Καθυστερεί το ενιαίο κόμμα στην Κουμουνδούρου

Αν δεν πέσει η κυβέρνηση από τα μέτρα, το επόμενο ορόσημο για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Νοέμβριος. Εκεί θα πάει τελικά η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η οποία θα δρομολογήσει τις διαδικασίες για την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από μια λιγότερο ή περισσότερο χαλαρή συμμαχία σε ενιαίο κόμμα. 

Αυτή η προσπάθεια υποτίθεται ότι θα έπρεπε να μονοπωλεί το εσωκομματικό ενδιαφέρον το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Αυτή τη στιγμή πάντως δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Μια από τις αιτίες είναι ότι ο θερινός λήθαργος μπορεί να παραμερίστηκε από την επανεμφάνιση της τρόικας στο πολιτικό στερέωμα, στο εσωκομματικό επίπεδο όμως η αγρανάπαυση συνεχίζεται. Διακρίνει κανείς μια αγωνία στις προσπάθειες να πάρει πάλι μπροστά η διαδικασία.

Υπήρξε ένα άρθρο της Προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής Σοφίας Σακοράφα στην «Αυγή» που καλούσε σε συμμετοχή και οι πληροφορίες από την Κουμουνδούρου λένε ότι θα ξεκινήσει και μια καμπάνια ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Στόχος είναι το ενιαίο κόμμα να εγγράψει δεκάδες χιλιάδες μέλη (ο αριθμός 100.000 είναι ο μη ομολογούμενος στόχος) που θα συμμετέχουν στις διαδικασίες και θα εκλέξουν ένα μέρος από το σώμα της πανελλαδικής συνδιάσκεψης. 
 
Όλα αυτά βρίσκονται σε εκκρεμότητα και στην πραγματικότητα σε μεγάλη καθυστέρηση, αφού οι αποφάσεις ορίζουν ότι οι εκλογές των αντιπροσώπων θα γίνουν 15 μέρες πριν από τη Συνδιάσκεψη, μετά από ανοικτές διαδικασίες λαϊκών συνελεύσεων. Ε, αυτές οι διαδικασίες, σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν πριν από το Νοέμβρη. Και ένας λόγος που καθυστερεί το πράγμα, είναι η απροθυμία που δείχνουν πολλά στελέχη να κάνουν το βήμα για το νέο κόμμα.     

Η απροθυμία αυτή οφείλεται στο ότι με το σημερινό σχήμα τα στελέχη αυτά έχουν ήδη ρόλους, οι συνιστώσες, όσο μικρές και αν είναι το ίδιο, έχουν την «αναγνώριση» του μικρόκοσμου τους και δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα, να προσχωρήσουν σε ένα μαζικό σχήμα στο οποίο η σχετική ισχύς τους θα είναι μειωμένη.

Ένας δεύτερος λόγος είναι η δυσπιστία προς τους Πασοκογενείς, η οποία εκφράζεται ήδη στο ΣΥΡΙΖΑ, η διαφωνίοα με την προσπάθεια της ηγεσίας να ενσωματώσει το «λαϊκό και μαζικό ΠΑΣΟΚ», που οφείλεται στην αντιπάθεια για την ιδεολογική παρακαταθήκη του Ανδρέα, αλλά και στην  ανησυχία, ότι όσο περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσχωρήσουν στο σχήμα, θα του δώσουν τελικά το στίγμα τους.

Κανείς στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιπαρήλθε το γεγονός ότι οι πασοκογενείς θριάμβευσαν παντού όπου έθεσαν υποψηφιότητα. Γνωρίζουν καλά άλλωστε ότι προ των πυλών συνωστίζονται διάφοροι επιφανείς πράσινοι που και δίαυλους με την Κουμουνδούρου έχουν ανοίξει και σιγά-σιγά σειρά παίρνουν. Η αγανάκτηση που προκάλεσε στο κόμμα η παρουσία της Σοφίας Γιαννακά στην εκδήλωση μιας πασοκογενούς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 3 του Σεπτέμβρη αντανακλά ακριβώς αυτά τα άγχη και τις φοβίες.

Εκείνοι που ήδη έχουν εκφράσει ενστάσεις στην πορεία προς το ενιαίο κόμμα και στο άνοιγμα προς το κέντρο δεν είναι καθόλου αμελητέοι. Οι πλέον επιφανείς είναι ο Π. Λαφαζάνης και το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ, ο Μ. Γλέζος, η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά. 

Οι ενστάσεις αυτές κάνουν και την Κουμουνδούρου, που επιθυμεί διακαώς το ενιαίο κόμμα ώστε να εδραιωθεί η κυριαρχία Τσίπρα στο εσωκομματικό πεδίο να είναι διστακτική και να μην πιέζει τα πράγματα. Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι θα συνεχιστεί για αρκετό διάστημα ακόμα…


Θέμης Δαγκλής