Από τον Δημ. Μαρκόπουλο
Ελεγε πριν από λίγο καιρό ένας φίλος πως «εάν αύριο τα τανκς έβγαιναν στους δρόμους, οι πολίτες θα τα υποδέχονταν με λουλούδια». Ο φίλος είναι αριστερός. Είναι όμως τόσο αγανακτισμένος με το σύνολο των πολιτικών και των κομμάτων που ενδεχομένως θα θεωρούσε ένα αντίστοιχο στρατιωτικό κίνημα κάτι θετικό, μια καθαρτήριο διαδικασία που θα έστελνε στην άκρη ένα άθλιο κομματοκεντρικό και πελατειακό σύστημα. ...
Δεν ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει, αλλά το τελευταίο διάστημα στην πολιτική σκηνή έχουν παρουσιαστεί τα περισσότερα «πατριωτικά» κόμματα που έχουμε δει από τη δεκαετία του ’50 και μετά. Την ευρύτερη Δεξιά καλύπτουν πλέον ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη που θέλει οι Ελληνες να γίνουν Αμερικανοί και να κουβαλάνε όπλα, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες που πιο ήπια μιλάνε για αντίσταση κατά των Γερμανών και φυσικά η Χρυσή Αυγή του Νίκου Μιχαλολιάκου, ένα κόμμα που όλα δείχνουν πως αν και δεν γνωρίζουμε από ποιους απαρτίζεται θα καταλάβει από 10 έως και 20 ενδεχομένως έδρες.
Αυτό το κύμα του νέου εθνικισμού δημιουργεί λοιπόν και νέες συνθήκες. Υπό την αηδία που η κοινωνία νιώθει για τις πρακτικές της επονομαζόμενης Γενιάς του Πολυτεχνείου, που μας οδήγησε στη σημερινή κατάρρευση, υπό την πίεση που ασκούν οι παράνομες δραστηριότητες των λαθρομεταναστών και με μια κοινωνία που θεωρεί πως βρίσκεται υπό κατοχή ξένων οικονομικών δυνάμεων, η ανάδυση της νέας Δεξιάς είναι γεγονός, μιας Δεξιάς που δεν είναι φυσικά οραματικά φιλελεύθερη και με διεθνιστικά χαρακτηριστικά όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τα είχε οραματιστεί.
Μιας Δεξιάς φοβικής, ερμητικά κλεισμένης στην ελληνικότητα, που θυμίζει έντονα την επάρατο περίοδο μεταξύ 1948-1974.
Υπό το βάρος των παραπάνω λοιπόν, το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει έντονα μια υπόγεια μα άκρως επικίνδυνη συζήτηση περί της περιόδου της επταετίας, ένα κίνημα αναθεώρησης της Ιστορίας σύμφωνα με το οποίο οι Απριλιανοί δεν ήταν προδότες αλλά ήρωες. Και η απλουστευμένη σύγκριση είναι εκείνη που οδηγεί στην άκριτη ηρωοποίηση. Πένητας ζει ο 95χρονος Παττακός, σε βίλα στην Αρεοπαγίτου ζούσε μέχρι πρότινος ο «σοσιαλιστής» Ακης. Ο Ντερτιλής δεν πουλάει τις ιδέες του και ζει στη φυλακή εδώ και 40 χρόνια, οι αριστεροί όμως πρώην «αγωνιστές» κάθε μέρα κάνουν δουλίτσες με το κατεστημένο που δήθεν πολεμούν.
Οσο όμως η χώρα μας θα διολισθαίνει στον δεξιόστροφο λαϊκισμό τόσο η κοινωνία μας θα οπισθοδρομεί. Οσο πρακτικές και λογικές που δίχασαν τον λαό θα βαπτίζονται ως ριζοσπαστισμός τόσο η χώρα θα απομακρύνεται από την Ευρώπη. Και δυστυχώς όλα αυτά δεν θα συμβαίνουν λόγω των δεξιών δυνάμεων που προωθούν αυτές τις ανατροπές αλλά εξαιτίας των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων που δεν μπορούν να ξεπεράσουν το κακό τους παρελθόν και πολιτεύονται με όρους του 1990.
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=191473&cid=116
