Πριν απού καμπόσιες μέρες, πήραν σβάρνα τα χουριά κατ' πιδιά απ' απού του Βόλου κι ηλέγξαν τα νιράκι χουρίς να πουν κανέναν για τι βρήκαν, γιατί όχι, πήραν μόνοι τ'ς τ'ς απουφάσεις: «Χλουριώνουμ' τωραϊά!» Ντράγκα ντρούγκα κίν'σανι σ' ούλα τα χουριά κι μας βάλαν «κάτ' διαόλια» κι βρουμίσαν τα νιρά....
Η μπάρμπας σ'μου η Γιάνν΄ς, σ'κώθ'κι μια βουλά, του προυί να πιει καφέ, δίπλα στη φουτιά.
Τ' φέρνει η γρια τ' κι του νιρό σι πουτήρι καθαρό, -Μαριώ, αυτό είν' του νιρό, απ' πίναμι τόσουν κιρό;
-Σάλιψεις,γέρου, τι είν' αυτά απ' λες, κάνου ιγώ τέτοιχ'ς ζαγαλιές; -Φτού, χλουρίνη μυρζουκουπάει, δεν του θέλου ιγώ. Στου μαγαζί θα πάου, θα ρουτήσου κι θα ιδώ. -Τι είν' αυτά, μωρέ πιδιά, τα μασκαραλίκια, ποιος πήρι τ'ν απόφαση σ' ούλα τα κατοιλήκια, να ρίξ' μες στ'ς διξαμινές τώρα τα χλουρίνια; Τι πάνι να μας φκιάσουνι, τώρα τα γαΐλια; Α, κάπουτις έσκαβα στου β'νό για να φέρουμ' του νιρό.Τώρα απ' τη μια θα πίνουμι κι απ' ν' άλλη θα φτύνουμι! -Άστα, μπάρμπα, κι τ'ν πήραν την απόφαση κι είνι λεν για του καλό μας, η χλουρίουση. -Ιμείς δε θα τ'ς αφήσουμι, θα ξισηκουθούμι.
Χνέρ' τέτοιου δε θα πάθουμι, ας αντισταθούμι! Πρώτα συγκιντρώθηκαν σ' ούλα τα χουριά.
Βγάλανι ψηφίσματα, πήραν κι απουφάσεις "δε θέλουμι χλώριου στου νιρό, του θέλουμι όπους ήταν καθαρό" Η Δήμαρχους ανένδουτους σ' ούλες τις συζητήσεις, στου Καραμπάσι, κι στου Λεχώνι, στ'ς Σταγιάτις, σ' Πουρταριά κι σι ούλα τα χουριά. Έτσ' μπήκαν τα μηχανήματα στα υδραγουγεία
κι γιόμ'σι ούλου του νιρό απ' την ευουδία. Εδώ αστόησα να σας πω, πως κάτι 'μορφόπιδα, απ' τα είπανι παλιόπιδα, βγάλανι τ'ς χλουριουτές κι τ'ς πιτάξαν μες τ'ς βατλιές. Επροχτέ τ'ν Παρασκευή, μαζηυτήκαν ούλοι ικεί, να φουνάξ'νει να χουιάξν'ει την απόφασ' να αλλάξ'νει. Πήγανι απού παντού στου συμβούλιου μέσα, απουφασισμέν' κι ούλοι ενουμένοι. Άρχισι ου Δήμαρχους μι του μαλακό,
-"Θα γίνει αυτό που λέω εγώ, θα σας χλωριώνουμε τώρα το νερό, είναι για καλό! Τόπε και η ΔΕΥΑΜΒ που είναι ειδική και ας είναι η συνήθεια διαφορετική!" -Κυρ-Δήμαρχε, κάτσι καλά, φουνάξαν ούλα τα πιδιά, δεν είν' έτσ' τα πράματα κι μην κάνεις τ'νάματα.
Μίλ'σει η Γιώργους, φώναξει η Γληγόρ'ς, φώναξει κι ου Βλάσης μι τουν Απουστόλη. Ούλοι του ίδιο είπανι κι ούλοι του ίδιο λέγαν κι ου κόσμους ζουηρά απ' κατ': "Τα χέρια σας απ' του νερό μας κάτ'!"
"Τόσα χρόνια πίναμι νιράκι καθαρό, τώρα γιατί θέλ'τι να πίνουμ' χλώριου;"
Έγλεπι η Δήμαρχους ούλου του κριλέσι, άκουαν κι οι σύμβουλοι κι ήταν συλλουισμέν'.
Δεν πέρασει ώρα πουλλή και βγήκι η απόφαση: "Το νερό θα μείνει ως έχει και θα το συζητήσουμε,
και αν υπάρξει πρόβλημα, θα το αντιμετωπίσουμε!"
Κυρ-Δήμαρχε Πάνο, απ' σ' έχουμι εκεί απάνου, παρακάτου δες λιγάκι, τα προυβλήματα τ' κουσμάκη κι μην κάν'ς άλλες κουτ'ράδες. Του νεράκι απ' πίνουμε είνι άχρουμου, δεν είνι ούτι διξιό, ούτ' αριστιρό, ούτι πράσινου. Του βγάν' η μάνα γη απ' την κ'λιά τ'ς κι του δίν' καθάριου, σ' ούλα τα πιδιά τ'ς.
Η φουνή τ' λαού λένι, πως είν' η ουργή τ' Θιού κι άμα στ'ν ουργή τ' Θιού δεν π'στεύ'ς, άκουε τ' φουνή τ' λαού!!!
Καλές Απουκριές Βουλιωτάκια κι Voliotaki!
