Δε μου αρέσει να μιζεριάζω, όταν τα πράγματα δείχνουν να οδηγούνται σ’ έναν καλό δρόμο για όλους μας.
Αλλά έχει καεί κι εμένα η γούνα μου, όπως όλων μας τον τελευταίο καιρό.
Πανηγυρίζαμε στις 21 Ιουλίου με εκείνη την περίφημη απόφαση των 17 της Κομισιόν για το νέο δάνειο που θα μας δώσουν με μειωμένο το επιτόκιο με την επιμήκυνση της εξόφλησης του χρέους και με τη συμμετοχή των ιδιωτών στα μάζεμα των ομολόγων και διάφορα άλλα τέτοια χαρωπά.«Σώθηκε η Ελλάδα» θυμάμαι να γράφουν την επόμενη οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες....
Τέλος Αυγούστου τώρα κι έχουμε να κάνουμε με μία μεγάλη ολοστρόγγυλη τρύπα στο νερό. Τίποτα από εκείνα τα μέτρα δεν έχει υλοποιηθεί, η κατάσταση μας χειροτερεύει κι αντίθετα η Φινλανδία μας ζητάει και τα ρέστα κρίμα τα πανηγύρια δηλαδή.
Σήμερα ξεκίνησαν νέα πανηγύρια για το γάμο Αlpha Bank -Eurobank. Δεν είμαι καθόλου μίζερος σαν άνθρωπος αλλά αυτή τη φορά δε θα πανηγυρίσω, παρά την έκρηξη στο Χρηματιστήριο και τα αναμενόμενα πετροδολάρια που θα μπουν στη νέα μεγάλη ελληνική τράπεζα.
Κρατάω μικρό καλάθι. Και δεν θα πανηγυρίσω εάν δεν δω τα λεφτά αυτά που μπαίνουν στη νέα μεγάλη ελληνική τράπεζα να διοχετεύονται στην ελληνική αγορά για ανάπτυξη και στήριξη μικρομεσαίων ή μεσαίων εμπόρων και επιχειρηματιών (γιατί οι μεγαλοκαρχαρίες έχουν φράγκα αλλά τα έχουν στείλει στην Ελβετία).
Αν το deal αυτό έγινε μόνο και μόνο για να γλιτώσουν την κρατικοποίηση οι δύο παραπαίουσες μέχρι χθες τράπεζες – τότε θα έχουμε ζήσει μία ακόμα μεγάλη κοροϊδία του ελληνικού λαού.
Εδώ είμαστε και θα παρακολουθούμε τα πράγματα από κοντά.
Μέχρι τότε ας κρατήσουμε όλοι μας μικρό καλάθι.
