Όλοι αναγνωρίζουν πια πόσο δύσκολη είναι η συγκυρία και πόσο
επισφαλείς οι προοπτικές της χώρας. Εδώ και 18 μήνες, η Ελλάδα παραμένει
με το ένα πόδι στον γκρεμό. Επιβιώνουμε, πλέον, μόνο με δανεικά.
Αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό έδαφος αποδεικνύεται σεισμογενές. Η κρίση χρέους εξαπλώνεται ταχύτατα απειλώντας το ευρώ και τη συνοχή της ευρωζώνης....
Ωστόσο, αυτή η …συγγενής πραγματικότητα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα, όχι ευκολότερα, για την Ελλάδα. Η οικονομική κρίση κεντρίζει τους εθνικούς εγωισμούς και αδυνατίζει την κοινοτική αλληλεγγύη.
Μεσοπρόθεσμα, ο δρόμος για να κερδηθεί το στοίχημα του ευρώ και να ξαναβρεθεί η δυναμική της κοινής ευρωπαϊκής πορείας, είναι η εγκαθίδρυση μιας πανευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης. Η πορεία αυτή αναπόφευκτα περνά από την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και από την έμφαση στην πραγματική οικονομία της παραγωγής και του μόχθου, και δεν συνιστά επιλογή –είναι μονόδρομος.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας και για τη χώρα μας. Για να “χωρέσει” η Ελλάδα στη νέα Ευρώπη που εκκολάπτεται, πρέπει να ολοκληρώσει αταλάντευτα μια επώδυνη προσπάθεια αλλαγής. Οι αναγκαίες τομές ήταν ήδη εθνική ανάγκη. Μόνο κατά συνθήκη έχουν σχέση με το Μνημόνιο, την τρόικα, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Στην ουσία, είναι αλλαγές που όλοι έχουμε αναγνωρίσει ότι χρειάζονται, αλλαγές που διασφαλίζουν πρώτιστα το μέλλον των Ελλήνων πολιτών και όχι τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Η επιβίωσή μας θα διασφαλιστεί όταν η οικονομία μας περάσει σε νέα φάση ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Οι εταίροι μας, οι διεθνείς οργανισμοί, οι παγκόσμιες αγορές, έχουν προεξοφλήσει για την Ελλάδα μια δεκαετία χαμηλής ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας. Μας καταδικάζουν έτσι, προκαταβολικά, στο οικονομικό περιθώριο της Ευρώπης –αν δεν μας εξωθούν στην έξοδο από το ευρώ.
Στο χέρι μας είναι να διαψεύσουμε τις εγχώριες και διεθνείς Κασσάνδρες –να βγούμε μπροστά ανατρέποντας τα προγνωστικά.
Αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό έδαφος αποδεικνύεται σεισμογενές. Η κρίση χρέους εξαπλώνεται ταχύτατα απειλώντας το ευρώ και τη συνοχή της ευρωζώνης....
Ωστόσο, αυτή η …συγγενής πραγματικότητα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα, όχι ευκολότερα, για την Ελλάδα. Η οικονομική κρίση κεντρίζει τους εθνικούς εγωισμούς και αδυνατίζει την κοινοτική αλληλεγγύη.
Μεσοπρόθεσμα, ο δρόμος για να κερδηθεί το στοίχημα του ευρώ και να ξαναβρεθεί η δυναμική της κοινής ευρωπαϊκής πορείας, είναι η εγκαθίδρυση μιας πανευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης. Η πορεία αυτή αναπόφευκτα περνά από την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και από την έμφαση στην πραγματική οικονομία της παραγωγής και του μόχθου, και δεν συνιστά επιλογή –είναι μονόδρομος.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας και για τη χώρα μας. Για να “χωρέσει” η Ελλάδα στη νέα Ευρώπη που εκκολάπτεται, πρέπει να ολοκληρώσει αταλάντευτα μια επώδυνη προσπάθεια αλλαγής. Οι αναγκαίες τομές ήταν ήδη εθνική ανάγκη. Μόνο κατά συνθήκη έχουν σχέση με το Μνημόνιο, την τρόικα, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Στην ουσία, είναι αλλαγές που όλοι έχουμε αναγνωρίσει ότι χρειάζονται, αλλαγές που διασφαλίζουν πρώτιστα το μέλλον των Ελλήνων πολιτών και όχι τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Η επιβίωσή μας θα διασφαλιστεί όταν η οικονομία μας περάσει σε νέα φάση ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Οι εταίροι μας, οι διεθνείς οργανισμοί, οι παγκόσμιες αγορές, έχουν προεξοφλήσει για την Ελλάδα μια δεκαετία χαμηλής ανάπτυξης και υψηλής ανεργίας. Μας καταδικάζουν έτσι, προκαταβολικά, στο οικονομικό περιθώριο της Ευρώπης –αν δεν μας εξωθούν στην έξοδο από το ευρώ.
Στο χέρι μας είναι να διαψεύσουμε τις εγχώριες και διεθνείς Κασσάνδρες –να βγούμε μπροστά ανατρέποντας τα προγνωστικά.
