Ο πρώην υπουργός Επικρατείας σε άρθρο του στην αγγλόφωνη εφημερίδα New Europe μιλάει για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Έχει ενδιαφέρον το παρακάτω απόσπασμα:
"Παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό την διεθνή δίκη της χώρας μου και εξεγείρομαι. Οι πάντες πολιορκούν την Ελλάδα.
Η ιστορία ξεκίνησε από τον μέχρι πρότινος Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος σε ένα ρεσιτάλ πολιτικής ανοησίας δυσφήμισε τη χώρα μου στο εξωτερικό, μόνον και μόνον για να κερδίσει ο ίδιος την εικόνα του καλού παιδιού και την εύνοια των ευρωπαίων ηγετών.
Για να δείξει μάλιστα πόσο καλός «μαθητής» είναι, χαρακτήρισε τους Έλληνες λαό απατεώνων...
Στην αρχή οι άλλοι τον χτύπησαν στην πλάτη συγχαίροντάς τον για την «γενναιότητά του» και μετά όπως ήταν φυσικό τον στρίμωξαν στο καναβάτσο.
Τα περισσότερα upper cut όμως τα έφαγαν οι Έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι οποίοι θα τρώνε ξύλο για πολλά χρόνια ακόμη.
Υπάρχει όμως και η Εθνική Αξιοπρέπεια. Δεν δέχομαι κανέναν υπουργό οικονομικών άλλης χώρας να μου κουνάει το δάχτυλο διότι δήθεν μου κάνει χάρη που μου δίνει δανεικά, όταν όλα τα δανεικά που μου έδινε επί δεκαετίες τα έχει πάρει πίσω και με πολύ καλά επιτόκια. Τώρα μάλιστα θα παίρνει ακόμη υψηλότερα επιτόκια.
Δεν επιτρέπω και δεν επιτρέψαμε εμείς οι προηγούμενοι σε κανέναν ξένο προς την χώρα μου παράγοντα να την εξευτελίσει μιλώντας υποτιμητικά γι’ αυτήν.
Με τον λόγο μας και το έργο μας δώσαμε στη χώρα την δυνατότητα να είναι μεταξύ των πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου, να έχει πολύ χαμηλότερη ανεργία από αυτήν που είχαν οι υπόλοιπες χώρες του νότου και να διατηρεί το δικαίωμα να υψώνει τη φωνή της στα εθνικά της θέματα.
Τρανό τέτοιο παράδειγμα η άρνησή μας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ η γειτονική μας χώρα που ακούει στο όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αν προηγουμένως δεν κλείσει οριστικά το θέμα με το όνομά της.
Ξέρω ότι ήδη κάποιοι από εσάς τους αναγνώστες, διαβάζοντας για την FYROM, χαμογελάτε… Ίσως γιατί ξεχάσατε πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιοι γείτονές σας προσπάθησαν να σας κλέψουν κομμάτι της ιστορίας σας και να το οικειοποιηθούν. Έχουμε την ιδιομορφία εμείς οι Έλληνες να θυμίζουμε συνεχώς το χθες.
Κάποιοι μας δικάζουν και για αυτό, διότι πιστεύουν ότι στον κόσμο των αγορών το χθες του πολιτισμού και των γραμμάτων δεν μετράει πια. Θα ήταν όμως σαν να χαιρόμαστε τους καρπούς ενός δένδρου ξεχνώντας πως έχει και ρίζες βαθιά χωμένες στη Γή για να στέκει όρθιο."
