Η προφητεία ...

"Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης"

Μια ανατριχιαστική προφητεία του Χάρρυ Κλυν από την παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος» που ανέβηκε τον χειμώνα του 1983 στην Μπουάτ «Διαγώνιος» στην Πλάκα. Μια παρλάτα που για την σημερινή εποχή της μεγιστοτεράστιας κρίσης και των αλλεπάλληλων Μνημονιών, προκαλεί σοκ και δέος. Μερικοί το διαισθάνονταν, το πίστευαν, το έλεγαν. Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.

Κόβω τον σβέρκο μου ότι την στιγμή που ο Χάρρυ Κλυν εκφωνούσε αυτές τις εφιαλτικές προβλέψεις του, η πλειοψηφία των θαμώνων θα χασκογελούσαν...

πίνοντας τα ουισκάκια τους και χτυπώντας τις κοιλάρες τους. Με τα δανεικά, τις πλαστικές κάρτες, την φοροδιαφυγή και την αισχροκέρδεια κυκλοφορούσαν και μπεκροπίνανε σε μια επικών διατάσεων εικονική πραγματικότητα. Όπως περίπου συμβαίνει σήμερα. Τα ξέρουμε, τα βιώνουμε αλλά μυαλό δεν βάζουμε.

Ιδού η προφητεία με το νι και με το σίγμα:
«Ξεκινάμε: Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες. Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες, για να πιουν στιγμιαίο καφέ! Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.
O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του.... Τα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρει πάρκινγκ. Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι.
Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης».