Την θεωρεί μάλιστα ως «αναμενόμενη» αφού από τις αρχές του 2010 η πολιτική ηγεσία του νεοσύστατου τότε ΥΠΕΚΑ είχε επισημάνει την πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή της Οδηγίας στη χώρα μας και την αδράνεια της περιόδου 2000-2010.
Η Οδηγία (2000/60/EΚ) ενσωματώθηκε πλήρως στο Εθνικό Δίκαιο με μεγάλη καθυστέρηση, μετά από παρέλευση επτά ετών, το 2007.
Πολλές από τις προπαρασκευαστικές δράσεις είχαν γίνει είτε με ελλιπή τρόπο ή δεν είχαν γίνει καθόλου.
Μάλιστα, σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, η κατάστρωση, διαβούλευση και έγκριση των Σχεδίων Διαχείρισης που απαιτούσε χρονική διάρκεια 2-3 ετών, δεν είχε καν προγραμματιστεί.
Ως λογική συνέπεια, σύμφωνα πάντα με το ΥΠΕΚΑ, ήταν το Μάρτιο του 2010 η ΕΕ να μην αποδεχθεί ως Διαχειριστικά Σχέδια τα όσα στοιχεία υπέβαλε η χώρα μας και να την παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
«Αναμενόμενο επίσης ήταν το αποτέλεσμα της εκδίκασης της υπόθεσης, που αποτυπώνεται στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση της 19/4/2012, καθώς με την απόφαση, που σχετίζεται με την παραπομπή του 2010, στην ουσία απλά επικυρώνεται η διαπίστωση του γεγονότος ότι η Ελλάδα δεν ολοκλήρωσε τα Σχέδια Διαχείρισης μέχρι το τέλος του 2009» λέει το ΥΠΕΚΑ.
Όπως τονίζει το υπουργείο Περιβάλλοντος το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του (όπως το ίδιο αναφέρει στην απόφασή του) ενδεχόμενες μετέπειτα ενέργειες και δράσεις που υλοποίησε η Ελλάδα, για την εφαρμογή της Οδηγίας.
Αυτές οι ενέργειες και οι δράσεις, σύμφωνα πάντα με το ΥΠΕΚΑ, που αφορούν στην ουσία των πραγμάτων, θα καθορίσουν την εξέλιξη της υπόθεσης και θα αποτρέψουν μια δεύτερη καταδίκη και την συνεπαγόμενη επιβολή προστίμου.
