Ως ανιστόρητο θεωρεί ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης, το επιχείρημα «ή ψηφίζουμε το νέο μνημόνιο ή γινόμαστε Αργεντινή», ενώ θεωρεί την ημέρα της ψηφοφορίας ως «Μαύρη Κυριακή».
Με την παρακάτω δήλωσή του ο κος Βουδούρης αναλύει τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφασή του να καταψηφίσει το νέο μνημόνιο:...
«Τον Οκτώβριο 2011, η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με την τρόικα μια σειρά περικοπών που έπρεπε να υιοθετήσει το κοινοβούλιο, προκειμένου να επιτευχθεί στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, η μείωση του βάρους του χρέους και ένας νέος δανεισμός. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών ζήτησε από τους βουλευτές να ψηφίσουν αυτούσιο το κείμενο, που τους υπέβαλλε, διότι η συμφωνία που είχε συνάψει με τους δανειστές μας δεν άφηνε περιθώριο οποιασδήποτε αλλαγής.
Ταυτόχρονα διαβεβαίωσε το κοινοβούλιο πως, εφόσον τα μέτρα αυτά ψηφίζονταν, η συμφωνία με τους εταίρους μας θα μπορούσε να επιτευχθεί. Επίσης η Ελλάδα θα παρουσίαζε πρωτογενές πλεόνασμα την άνοιξη του 2012. Με τις δεσμεύσεις αυτές και παρά τις ενστάσεις μου για συγκεκριμένα άρθρα, έδωσα στην κυβέρνηση την ψήφο που ζητούσε.
Πράγματι, χάρη σε αυτή την απόφαση της Βουλής επετεύχθη η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης για να υλοποιήσει αυτή την συμφωνία που προέκυπτε από την απόφαση.
Τρεις μήνες μετά οι εταίροι μας ανατρέπουν αυτό το σκηνικό διότι η ελληνική κυβέρνηση δεν εκπλήρωσε τις δεσμεύσεις της. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχεται αποκλίσεις και καθυστερήσεις στις πολιτικές που είχαν αποφασιστεί. Οι εταίροι μας δηλώνουν πως οι εκπρόσωποι της ελληνικής πλευράς είναι αναξιόπιστοι. Για το λόγο αυτό επιβάλλουν νέους όρους, τους οποίους η ελληνική εκπροσώπηση αδυνατεί να αποκρούσει, εφόσον η αφερεγγυότητά της δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η κυβέρνηση όφειλε να ενημερώσει έγκαιρα την Βουλή για τις εξελίξεις αυτές και ή να προβεί το συντομότερο στις διορθωτικές κινήσεις, που πολλοί βουλευτές μεταξύ των οποίων και εγώ, ζητούμε επίμονα εδώ και καιρό, ή να υποβάλλει την παραίτησή της. Αντ’ αυτού προτίμησε να καταλήξει σε μια απαράδεκτη συμφωνία και να επιχειρήσει να την περάσει με την διαδικασία του κατεπείγοντος, μια Κυριακή, ενώ το σύνολο των κρίσιμων παραρτημάτων δεν έχουν καν μεταφραστεί επίσημα στα ελληνικά.
Το μοναδικό επιχείρημα για να αποσπάσουν την έγκριση της Βουλής είναι το επιχείρημα: «ή ψηφίζουμε το νέο μνημόνιο ή γινόμαστε Αργεντινή». Το επιχείρημα αυτό είναι ανιστόρητο. Η Αργεντινή έζησε το δράμα ακριβώς διότι ακολούθησε την πολιτική του ΔΝΤ, που είναι εκείνη που περιέχεται στο 2ο Μνημόνιο. Φοβάμαι πως η σημερινή μέρα με την απόφαση, που αποσπάστηκε εκβιαστικά από το κοινοβούλιο, θα καταγραφεί ως «μαύρη Κυριακή». Πιστεύω επίσης ότι μια ορισμένη πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης πήρε οριστικό διαζύγιο με την ελληνική κοινωνία.
Δεν μπορώ να συναινέσω σε αυτή την καταστροφή. Έχω καταθέσει τις προτάσεις μου για την έξοδο από την κρίση. Για αυτές τις προτάσεις θα συνεχίζω να αγωνίζομαι».
Με την παρακάτω δήλωσή του ο κος Βουδούρης αναλύει τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφασή του να καταψηφίσει το νέο μνημόνιο:...
«Τον Οκτώβριο 2011, η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με την τρόικα μια σειρά περικοπών που έπρεπε να υιοθετήσει το κοινοβούλιο, προκειμένου να επιτευχθεί στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής, η μείωση του βάρους του χρέους και ένας νέος δανεισμός. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών ζήτησε από τους βουλευτές να ψηφίσουν αυτούσιο το κείμενο, που τους υπέβαλλε, διότι η συμφωνία που είχε συνάψει με τους δανειστές μας δεν άφηνε περιθώριο οποιασδήποτε αλλαγής.
Ταυτόχρονα διαβεβαίωσε το κοινοβούλιο πως, εφόσον τα μέτρα αυτά ψηφίζονταν, η συμφωνία με τους εταίρους μας θα μπορούσε να επιτευχθεί. Επίσης η Ελλάδα θα παρουσίαζε πρωτογενές πλεόνασμα την άνοιξη του 2012. Με τις δεσμεύσεις αυτές και παρά τις ενστάσεις μου για συγκεκριμένα άρθρα, έδωσα στην κυβέρνηση την ψήφο που ζητούσε.
Πράγματι, χάρη σε αυτή την απόφαση της Βουλής επετεύχθη η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 26ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης για να υλοποιήσει αυτή την συμφωνία που προέκυπτε από την απόφαση.
Τρεις μήνες μετά οι εταίροι μας ανατρέπουν αυτό το σκηνικό διότι η ελληνική κυβέρνηση δεν εκπλήρωσε τις δεσμεύσεις της. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχεται αποκλίσεις και καθυστερήσεις στις πολιτικές που είχαν αποφασιστεί. Οι εταίροι μας δηλώνουν πως οι εκπρόσωποι της ελληνικής πλευράς είναι αναξιόπιστοι. Για το λόγο αυτό επιβάλλουν νέους όρους, τους οποίους η ελληνική εκπροσώπηση αδυνατεί να αποκρούσει, εφόσον η αφερεγγυότητά της δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η κυβέρνηση όφειλε να ενημερώσει έγκαιρα την Βουλή για τις εξελίξεις αυτές και ή να προβεί το συντομότερο στις διορθωτικές κινήσεις, που πολλοί βουλευτές μεταξύ των οποίων και εγώ, ζητούμε επίμονα εδώ και καιρό, ή να υποβάλλει την παραίτησή της. Αντ’ αυτού προτίμησε να καταλήξει σε μια απαράδεκτη συμφωνία και να επιχειρήσει να την περάσει με την διαδικασία του κατεπείγοντος, μια Κυριακή, ενώ το σύνολο των κρίσιμων παραρτημάτων δεν έχουν καν μεταφραστεί επίσημα στα ελληνικά.
Το μοναδικό επιχείρημα για να αποσπάσουν την έγκριση της Βουλής είναι το επιχείρημα: «ή ψηφίζουμε το νέο μνημόνιο ή γινόμαστε Αργεντινή». Το επιχείρημα αυτό είναι ανιστόρητο. Η Αργεντινή έζησε το δράμα ακριβώς διότι ακολούθησε την πολιτική του ΔΝΤ, που είναι εκείνη που περιέχεται στο 2ο Μνημόνιο. Φοβάμαι πως η σημερινή μέρα με την απόφαση, που αποσπάστηκε εκβιαστικά από το κοινοβούλιο, θα καταγραφεί ως «μαύρη Κυριακή». Πιστεύω επίσης ότι μια ορισμένη πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης πήρε οριστικό διαζύγιο με την ελληνική κοινωνία.
Δεν μπορώ να συναινέσω σε αυτή την καταστροφή. Έχω καταθέσει τις προτάσεις μου για την έξοδο από την κρίση. Για αυτές τις προτάσεις θα συνεχίζω να αγωνίζομαι».