του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Μετά τη συμφωνία Κύπρου – Ισραήλ για τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου στο οικόπεδο 12, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός terminal επεξεργασίας του (LNG: Liquelied Natural Gas). Ως κατάλληλο σημείο επελέγη η περιοχή Βασιλικό στο Ζύγι – Μαρί, εκεί που βρίσκεται η Ναυτική Βάση (Ευαγγ. Φλωράκης) και το μεγαλύτερο εργοστάσιο της Αρχής της Ηλεκτροπαραγωγής της Κύπρου (ΑΗΚ).
Η δημιουργία μάλιστα αυτού του σταθμού ψύχρανε τις σχέσεις Κύπρου - Ισραήλ με διαφωνίες που ενέσκηψαν έντονες και φανερές στη συνάντηση που είχαν οι Χριστόφιας και Ντετανιάχου στην Ιερουσαλήμ στις αρχές του χρόνου, παρότι έγινε αμοιβαία προσπάθεια να υποβαθμιστούν....
Εκεί, σε γενικές γραμμές οι Ισραηλινοί έδειξαν τις αναμενόμενες ηγετικές θέσεις τους βάσει των οποίων οι Κύπριοι αντέδρασαν μη αποδεχόμενοι να είναι υποδεέστεροι εταίροι βάσει του προϋπάρχοντος καταστατικού της συμφωνίας τους. Το γεγονός των πρωτείων απετέλεσε το πρώτο σοβαρό πρόβλημα μεταξύ των κυβερνήσεων Ισραήλ – Κύπρου. Ασχέτως τούτου, το τέρμιναλ φαίνεται πως προχώρησε με κατασκευάστρια εταιρία την J&P ( Ιωάννου – Παρασκευαϊδης) στην οποία επικυρώθη το έργο. Η επιλογή της Κυπριακής εταιρίας θεωρήθηκε επιτυχία για τους Κυπρίους διότι το έργο θα ανήκε σε κυπριακά χέρια. Ο διαγωνισμός ήταν διεθνής, και μέσα σε αυτούς που αποκλείστηκαν ήταν και η Αμερικανο-Ισραηλινή εταιρία DELEK του Υitzak Tshuva, ο οποίος είναι το αφεντικό του Λεβιάθαν (NOBLE ENERGY). Ως αντικείμενο του Κυπριακού διαγωνισμού ετέθη η αύξηση της ισχύος της ηλεκρτροπαραγωγής του εργοστασίου, αποθήκες πετρελαϊκών αποθεμάτων και πλωτός σταθμός στη θάλασσα, έξω από το Βασιλικό. Οι εργασίες προχώρησαν, αλλά η κοινή πεποίθηση για τους γνώστες του πετρελαίου ήταν πως επρόκειτο για εργασίες που θα είχαν αντικείμενο το terminal του Λεβιάθαν. Το γεγονός της επιλογής του δίπλα σε ναυτική βάση και γενικώς σε στρατιωτικά φυλασσόμενη και ενεργειακή περιοχή δεν ήταν τυχαία. Αυτή βρίσκεται απέναντι από το Λεβιάθαν και καλύτερη δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Οι υποθαλάσσιοι αγωγοί γκαζιού συνδέονται με ναυτική παρουσία και ενεργειοφόρο ορίζοντα.
Η έκρηξη που σκότωσε 12 άτομα και ενέσπειρε τον τρόμο στη μισή σχεδόν Κύπρο, δεν μπορεί να προερχόταν από πυρίτιδα αλλά από ένα ειδικό μίγμα πυρίτιδας και άγνωστης εκρηκτικής ουσίας μεγάλης καταστρεπτικής ισχύος. Τα κοντέινερ που την περιείχαν είχαν κατασχεθεί, προερχόμενα από το Ιράν και προοριζόμενα για τη Χεζμπολάχ της Συρίας, η δε Κύπρος αρνήθηκε να τα παραδώσει στην Αμερική, και φυσικά μέσω αυτής να καταλήξουν στο Ισραήλ (πιθανόν) για να τα εξετάσει, καθόσον ήταν ο άμεσος ενδιαφερόμενος επί του οποίου στρεφόντουσαν ως γόμωση στις Συριο-Λιβανέζικες ρουκέτες. Στο ερώτημα, τι θα έκανε η Κύπρος αυτό το υλικό, απάντηση άλλη δεν φαίνεται να υπάρχει εκτός από την επιθυμία της να το κρατήσει ώστε να μη διαταραχθούν οι σχέσεις της με το Λίβανο. Με τη Συρία είχαν ήδη διαταραχτεί, αλλά για το Λίβανο με τον οποίο είχε κλείσει την τριανδρία της ΑΟΖ, βρισκόντουσαν σε καμπή και ενδιαφερόταν ζωηρά. Μια μη αποδοχή της ΑΟΖ της από το Λίβανο, η ισχύς της Κύπρου στο ενεργειακό παιχνίδι με το Ισραήλ θα κατέρρεε, περιοριζόμενη δευτεροκλασάτος και ζήτουλας εταίρος. Αυτό, είναι ένα σενάριο, κατά το οποίο ΣΙΑ και Μοσάντ ή ακόμα και η ΜΙΤ πιθανόν να μην είναι άμοιρες ευθυνών για την έκρηξη που ισοπέδωσε τη ναυτική βάση μαζί και το σταθμό του Βασιλικού. Βεβαίως, τα παραπάνω είναι μια εικασία, συνήθης και ισχυρή σε μυαλά που εξυφαίνουν σενάρια μυθιστορηματικής κατασκοπίας και τρομοκρατίας, αλλά η δολιοφθορά δεν μπορεί να αγνοηθεί ή έστω να μη καταγραφεί ως πιθανότητα ενός τέτοιου σεναρίου με ενεργειακές πτυχές. Η έκρηξη στην Κύπρο, και κανείς δεν μπορεί να το αντικρούσει αυτό, σχετίζεται με το Λεβιάθαν. Συμπτωματικά και τυχαία έως προσχεδιασμένα και προμελετημένα. Ελπίζουμε πως δεν συνέβη από το δεύτερο λόγο.
