Το μνημόνιο ευθύνεται που ο πρωθυπουργός δεν έχει οικονομικούς συμβούλους και έτσι αναγκαστικά δέχεται ό,τι του εισηγείται το οικονομικό επιτελείο; Το μνημόνιο ευθύνεται που έχουν περάσει από τη Βουλή δεκάδες νομοσχέδια και τα περισσότερα δεν εφαρμόζονται; Το μνημόνιο ευθύνεται που τα κλειστά επαγγέλματα «ανοιγοκλείνουν», αναλόγως των πιέσεων που ασκούνται από ισχυρές επαγγελματικές ομάδες;
Το μνημόνιο ευθύνεται που δύο από τα βασικά πρόσωπα που ήταν επιφορτισμένα να σηκώσουν το βάρος της οικονομικής πολιτικής και να σχεδιάσουν τις πολιτικές παρεμβάσεις -ο υπουργός Παπακωνσταντίνου και ο πρώην γενικός γραμματέας Δ. Γεωργακόπουλος- δεν έλεγαν ούτε «καλημέρα» και είχαν να μιλήσουν τουλάχιστον πέντε μήνες;
Το μνημόνιο ευθύνεται που η υλοποίηση των αποφάσεων του υπουργικού συμβουλίου είναι στη διακριτική ευχέρεια των υπουργών; Το μνημόνιο ευθύνεται που οι υπουργοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα γίνει πιο αρεστός στο εθνικό ακροατήριο, υιοθετώντας αριστερή ρητορική και κατηγορώντας συναδέλφους του για ραγιάδικη παθητικότητα, με τον πρωθιερέα απλώς να παρακολουθεί; Το μνημόνιο ευθύνεται που η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή θάλλουν;
Κοντολογίς, το μνημόνιο έχει αρκετά προβλήματα. Το βασικότερο είναι ότι αυτοί που το σχεδίασαν δεν έλαβαν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες της χώρας: το στρεβλό παραγωγικό μοντέλο, την ποιότητα της δημόσιας διοίκησης, τα κλεπτοκρατικά δίκτυα, τον φαυλεπίφαυλο κομματισμό. Ομως, αν εστιάσουμε στις υπαρκτές κατασκευαστικές αδυναμίες, είναι σαν να αθωώνουμε τους μοιραίους και άβουλους στους οποίους αναθέσαμε τη διοίκηση της χώρας στην πιο δύσκολη φάση της μετά τον πόλεμο. Ούτε θέλουν ούτε μπορούν.
