Καλησπέρα Voliotaki,
Διαβάζοντας το άρθρο σας «Πιθανόν γιατρός» (http://voliotaki.blogspot.
'Ενα καλοκαίρι πριν το 2011, ένα μεσημέρι (σαββατοκύριακο) αισθάνομαι ένα έντονο πόνο στην γάμπα μου (γνωστός για μένα ο πόνος επειδή το έχω ξαναπάθει) επισκέπτομαι το νοσοκομείο συνοδεία με την γυναίκα μου, γνωρίζοντας όμως εγώ τι έχω . Εκεί ο ειδικευόμενος χειρουργός γιατρός αφού με εξετάζει (και λέγοντάς του τι πιθανόν – κατά 100% έχω) μου λέει ότι αυτό που έχω δεν είναι θρόμβωση αλλά πιθανόν τένοντας. Επιμένω λέγοντάς του ότι τα συμπτώματα αυτά είναι της θρόμβωσης, αυτός επιμένει ότι είναι τένοντας και πονάει ο μυς. Γυρίζοντας στο σπίτι μου ξεκινάω από μόνος μου αγωγή με inohep (αντιθρομβωτικό φάρμακο). Την πρώτη εργάσιμη ημέρα κάνοντας ένα triplex κάτω άκρων, (σε διαγνωστικό κέντρο), διαπιστώνεται στο ιατρικό κέντρο ότι όντως είναι θρομβοφλεβίτιδα. Με τις εξετάσεις (triplex) στο χέρι επισκέπτομαι αμέσως το νοσοκομείο και με έκπληξη μου ξαναβρίσκω τον ίδιο τον γιατρό στα έκτακτα. Του δείχνω το triplex και μόλις το βλέπει μου απαντάει : « δεν μπορώ να σου κάνω κάτι, μόλις φύγεις από εδώ τηλεφώνησε στο 1535 κλείσε ραντεβού για εγχείρηση και έλα να την κάνεις», τότε του απαντώ « Γιατρέ δεν πρέπει να κάνω αντιπηκτική αγωγή;» και απαντάει : « ‘Ελα σε κανά δυό μέρες να κάνουμε εγχείρηση και να πάρεις mesulid». Ανεβαίνω πάνω στην χειρουργική, ψάχνω χειρουργό γιατρό και ένας ειδικευόμενος χειρουργός που βλέπει το triplex μου λέει ότι θέλω άμεσα εισαγωγή ώστε να μου χορηγήσουν ηπαρίνη, μετά το δείχνει σε άλλον «κανονικό» γιατρό και η απάντηση που πήρα καλύτερα να μην σαν την πω, δηλ. « ότι μέχρι το πρωί μπορεί να πεθάνω». Του εξηγώ τι μου είπε ο ειδικευόμενος γιατρός στα έκτακτα και μου απαντάει «ότι κάτι παραπάνω θα ξέρει ο γιατρός στα έκτακτα και αποφάσισε την μη εισαγωγή μου». Φεύγω λοιπόν απογοητευμένος από το νοσοκομείο.
Την επόμενη ημέρα είμαι ήδη στην Αθήνα σε οργανωμένο Αγγειοχειρουργικό ιατρείο ο οποίος γιατρός εκεί αποφασίζει να συνεχίσω την αγωγή με inohep, και σε μερικές ημέρες (6) και μετά τις συμβουλές του, είμαι μια χαρά, το πόδι δεν πονάει και δεν «καίει». ‘Όπως βλέπετε (και σεις φίλοι του Voliotaki) δεν πέθανα, είμαι ζωντανός και σας γράφω τώρα.
Παρένθεση εδώ … (όπως φαντάζομαι και εσείς γνωρίζεται), οι περισσότεροι γιατροί γνωρίζονται μεταξύ τους.
Αυτό που έμαθα στην Αθήνα (αντάλλαξα ονόματα χειρουργών γιατρών του νοσοκομείου Βόλου με τον γιατρό που με εξέτασε στην Αθήνα) είναι ότι … (κάθεστε καλά…) ορισμένοι χειρουργοί γιατροί στο νοσοκομείο του Βόλου «έμαθαν» να χειρουργούν αγγειοχειρουργικά περιστατικά με σεμινάρια σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας !!! ,(το γνωρίζω το νοσοκομείο).
Αγγειοχειρουργικές εγχειρήσεις με ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ !!!
Πρέπει να γνωρίζεται ότι ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ στον Βόλο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. !!!
Και σας ρωτώ (ρε φιλαράκια voliotakia)… Ποιος ή ποιοί τελικά δεν αφήνει/ουν να έρθει Αγγειοχειρουργός στον Βόλο;
Σας ανοίγω θέμα, ψάξτε το.
Διαβάζοντας το άρθρο σας «Πιθανόν γιατρός» (http://voliotaki.blogspot.
'Ενα καλοκαίρι πριν το 2011, ένα μεσημέρι (σαββατοκύριακο) αισθάνομαι ένα έντονο πόνο στην γάμπα μου (γνωστός για μένα ο πόνος επειδή το έχω ξαναπάθει) επισκέπτομαι το νοσοκομείο συνοδεία με την γυναίκα μου, γνωρίζοντας όμως εγώ τι έχω . Εκεί ο ειδικευόμενος χειρουργός γιατρός αφού με εξετάζει (και λέγοντάς του τι πιθανόν – κατά 100% έχω) μου λέει ότι αυτό που έχω δεν είναι θρόμβωση αλλά πιθανόν τένοντας. Επιμένω λέγοντάς του ότι τα συμπτώματα αυτά είναι της θρόμβωσης, αυτός επιμένει ότι είναι τένοντας και πονάει ο μυς. Γυρίζοντας στο σπίτι μου ξεκινάω από μόνος μου αγωγή με inohep (αντιθρομβωτικό φάρμακο). Την πρώτη εργάσιμη ημέρα κάνοντας ένα triplex κάτω άκρων, (σε διαγνωστικό κέντρο), διαπιστώνεται στο ιατρικό κέντρο ότι όντως είναι θρομβοφλεβίτιδα. Με τις εξετάσεις (triplex) στο χέρι επισκέπτομαι αμέσως το νοσοκομείο και με έκπληξη μου ξαναβρίσκω τον ίδιο τον γιατρό στα έκτακτα. Του δείχνω το triplex και μόλις το βλέπει μου απαντάει : « δεν μπορώ να σου κάνω κάτι, μόλις φύγεις από εδώ τηλεφώνησε στο 1535 κλείσε ραντεβού για εγχείρηση και έλα να την κάνεις», τότε του απαντώ « Γιατρέ δεν πρέπει να κάνω αντιπηκτική αγωγή;» και απαντάει : « ‘Ελα σε κανά δυό μέρες να κάνουμε εγχείρηση και να πάρεις mesulid». Ανεβαίνω πάνω στην χειρουργική, ψάχνω χειρουργό γιατρό και ένας ειδικευόμενος χειρουργός που βλέπει το triplex μου λέει ότι θέλω άμεσα εισαγωγή ώστε να μου χορηγήσουν ηπαρίνη, μετά το δείχνει σε άλλον «κανονικό» γιατρό και η απάντηση που πήρα καλύτερα να μην σαν την πω, δηλ. « ότι μέχρι το πρωί μπορεί να πεθάνω». Του εξηγώ τι μου είπε ο ειδικευόμενος γιατρός στα έκτακτα και μου απαντάει «ότι κάτι παραπάνω θα ξέρει ο γιατρός στα έκτακτα και αποφάσισε την μη εισαγωγή μου». Φεύγω λοιπόν απογοητευμένος από το νοσοκομείο.
Την επόμενη ημέρα είμαι ήδη στην Αθήνα σε οργανωμένο Αγγειοχειρουργικό ιατρείο ο οποίος γιατρός εκεί αποφασίζει να συνεχίσω την αγωγή με inohep, και σε μερικές ημέρες (6) και μετά τις συμβουλές του, είμαι μια χαρά, το πόδι δεν πονάει και δεν «καίει». ‘Όπως βλέπετε (και σεις φίλοι του Voliotaki) δεν πέθανα, είμαι ζωντανός και σας γράφω τώρα.
Παρένθεση εδώ … (όπως φαντάζομαι και εσείς γνωρίζεται), οι περισσότεροι γιατροί γνωρίζονται μεταξύ τους.
Αυτό που έμαθα στην Αθήνα (αντάλλαξα ονόματα χειρουργών γιατρών του νοσοκομείου Βόλου με τον γιατρό που με εξέτασε στην Αθήνα) είναι ότι … (κάθεστε καλά…) ορισμένοι χειρουργοί γιατροί στο νοσοκομείο του Βόλου «έμαθαν» να χειρουργούν αγγειοχειρουργικά περιστατικά με σεμινάρια σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας !!! ,(το γνωρίζω το νοσοκομείο).
Αγγειοχειρουργικές εγχειρήσεις με ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ !!!
Πρέπει να γνωρίζεται ότι ΑΓΓΕΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ στον Βόλο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. !!!
Και σας ρωτώ (ρε φιλαράκια voliotakia)… Ποιος ή ποιοί τελικά δεν αφήνει/ουν να έρθει Αγγειοχειρουργός στον Βόλο;
Σας ανοίγω θέμα, ψάξτε το.
