Ένας εφιάλτης άνευ προηγουμένου κρύβεται στα άρθρα του Εφαρμοστικού Νόμου, που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών. Δεν μένει τίποτα που να μην βάζουν στο χέρι κυβέρνηση, τρόικα και τεχνοκράτες εμπειρογνώμονες, που θα αποφασίζουν για το ποια -και πότε- φιλέτα της ελληνικής επικράτειας θα «αξιοποιηθούν».
Οι ανατροπές είναι τρομακτικές: δημόσια περιουσία, ορυκτό πλούτο, παράλιες ζώνες, ακόμα και δάση θα μπορούν να εκμεταλλεύονται από 50 έως 80 –αναλόγως- συναπτά έτη οι υποψήφιοι αγοραστές....
Ο φορέας που θα υλοποιήσει τη λεηλασία είναι το «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.». Η κυβέρνηση παρέχει το αναγκαίο νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία του, εκχωρώντας του «υπερεξουσίες».
Ο σκοπός ίδρυσης του Ταμείου ορίζεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 του Εφαρμοστικού: «Το προϊόν της αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας». Είναι δηλαδή εξ αρχής σαφές ότι, οτιδήποτε ξεπουληθεί θα πάει κατευθείαν στους διεθνείς τοκογλύφους.
Μερικοί από τους επαχθείς όρους είναι: η παράταση ισχύος, πέραν των έξι ετών, του παρόντος νόμου, εάν δεν εκπληρωθεί ο σκοπός του Ταμείου. Η μεταβίβαση στο Ταμείο της δημόσιας περιουσίας, χωρίς αντάλλαγμα. Εάν κριθεί απαραίτητο, προβλέπεται εκ νέου υπαγωγή περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο Ταμείο. Δηλαδή, με μια απόφαση επιτροπής, θα προσθέτουν στο ξεπούλημα ό,τι είχαν παραλείψει.
Φυσικά, οι δαπάνες εκποιήσεων και απαλλοτριώσεων βαρύνουν το ελληνικό Δημόσιο. Το Ταμείο δεν θα επιβαρύνεται με κανένα φόρο, τέλος ή εισφορά σε ασφαλιστικά ταμεία! (αρθρ. 2, παρ.5)
Συν τοις άλλοις, σε ενδεχόμενη μεταβίβαση δημόσιας επιχείρησης, παραμένει η υπάρχουσα διοίκηση ως εντολοδόχος του Ταμείου και συνεχίζει να βαρύνεται με τις δαπάνες. Δηλαδή, αν μεταβιβαστεί π.χ. η ΔΕΗ ή ο ΟΣΕ όλα τα έξοδα λειτουργίας συνεχίζουν να βαρύνουν το Δημόσιο, ενώ όλα τα έσοδα πηγαίνουν απευθείας στην τρόικα!
Οι πράξεις του Ταμείου θα ενδύονται το «δημοκρατικό» μανδύα, καθώς οι συμβάσεις αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του, θα μπορούν να κυρώνονται με νόμο από τη Βουλή.
Ποιοι θα αποφασίζουν για το ξεπούλημα
Το Ταμείο θα διοικείται από πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο και θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, καθώς σαφώς αναφέρεται ότι δεν υπάγεται στην κατηγορία των οργανισμών και των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, υπό την υψηλή επίβλεψη της τρόικας. Στις συνεδριάσεις του ΔΣ θα παρίστανται δύο παρατηρητές των Δανειστών, οι οποίοι θα αναφέρουν τα πάντα στα αφεντικά τους (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ), την ώρα που θα ισχύει δέσμευση εχεμύθειας προς τον ελληνικό λαό!
Δίπλα στο ΔΣ, θα υπάρχει επταμελές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, με τα τρία μέλη του να υποδεικνύονται από την τρόικα.
Στην ουσία, οι Εμπειρογνώμονες θα εισηγούνται τους όρους εκποίησης, ενώ καμία απόφαση του ΔΣ δεν θα είναι έγκυρη εάν δεν υπάρχει γνωμοδότηση αυτού του συμβουλίου. Σε περίπτωση εμπλοκής εθνικών θεμάτων, με αφορμή την εκποίηση π.χ. ενός λιμανιού, τα πράγματα φαίνονται δυσοίωνα…
Δημόσια ακίνητα και χρήσεις γης
«Ως δημόσια ακίνητα [ ]νοούνται τα ακίνητα που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.Τ.Α. ή σε εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο ή Ν.Π.Δ.Δ. ή σε Ο.Τ.Α» (αρθρ.10 παρ. 1). Δηλαδή, στην εκποιούμενη περιουσία περιλαμβάνονται ακόμα και τα δημαρχεία, οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, οι δημοτικές επιχειρήσεις κτλ .
Επίσης, ως αξιοποιήσιμα, τα οποία μπορούν να οικοδομηθούν, κρίνονται όλα τα δημόσια ακίνητα που βρίσκονται σε περιοχές εκτός σχεδίων πόλεων και εκτός ορίων οικισμών προ του 1923 ή κάτω από 2.000 κατοίκους. Οι χρήσεις γης των ακινήτων διακρίνονται σε αυτές που προορίζονται για:
• τουριστικές επενδύσεις
• επιχειρηματικά πάρκα
• θεματικά πάρκα - εμπορικά κέντρα - αναψυχή
• μεταφορικές - τεχνικές - κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές και λειτουργίες
• δημόσια ακίνητα μεικτών χρήσεων
Ανατροπές έχουμε και στους γενικούς όρους δόμησης. Οι συντελεστές θα είναι πολλές φορές πιο ευνοϊκοί για τον εκάστοτε αγοραστή, απ’ ότ,ι ισχύει για οποιονδήποτε Έλληνα πολίτη. Ειδικότερα αναφέρεται ότι «το ανώτερο ποσοστό κάλυψης για όλες τις γενικές κατηγορίες χρήσεων γης ορίζεται στο 50%». Εκτός αυτού ανοίγει παράθυρο για την υπέρβαση του ύψους των κτηρίων, ενώ απλώς με ένα προεδρικό διάταγμα μπορεί να αλλάζει η χρήση γης, πηγαίνοντας «περίπατο» οι πολεοδομικές διατάξεις, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι αγοραστές.
Δεν γλιτώνουν ούτε αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι, φυσικά πάρκα κλπ. Στο άρθρο 11, παρ.3 αναφέρεται: «Η αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων στα οποία περιλαμβάνονται χώροι που προστατεύονται από την κείμενη περιβαλλοντική και αρχαιολογική νομοθεσία, όπως είναι ζώνες προστασίας αρχαιολογικών χώρων, ιστορικοί τόποι, φυσικά πάρκα και περιοχές οικοανάπτυξης, πραγματοποιείται σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους και περιορισμούς που θέτουν οι σχετικές διατάξεις».
Μπορεί, δηλαδή να μην πωληθεί η ίδια η Ακρόπολη, αλλά π.χ. το εισιτήριο για την είσοδο ή τις εκδηλώσεις στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, να πηγαίνει στους πιστωτές μας.
Στο βωμό της εκποίησης και οι παραλίες
Τα «μπάνια του λαού» φαίνεται ότι θα γίνουν όνειρο θερινής νυκτός, καθώς η εκμετάλλευση λιμενικών εγκαταστάσεων παίρνει αμπάριζα τον αιγιαλό και τις παραλίες.
Οι ιδιώτες επενδυτές που θα «αξιοποιήσουν» αυτές τις περιοχές θα μπορούν να χτίζουν πάνω στον αιγιαλό και την παραλία, για την κατασκευή λιμενικών έργων ή επέκταση υφιστάμενων λιμενικών εγκαταστάσεων. Η παραχώρηση γίνεται για διάστημα 50 ετών, ενώ ο επενδυτής «έχει το αποτέλεσμα της αποκλειστικής και με αντάλλαγμα χρήσης γης και αιγιαλού και παραλίας που του παραχωρείται για την κατασκευή λιμενικών έργων».
Σε περίπτωση κάλυψης του θαλάσσιου χώρου από τα έργα, κινείται διαδικασία επανακαθορισμού των οριογραμμών αιγιαλού - παραλίας!
Μετά τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και την επιβολή βαρύτατης φορολογίας, ο ελληνικός λαός θα υποστεί το ξεπούλημα ακόμα και του φυσικού κάλλους του τόπου του.
Οι ανατροπές είναι τρομακτικές: δημόσια περιουσία, ορυκτό πλούτο, παράλιες ζώνες, ακόμα και δάση θα μπορούν να εκμεταλλεύονται από 50 έως 80 –αναλόγως- συναπτά έτη οι υποψήφιοι αγοραστές....
Ο φορέας που θα υλοποιήσει τη λεηλασία είναι το «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.». Η κυβέρνηση παρέχει το αναγκαίο νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία του, εκχωρώντας του «υπερεξουσίες».
Ο σκοπός ίδρυσης του Ταμείου ορίζεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 του Εφαρμοστικού: «Το προϊόν της αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας». Είναι δηλαδή εξ αρχής σαφές ότι, οτιδήποτε ξεπουληθεί θα πάει κατευθείαν στους διεθνείς τοκογλύφους.
Μερικοί από τους επαχθείς όρους είναι: η παράταση ισχύος, πέραν των έξι ετών, του παρόντος νόμου, εάν δεν εκπληρωθεί ο σκοπός του Ταμείου. Η μεταβίβαση στο Ταμείο της δημόσιας περιουσίας, χωρίς αντάλλαγμα. Εάν κριθεί απαραίτητο, προβλέπεται εκ νέου υπαγωγή περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο Ταμείο. Δηλαδή, με μια απόφαση επιτροπής, θα προσθέτουν στο ξεπούλημα ό,τι είχαν παραλείψει.
Φυσικά, οι δαπάνες εκποιήσεων και απαλλοτριώσεων βαρύνουν το ελληνικό Δημόσιο. Το Ταμείο δεν θα επιβαρύνεται με κανένα φόρο, τέλος ή εισφορά σε ασφαλιστικά ταμεία! (αρθρ. 2, παρ.5)
Συν τοις άλλοις, σε ενδεχόμενη μεταβίβαση δημόσιας επιχείρησης, παραμένει η υπάρχουσα διοίκηση ως εντολοδόχος του Ταμείου και συνεχίζει να βαρύνεται με τις δαπάνες. Δηλαδή, αν μεταβιβαστεί π.χ. η ΔΕΗ ή ο ΟΣΕ όλα τα έξοδα λειτουργίας συνεχίζουν να βαρύνουν το Δημόσιο, ενώ όλα τα έσοδα πηγαίνουν απευθείας στην τρόικα!
Οι πράξεις του Ταμείου θα ενδύονται το «δημοκρατικό» μανδύα, καθώς οι συμβάσεις αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του, θα μπορούν να κυρώνονται με νόμο από τη Βουλή.
Ποιοι θα αποφασίζουν για το ξεπούλημα
Το Ταμείο θα διοικείται από πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο και θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, καθώς σαφώς αναφέρεται ότι δεν υπάγεται στην κατηγορία των οργανισμών και των επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, υπό την υψηλή επίβλεψη της τρόικας. Στις συνεδριάσεις του ΔΣ θα παρίστανται δύο παρατηρητές των Δανειστών, οι οποίοι θα αναφέρουν τα πάντα στα αφεντικά τους (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ), την ώρα που θα ισχύει δέσμευση εχεμύθειας προς τον ελληνικό λαό!
Δίπλα στο ΔΣ, θα υπάρχει επταμελές Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, με τα τρία μέλη του να υποδεικνύονται από την τρόικα.
Στην ουσία, οι Εμπειρογνώμονες θα εισηγούνται τους όρους εκποίησης, ενώ καμία απόφαση του ΔΣ δεν θα είναι έγκυρη εάν δεν υπάρχει γνωμοδότηση αυτού του συμβουλίου. Σε περίπτωση εμπλοκής εθνικών θεμάτων, με αφορμή την εκποίηση π.χ. ενός λιμανιού, τα πράγματα φαίνονται δυσοίωνα…
Δημόσια ακίνητα και χρήσεις γης
«Ως δημόσια ακίνητα [ ]νοούνται τα ακίνητα που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.Τ.Α. ή σε εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο ή Ν.Π.Δ.Δ. ή σε Ο.Τ.Α» (αρθρ.10 παρ. 1). Δηλαδή, στην εκποιούμενη περιουσία περιλαμβάνονται ακόμα και τα δημαρχεία, οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, οι δημοτικές επιχειρήσεις κτλ .
Επίσης, ως αξιοποιήσιμα, τα οποία μπορούν να οικοδομηθούν, κρίνονται όλα τα δημόσια ακίνητα που βρίσκονται σε περιοχές εκτός σχεδίων πόλεων και εκτός ορίων οικισμών προ του 1923 ή κάτω από 2.000 κατοίκους. Οι χρήσεις γης των ακινήτων διακρίνονται σε αυτές που προορίζονται για:
• τουριστικές επενδύσεις
• επιχειρηματικά πάρκα
• θεματικά πάρκα - εμπορικά κέντρα - αναψυχή
• μεταφορικές - τεχνικές - κοινωνικές και περιβαλλοντικές υποδομές και λειτουργίες
• δημόσια ακίνητα μεικτών χρήσεων
Ανατροπές έχουμε και στους γενικούς όρους δόμησης. Οι συντελεστές θα είναι πολλές φορές πιο ευνοϊκοί για τον εκάστοτε αγοραστή, απ’ ότ,ι ισχύει για οποιονδήποτε Έλληνα πολίτη. Ειδικότερα αναφέρεται ότι «το ανώτερο ποσοστό κάλυψης για όλες τις γενικές κατηγορίες χρήσεων γης ορίζεται στο 50%». Εκτός αυτού ανοίγει παράθυρο για την υπέρβαση του ύψους των κτηρίων, ενώ απλώς με ένα προεδρικό διάταγμα μπορεί να αλλάζει η χρήση γης, πηγαίνοντας «περίπατο» οι πολεοδομικές διατάξεις, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι αγοραστές.
Δεν γλιτώνουν ούτε αρχαιολογικοί και ιστορικοί χώροι, φυσικά πάρκα κλπ. Στο άρθρο 11, παρ.3 αναφέρεται: «Η αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων στα οποία περιλαμβάνονται χώροι που προστατεύονται από την κείμενη περιβαλλοντική και αρχαιολογική νομοθεσία, όπως είναι ζώνες προστασίας αρχαιολογικών χώρων, ιστορικοί τόποι, φυσικά πάρκα και περιοχές οικοανάπτυξης, πραγματοποιείται σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους και περιορισμούς που θέτουν οι σχετικές διατάξεις».
Μπορεί, δηλαδή να μην πωληθεί η ίδια η Ακρόπολη, αλλά π.χ. το εισιτήριο για την είσοδο ή τις εκδηλώσεις στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, να πηγαίνει στους πιστωτές μας.
Στο βωμό της εκποίησης και οι παραλίες
Τα «μπάνια του λαού» φαίνεται ότι θα γίνουν όνειρο θερινής νυκτός, καθώς η εκμετάλλευση λιμενικών εγκαταστάσεων παίρνει αμπάριζα τον αιγιαλό και τις παραλίες.
Οι ιδιώτες επενδυτές που θα «αξιοποιήσουν» αυτές τις περιοχές θα μπορούν να χτίζουν πάνω στον αιγιαλό και την παραλία, για την κατασκευή λιμενικών έργων ή επέκταση υφιστάμενων λιμενικών εγκαταστάσεων. Η παραχώρηση γίνεται για διάστημα 50 ετών, ενώ ο επενδυτής «έχει το αποτέλεσμα της αποκλειστικής και με αντάλλαγμα χρήσης γης και αιγιαλού και παραλίας που του παραχωρείται για την κατασκευή λιμενικών έργων».
Σε περίπτωση κάλυψης του θαλάσσιου χώρου από τα έργα, κινείται διαδικασία επανακαθορισμού των οριογραμμών αιγιαλού - παραλίας!
Μετά τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και την επιβολή βαρύτατης φορολογίας, ο ελληνικός λαός θα υποστεί το ξεπούλημα ακόμα και του φυσικού κάλλους του τόπου του.
