Δεν χρειαζόταν καν να μιλήσουν. Τα πρόσωπά τους και το υπομειδίαμα που τα φώτιζε, ή τα σκοτείνιαζε, τα 'λεγαν όλα.
Βενιζέλος, χαμόγελο συγκρατημένης απελπισίας (γαμώ την ατυχία μου) .
Σαμαράς, χαμόγελο μιζέριας (κλασσική εικόνα του κλαμένου... ) .
Κουβέλης, το... χαμόγελο του απορημένου μπάρμπα Φώτη.
Τσίπρας, το χαμόγελο της επιτυχίας.
Καμμένος, χαμόγελο έκπληξης (ρε, κοίτα που έφτασα! ) ...
