλη. Η αλλαγή στάσης είναι εμφανής, όπως είναι προφανής και η αναγκαιότητα της αναδιάρθρωσης και της επιμήκυνσης ώστε να κριθεί το χρέος βιώσιμο. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν υπάρξει μια χρηματοδότηση από έναν τέτοιο μηχανισμό στήριξης».
Ο νέος μηχανισμός στήριξης
Μου μιλάει με επαινετικά σχόλια για την ιδέα της Μέρκελ να δημιουργηθεί ένα νέο ταμείο ενίσχυσης, στη λογική του διαρθρωτικού ταμείου της Ευρωπαϊκής Ενωσης με κατευθείαν έλεγχο από την Ευρώπη, ώστε να αποτραπούν τα προβλήματα της διαφθοράς. Κάτι τέτοιο για τον κ. Χατζημαρκάκη θα έλυνε το πρόβλημα, «καθώς τα χρήματα θα πήγαιναν κατευθείαν σε αναπτυξιακά προγράμματα χωρίς να περνούσαν από τους Ελληνες πολιτικούς και τους ύποπτους μεσάζοντες. Μια λύση προφανώς πιο εποικοδομητική και από το ευρωομόλογο, αφού θα έδινε δουλειές και θα βελτίωνε τους δείκτες». Ο μοναδικός μάλιστα όρος που τέθηκε ως προϋπόθεση από τη Μέρκελ κατά την κατάθεση του σχεδίου της, ώστε να συμμετάσχουν τα κράτη- μέλη, είναι να έχουν πραγματοποιήσει ρυθμίσεις στον τομέα της ανταγωνιστικότητας.«Η Μέρκελ έχει ήδη έρθει σε επαφές και έχει προτείνει να χρηματοδοτηθεί το Ταμείο μέσω του προτεινόμενου φόρου των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών», μου λέει ο κ. Χατζημαρκάκης. Και παρότι το σχέδιό της ακόμη δεν έχει βρει ανταπόκριση, ο ίδιος πιστεύει ότι έχει πέσει ήδη ο σπόρος και είναι πιθανόν τα ενδεχόμενα αποτελέσματά του να γίνουν αντιληπτά στους Ευρωπαίους και να ευοδωθεί στο μέλλον. «Η ανισότητα Βορρά - Νότου ενδεχομένως να είναι καταστροφική για την Ευρώπη. Κι όταν η κοινοτική αντίληψη αρχίζει και πάλι να λειτουργεί έναντι της λογικής των εθνικών κρατών, η πρόταση αυτή μπορεί να φανεί ως ιδανική».
