Άλλοι μίλησαν για προσπάθεια της Κυβέρνησης να βρει διέξοδο, να απαλλαχθεί από το βάρος δια… της εξόδου.
Πολλοί αναρωτιούνται πως ενώ η Κυβέρνηση δεν έχει διασφαλίσει τις 153 ψήφους των δικών της βουλευτών ζητά 180;...
Έτσι ήρθε και το ερώτημα τι θα κάνουν οι λεγόμενοι “αντάρτες” της Ν.Δ.
Ήδη όμως πριν τις δηλώσεις Βενιζέλου η ατμόσφαιρα είχε “οσμή” εκλογών με ορισμένους στο άκουσμα της ενημέρωσης του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Πρωθυπουργό άρχισαν να μετρούν το… μίνιμουμ των ημερών που απαιτούνται για πρόωρες εκλογές και έβγαζαν ως και ημερομηνία το πολύ ως αρχές Δεκεμβρίου.
Άλλοι πάλι επιμένουν πως οι εκλογές θα γίνουν περί το Μάρτη και αφού έχει ολοκληρωθεί η ψήφιση όλων των αναγκαίων μέτρων.
Την ίδια ώρα, μπαίνει όμως το “δίλημμα” απ’ την κυβέρνηση: “ναι” η καταστροφικές εκλογές; Είναι δίλημμα;
Αν ναι, γιατί για πρώτη φορά η κυβέρνηση επιχειρεί (αφήνει τουλάχιστον να εννοηθεί) ότι θα ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία για την ψήφιση της νέας συμφωνίας. Αυτό τουλάχιστον άφησε να εννοηθεί ο Ε. Βενιζέλος λέγοντας:
“Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση θεωρεί ότι τέτοιου είδους ζητήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυξημένο αίσθημα ευθύνης και ως εκ τούτου να ψηφίζονται ει δυνατόν στη Βουλή με ευρεία πλειοψηφία, όχι επειδή αυτό είναι νομικά αναγκαίο, αλλά γιατί αυτό είναι εθνικά επιβεβλημένο και πολιτικά υπεύθυνο”
Νομικά αναγκαίο δεν είναι, αλλά ήδη τα μηνύματα από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι σαφή (είναι η τελευταία φορά είχε πει η Β. Παπανδρέου), έτσι δεν είναι βέβαιο ότι η πλειοψηφία των 153 της προηγούμενης ψηφοφορίας είναι αρκετή.
Περί συναίνεσης ούτε λόγος, τουλάχιστον ως τώρα, από το στρατόπεδο της Ν.Δ. και έτσι με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 το Μαξίμου λέει (αν επιλεγεί τελικά αυτή η τακτική) ότι θα “στριμώξει” τη ΝΔ.
Δεν θα είναι εύκολο στον Α. Σαμαρά να πάρει την ευθύνη άμεσης χρεοκοπίας (έτσι θα διατυπωθεί) με την καταψήφιση της συμφωνίας.
Ταυτόχρονα το Μαξίμου “ποντάρει” στην “άλλη άλλη γραμμή” εντός Ν.Δ. στους βουλευτές εκείνους δηλαδή που τηρούν αποστάσεις από την επίσημη γραμμή και εκδηλώνονται υπέρ του “κουρέματος”.
Κάποιοι εδώ απαντούν ότι δεν θα υπάρξουν αντάρτες από τη στιγμή που το κόμμα στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον είναι μπροστά. Η προοπτική εξουσίας ενώνει δεν χωρίζει λένε με νόημα.
Ταυτόχρονα άλλα κέντρα θυμίζουν ότι οι επερχόμενες εκλογές αν και είναι “βουβές” δεν μοιάζουν να δίνουν αυτοδυναμία σε κανέναν και έτσι οι “διαφορετικές τάσεις” εντός Ν.Δ. ίσως εκφραστούν τώρα ενόψει νέων σχημάτων και ισορροπιών στο μέλλον όπου τα πράγματα θα επιβάλουν συνεργασίες και ο ρόλος μικρών κομμάτων θα είναι καταλυτικός…
Ταυτόχρονα “θα φανεί ποιος θέλει το καλό της χώρας” καθώς η ευθύνη για το αν θα πάει η χώρα σε εκλογές (ή και σε χρεοκοπία) πάει στα χέρια της Ν.Δ. και έτσι το εσωκομματικό μέτωπο μεταφέρεται σε άλλο… κόμμα.
Όλα αυτά εν μέσω μιας συζήτησης που θα διεξαχθεί σε έντονους τόνους καθώς η νέα συμφωνία είναι σαφές ότι θα προβλέπει μακροχρόνιο πρόγραμμα σκληρής λιτότητας με ταυτόχρονη μόνιμη παρουσία επιτρόπων οι οποίοι θα ελέγχουν καθημερινά έσοδα, έξοδα και ίσως ακόμη και την πώληση της κρατικής περιουσίας.
Το “χαρτί” της εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας θα κυριαρχήσει στη συζήτηση.
Πολλοί λένε ότι η Ν.Δ. θα επιμείνει στη γραμμή ότι “το κόμμα δεν είναι αντίθετο με την απομείωση του χρέους αλλά με τα μέτρα που θα το συνοδεύουν” και πως μια νέα διαπραγμάτευση (από μια νέα κυβέρνηση) θα έχει καλύτερα αποτελέσματα για τον λαό.
Κάπως έτσι εμφανίζεται μια “ευκαιρία (και για τα δύο κόμματα) να μην πάρουν “εθελοντική” απόφαση υπέρ της νέας συμφωνίας και επί της ουσίας να οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές.
