Διαπιστώνουμε όλοι, όλο και περισσότερο τη σοβαρότητα της οικονομικής μας κρίσης. Το δύσκολο και σύνθετο της επίλυσης των προβλημάτων μας, καθιστούν τον πολιτικό μας λόγο «εγκρατή» υπηρετώντας με σοβαρότητα την αγωνία όλων μας για να οδηγηθούμε εθνικά προς τη διέξοδο της κρίσης.
Θεωρώ απαράδεκτη τη δήλωση του Προέδρου του Eurogroup κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ότι «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό με την αποδοχή της κοινοτικής βοήθειας». Χαρακτηρίζω εκρηκτική τη δήλωση αυτή, άφρονα για το εσωτερικό της χώρας μας και επικίνδυνη για τις σχέσεις της με τους εταίρους. Διερωτώμαι πως ένας πεπειραμένος πολιτικός διέπραξε «τοιούτο ατόπημα».
Ας μη λησμονούνε ότι η Ελλάδα είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης, του Ο.Η.Ε. και του ΝΑΤΟ και σε καμία περίπτωση δεν είναι υπό καθεστώς κατοχής ή μειωμένης κυριαρχίας. Πώς άλλωστε θα καθίστατο δυνατό χώρα μειωμένης κυριαρχίας να ανήκει σε διεθνείς θεσμούς.
O ελληνικός λαός δεν πρέπει να λησμονεί ότι πολλές φορές βρέθηκε σε παρόμοια διλλήματα. Μερικές δεκαετίες πριν, ας ενθυμηθούμε ότι απαντήσαμε «όχι» σε χώρα ευρωπαϊκή η οποία μας ζήτησε απλώς διέλευση… Το ύψιστο για τον ελληνικό λαό ήταν και παραμένει η μη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας του. Λυπούμαι που το αναφέρω αλλά σήμερα βιώνουμε μία παρόμοια κατάσταση.
Το δίλημμα τίθεται μεταξύ απώλειας εθνικής κυριαρχίας και πτώχευσης.
Ο ελληνικός λαός σήκωσε πάντα το γάντι των προκλήσεων, γιατί είχε πίστη και θέληση.
Ας μην υποθηκεύσουμε τις μέλλουσες γενεές, για να μην ταλαιπωρήσουμε την καλοπέρασή μας εμείς σήμερα. Ουδείς σέβεται και συνδιαλέγεται ισότιμα με Κράτη μειωμένης κυριαρχίας. Πιστεύει κάποιος ότι οι φίλοι και γείτονες Τούρκοι, θα επιδείξουν αίσθημα αλληλεγγύης ή θα χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία για να επιβάλλουν τετελεσμένα;
