Η Ελλάδα να διαπραγματευθεί με την Γερμανική Ευρώπη. Δημιουργείται μια ανάλογη συμφωνία με εκείνη με την καταχρεωμένη μεταπολεμική Γερμανία, το 1953.
Τρεις άξονες – μια διαπραγμάτευση...
Στη συμφωνία αυτή περιλαμβάνονταν τρία κύρια σημεία. Πρώτον ένα haircut στο σύνολο του τεράστιου χρέους της "ύψους 50%. Δεύτερον ακύρωση των όποιων Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων και εμπέδωση της εθνικής της κυριαρχίας καθ΄ όλο το διάστημα αποπληρωμής. Τρίτον συμφωνία η αποπληρωμή του υπόλοιπου 50% του χρέους της, που είχε συμφωνηθεί με πολύ λογικό και μάλλον χαμηλό, για τα δεδομένα της εποχής διεθνή επιτόκια, να γίνεται στη βάση του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας. Δηλαδή όσο μεγαλύτεροι ήταν οι ρυθμοί ανάπτυξης τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό αποπληρωμής των χρεών και των τοκοχρεολυσίων. Όσο μικρότερη, απαραίτητη η αναγκαία προσαρμογή. Οι πιστωτές με την μέθοδο αυτή, ασχολούνταν και ενίσχυαν τους ρυθμούς ανάπτυξης της Γερμανίας, ώστε να πάρουν πίσω τα δάνεια τους.
Το δικαίωμα της «συμμαχικής» Ελλάδος
Εάν αυτά μεταπολεμικά δόθηκαν στην επόμενη ημέρα της ναζιστικής Γερμανίας, είναι παράλογο να υπάρξει αρνητική θέση στην «συμμαχική» Ελλάδα και ενδεχομένως στις άλλες χώρες, από τις ελλειμματικές της ευρωζώνης, από τη στιγμή που τα ελλείμματα του Νότου είναι δομικά εξαιτίας της Συμφωνίας του Μάαστριχτ και του Ευρώ , ενώ ευρωομόλογο δεν εκδίδεται ως μορφή αναδιανομής των πλεονασμάτων , με ευθύνη της Γερμανίας, που είναι η πλέον ευνοημένη από το Μάαστριχτ και το ευρώ.
Ευρύτερη σύγκλιση Ν.Δ- Αριστεράς
Στην κατεύθυνση αυτή και με δεδομένο ότι η πρόταση ξεκινά από την Αριστερά, ως «κόκκινη γραμμή», πολύ εύκολα μπορεί να υιοθετηθεί από την αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία, που αποτελεί τον έτερο πόλο αστικής εξουσίας , απέναντι στο καταρρέον πλέον , σε επίπεδα αφανισμού , ΠΑΣΟΚ των Μνημονίων , του Μεσοπρόθεσμου και του πολυνομοσχεδίου εξαθλίωσης των Ελλήνων.
Ο κόσμος στους δρόμους με μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις θα πρέπει να ζητήσει κάτι απλό, σε μια πρώτη φάση. Αποπληθωρισμό ! Δηλαδή μείωση των φόρων και έλεγχο των καρτέλ, σε επίπεδο τέτοιο που να αντιστοιχεί το κόστος ζωής στη μείωση των μισθών και των αμοιβών. Με τον τρόπο αυτό οι επιθετικές ενέργειες Παπακωσταντίνου και Βενιζέλου , υπό τις εντολές της τρόικας , σε βάρος του μέσου νοικοκυριού, θα δημιουργήσουν θετικό δεδομένο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Θα έχει «σπάσει» η «φούσκα» της τελευταίας 15ετιας, με τον πλέον ανώδυνο τρόπο.
Επίσης ο κόσμος στους δρόμους θα πρέπει να μείνει και να ζητήσει εκλογές, άμεσα και άσχετα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Κυριακής , οι οποίες θα ανακοινωθούν από το Βερολίνο στην Ελληνική κυβέρνηση και δεν θα συναποφασισθούν. Άρα η Ελλάδα με την επόμενη κυβέρνηση της και ένα νέο μέτωπο αντιμνημονιακό, από την Κεντροδεξιά μέχρι την Αριστερά μπορεί να διεκδικήσει αυτή , με προφανή διεθνή στήριξη, μια συμφωνία διεξόδου, αντίστοιχη της μεταπολεμικής Γερμανίας του 1953.
Η σύγκρουση Γαλλίας-Γερμανίας
Κρίσιμο είναι και το πρόβλημα σε εξέλιξη της σύγκρουσης Βερολίνου- Παρισιού για τον EFSF και τον τρόπο αντιμετώπισης του ζητήματος κατάρρευσης του ευρωπαϊκού και ειδικά του γαλλικού τραπεζικού συστήματος , με καταλύτη την Ελληνική χρεοκοπία.
«Στημένη λεμονόκουπα» ο Παπανδρέου
Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι . ο Γ. Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του, συντεταγμένες στον άξονα της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών τραπεζών και funds Ροκφέλερ- Ρότσιλτ- Σόρος , εγκλώβισαν την Ελλάδα και την Ευρώπη στο μοντέλο του ΔΝΤ , της απώλειας εθνικής κυριαρχίας και απεθνικοποίησης των δημόσιων περιουσιών και υποδομών , την εξαθλίωση του βιοτικού επιπέδου και των εργασιακών σχέσεων.
Αποτέλεσμα η σημερινή απόλυτη εξαθλίωση. Τώρα ο Γ. Παπανδρέου αποτελεί «στημένη λεμονόκουπα» για το σύστημα των Λεσχών της Παγκοσμιοποίησης αλλά και για τους ‘Έλληνες.
Μπορεί να προστατευθεί από τους Ροκφέλερ και τους Ρότσιλντ, πραγματικούς κύριους μετόχους της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ , της FED και πάτρωνες της Ευρώπης του ευρώ, ως τραπεζικοκεντρικής δομής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διαφύγει από τη μοίρα που την έβαλε ο τελευταίος της δυναστείας των Παπανδρέου.
Εξέγερση και ανατροπή των δεδομένων
Το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί που τώρα πλέον έχουν οι Έλληνες είναι τους εαυτούς τους. Εάν συγκεντρωθούν και δεν επιτρέψουν την παραχώρηση της εθνικής τους κυριαρχίας και δημόσιας περιουσίας, κανείς δεν μπορεί να την επιβάλει μονομερώς από τις «σάλες» της νέας ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας με τον Γερμανικό χαρακτήρα. Γιατί πολύ απλά δεν έχουμε στρατιωτική κατοχή, αλλά οικονομική και επικοινωνιακή. Οι συγκεντρώσεις θα πρέπει να έχουν όγκο , αλλά και μήνυμα για μείωση των φόρων όσο και των μισθών και εκλογές άμεσα., δυναμικό και μη αναστρέψιμο.
Να ξαναπάρουμε τη μοίρα της χώρας στα χέρια μας και να επιλέξουμε ελληνικής ταυτότητας διακυβέρνηση. Στην παρούσα φάση είμαστε όμηροι του διεθνούς συστήματος της Παγκοσμιοποίησης και των δομών των τραπεζών. Ανατροπή σε όλα τώρα!!!
του Μενέλαου Τασιόπουλου (από το newsbomb)
