Το μωσαϊκό των απόψεων για τη στήριξη της Ελλάδας
Εν μέσω αντιθέσεων, κινήσεων τακτικής και διαρκών αλλαγών γραμμής προχωράει η Ε.Ε. στη διαμόρφωση της τελικής της απόφασης για το ελληνικό χρέος στις 24 Ιουνίου.
Η Γερμανία έχει αλλάξει στάση άλλη μία φορά. Μόλις στις αρχές της εβδομάδας αποδέχθηκε ότι η λύση είναι η παροχή επιπλέον βοήθειας. Μέχρι πρότινος επέμενε ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με τον ιδιωτικό τομέα να αναλαμβάνει μέρος του κόστους. Στο Βερολίνο βλέπουν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές τα επόμενα χρόνια και φοβούνται ότι θα ζητάει συνεχώς νέα δάνεια, με τη Γερμανία να επωμίζεται το μεγαλύτερο κομμάτι, εν μέσω έντονων αντιδράσεων από τους φορολογούμενους. Δηλώσεις γερμανών αξιωματούχων, ειδικά του Β. Σόιμπλε, τροφοδοτούσαν τη συζήτηση περι αναδιάρθρωσης, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα τώρα.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της...
«Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», η Γαλλία είναι εναντίον της αναδιάρθρωσης (έγινε σαφές και με συνεχείς δηλώσεις της υπουργού Οικονομικών και επικρατέστερης για τη θέση του Ντ. Στρος Καν στο ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ) και υπέρ της παροχής επιπλέον βοήθειας στην Ελλάδα. Στο Παρίσι φοβούνται ότι αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αυτή τη στιγμή θα άνοιγε τον «ασκό του Αιόλου» στην ευρωζώνη. Επίσης, στη Γαλλία δεν υπάρχει τόσο έντονη κοινωνική πίεση όσο στη Γερμανία στο ενδεχόμενο χορήγησης νέας βοήθειας.
Ολλανδία και Φιλανδία κρατούν την πιο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα. Και στις δύο χώρες υπάρχει έντονη κοινωνική αντίδραση να δοθούν κι άλλα χρήματα στις χώρες του νότου. Αρνητική διάθεση υπάρχει και από τη Σλοβακία. Πέρυσι το καλοκαίρι το κοινοβούλιό της απέρριψε την πρόταση για καταβολή 816 εκατομμυρίων ευρώ στη χώρα μας.
Χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα προσπαθούν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την Ελλάδα και να τονίσουν ότι η «ελληνική περίπτωση» δεν έχει σχέση μ' αυτούς: οι Ιρλανδοί τονίζουν ότι το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι τράπεζές τους και τώρα το έλυσαν, οι Πορτογάλοι ότι έχουν πρόβλημα με το έλλειμμα κι όχι με το χρέος, ενώ οι Ισπανοί επίσης δεν θέλουν καμία συσχέτιση με την Ελλάδα και διαβεβαιώνουν ότι τα προβλήματα που έχουν με τις τοπικές τράπεζες αντιμετωπίζονται ύστερα από μέτρα που ελήφθησαν έγκαιρα (το δημόσιο χρέος της Ισπανίας είναι μόλις στο 63% του ΑΕΠ).
Φωνές υπέρ της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα ακούγονται από διαφορετικές πλευρές και με εντελώς διαφορετική οπτική: από βρετανούς οικονομολόγους, γερμανούς συντηρητικούς πολιτικούς και αναλυτές, μέχρι αριστερούς διανοούμενους και κάποιους κύκλους στις Βρυξέλλες. Κοινή συνισταμένη, ότι τα μέτρα που επιβάλλονται δεν θα έχουν αποτέλεσμα κι ότι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα ώστε να κερδίσει ανταγωνιστικότητα και, ύστερα από κάποια χρόνια, όταν η οικονομία της θα έχει σταθεί στα πόδια της, να επανέλθει.
Η Γερμανία έχει αλλάξει στάση άλλη μία φορά. Μόλις στις αρχές της εβδομάδας αποδέχθηκε ότι η λύση είναι η παροχή επιπλέον βοήθειας. Μέχρι πρότινος επέμενε ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, με τον ιδιωτικό τομέα να αναλαμβάνει μέρος του κόστους. Στο Βερολίνο βλέπουν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές τα επόμενα χρόνια και φοβούνται ότι θα ζητάει συνεχώς νέα δάνεια, με τη Γερμανία να επωμίζεται το μεγαλύτερο κομμάτι, εν μέσω έντονων αντιδράσεων από τους φορολογούμενους. Δηλώσεις γερμανών αξιωματούχων, ειδικά του Β. Σόιμπλε, τροφοδοτούσαν τη συζήτηση περι αναδιάρθρωσης, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα τώρα.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της...
«Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», η Γαλλία είναι εναντίον της αναδιάρθρωσης (έγινε σαφές και με συνεχείς δηλώσεις της υπουργού Οικονομικών και επικρατέστερης για τη θέση του Ντ. Στρος Καν στο ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ) και υπέρ της παροχής επιπλέον βοήθειας στην Ελλάδα. Στο Παρίσι φοβούνται ότι αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αυτή τη στιγμή θα άνοιγε τον «ασκό του Αιόλου» στην ευρωζώνη. Επίσης, στη Γαλλία δεν υπάρχει τόσο έντονη κοινωνική πίεση όσο στη Γερμανία στο ενδεχόμενο χορήγησης νέας βοήθειας.
Ολλανδία και Φιλανδία κρατούν την πιο σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα. Και στις δύο χώρες υπάρχει έντονη κοινωνική αντίδραση να δοθούν κι άλλα χρήματα στις χώρες του νότου. Αρνητική διάθεση υπάρχει και από τη Σλοβακία. Πέρυσι το καλοκαίρι το κοινοβούλιό της απέρριψε την πρόταση για καταβολή 816 εκατομμυρίων ευρώ στη χώρα μας.
Χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα προσπαθούν να διαχωρίσουν τη θέση τους από την Ελλάδα και να τονίσουν ότι η «ελληνική περίπτωση» δεν έχει σχέση μ' αυτούς: οι Ιρλανδοί τονίζουν ότι το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι τράπεζές τους και τώρα το έλυσαν, οι Πορτογάλοι ότι έχουν πρόβλημα με το έλλειμμα κι όχι με το χρέος, ενώ οι Ισπανοί επίσης δεν θέλουν καμία συσχέτιση με την Ελλάδα και διαβεβαιώνουν ότι τα προβλήματα που έχουν με τις τοπικές τράπεζες αντιμετωπίζονται ύστερα από μέτρα που ελήφθησαν έγκαιρα (το δημόσιο χρέος της Ισπανίας είναι μόλις στο 63% του ΑΕΠ).
Φωνές υπέρ της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα ακούγονται από διαφορετικές πλευρές και με εντελώς διαφορετική οπτική: από βρετανούς οικονομολόγους, γερμανούς συντηρητικούς πολιτικούς και αναλυτές, μέχρι αριστερούς διανοούμενους και κάποιους κύκλους στις Βρυξέλλες. Κοινή συνισταμένη, ότι τα μέτρα που επιβάλλονται δεν θα έχουν αποτέλεσμα κι ότι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, να επιστρέψει στο δικό της νόμισμα ώστε να κερδίσει ανταγωνιστικότητα και, ύστερα από κάποια χρόνια, όταν η οικονομία της θα έχει σταθεί στα πόδια της, να επανέλθει.
