«Ξεπαγώνουν» τα μεγάλα έργα, μας ενημέρωσαν με στόμφο! Είδα τους εκπροσώπους των γνωστών κοινοπραξιών να ανακοινώνουν μεγαλεπήβολα σχέδια και να τάζουν θέσεις απασχόλησης.
Ασυναίσθητα το μυαλό μου πήγε μερικά χρόνια πίσω, όταν πάλι έβλεπα τους εκπροσώπους των ίδιων κοινοπραξιών, πότε να ανακοινώνουν ότι κτίζουν την «ισχυρή Ελλάδα» και πότε να χορεύουν τσάμικο με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους....
Δυστυχώς η «ισχυρή Ελλάδα» απεδείχθη αδύναμη και ο χορός οδήγησε τη χώρα στο Ζάλογκο.
Μεγάλα έργα στην Ελλάδα σημαίνει ένας-δυο μεγάλοι εργολάβοι (δεν νομίζω να έχουν μείνει και πολλοί άλλοι), σημαίνει περισσότερο τσιμέντο στην Αθήνα, σημαίνει πλασματικές θέσεις απασχόλησης. Σημαίνει επανάληψη του στρεβλού μοντέλου που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Από κοντά ο κ. Σηφουνάκης να μας παρουσιάζει ένα νέο οικοδομικό κανονισμό που θα επιτρέπει μικρά και μεγάλα τερατουργήματα.
Και ο κ. Παπακωνσταντίνου, που αφού …έσωσε την οικονομία μας, τώρα αναλαμβάνει να …σώσει και το Ελληνικό!
Αλήθεια, υπάρχει κανένας έλεγχος σ’ όλες αυτές τις πρωτοβουλίες ή πάλι οι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κάνουν αυτά που …ξέρουν;
Ας προσέξουν εκεί στη ΝΔ, μήπως πάλι δεσμεύσουν τη χώρα με αναθέσεις για την επόμενη δεκαετία!
Τώρα που το ζήτημα της ανάπτυξης μπαίνει στη βασική ατζέντα και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ελλάδα πρέπει να επανακαθορίσει τις προτεραιότητές της.
Ανάπτυξη ναι, αλλά σε ποιούς τομείς;
Ανάπτυξη ναι, αλλά με ποιό σχέδιο;
Ανάπτυξη ναι, αλλά με ποιό μοντέλο;
Ανάπτυξη ναί, αλλά με ποιά φιλοσοφία;
Ανάπτυξη ναί, αλλά με ποιούς στόχους;
Αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα είναι το ζητούμενο της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Όταν έχεις ένα εκατομμύριο ανέργους, χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις πτωχευμένες (και χιλιάδες ακόμα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας), την παιδεία απαξιωμένη και τον κοινωνικό ιστό διαλυμένο, η ανάπτυξη πρέπει να αρχίσει από κάτω. Καλά και θεάρεστα τα μεγάλα έργα της Αθήνας, αλλά δεν πρόκειται να δώσουν καμιά ανάσα στην Κομοτηνή ή την Κοζάνη.
Ο κ. Σαμαράς, στις χθεσινές του δηλώσεις από τις Βρυξέλλες ζήτησε:
- Να ενεργοποιηθούν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια (ΕΣΠΑ).
- Να αξιοποιηθούν οι πόροι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
- Να δημιουργηθεί μια Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα.
Έθεσε και τις προτεραιότητες:
- Να τονωθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία,
- να χρηματοδοτηθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις
- να ενισχυθούν οι εξαγωγές.
- να απεμπλακούν, επιτέλους, τα μεγάλα έργα υποδομής.
Να υποθέσω ότι η ιεράρχηση δεν έγινε τυχαία!
Να προσθέσω και κάτι ακόμα:Να δοθεί προτεραιότητα σε μικρά και μεσαία έργα στην περιφέρεια. Έργα τα οποία θα μπορέσουν να αναστήσουν τις μικρές τοπικές επιχειρήσεις και να δώσουν θέσεις εργασίας στον τοπικό πληθυσμό.
Επειδή ακούω ότι μερικά φαντάσματα του παρελθόντος αρχίζουν να ακονίζουν τα δόντια τους, χρήσιμο είναι θυμόμαστε ότι αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα δεν μπορούν να την ξαναχτίσουν.
