Η Ευρώπη παριστάνει την αδιάφορη, αλλά η υπόθεση Στρος-Καν την έχει σοκάρει πολύ περισσότερο από όσο θέλει να δείχνει.
Παριστάνει ότι συνεχίζει «να κάνει τη δουλειά της», αλλά ο σπασμωδικός, σχεδόν βίαιος τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στην κυβέρνηση της Ελλάδας, αλλά και στο σύνολο του πολιτικού της συστήματος, δείχνει πως ξαφνικά ξύπνησε από το όνειρο της παντοδυναμίας της.
Σα να ανακάλυψε ξαφνικά η Ευρώπη πως όλα – αξιώματα, πρόεδροι διαφόρων οργάνων και διεθνών οργανισμών, διοικητές τραπεζών, συμβούλια, συνεδριάσεις, τηλε-συσκέψεις, πήγαιν’ έλα, ακόμη και το ισχυρό ευρώ – ήταν προϊόν μιας αυταπάτης....
Μιας αυταπάτης που διαλύθηκε εκεί, στο ξενοδοχείο Σοφιτέλ της Νέας Υόρκης, στα δικαστήρια και στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, σκαλώνοντας στις ζαρτιέρες μιας μελαμψής καμαριέρας.
Άσχετα από το αν ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ είναι ένοχος ή όχι, η πολιτική πλευρά του θέματος είναι πολύ πιο σοβαρή: Στο μέλλον, θα μιλάμε για την Ευρώπη προ και μετά σκανδάλου Στρος-Καν.
Το μήνυμα που ήλθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πιο δυνατό κι’ από ηλεκτροσόκ, έκανε τους Ευρωπαίους να συνειδητοποιήσουν ότι είναι δυνατόν, από τη μια στιγμή στην άλλη, να τεθούν εκτός μάχης – ακριβώς όπως ο τέως επικεφαλής του ΔΝΤ. Ένα μήνυμα του τύπου «ξέρουμε όλες τις αδυναμίες σας, όλα σας τα χούγια, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να σας εξοντώσουμε»!
Για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού, του εκφοβισμού, χρησιμοποιήθηκαν οι εικόνες του διασυρόμενου Στρος-Καν, στο πρόσωπο του οποίου η Ευρώπη είδε να διασύρεται ο εαυτός της.
Αυτός ήταν ο λόγος της διαπόμπευσης του Στρος-Καν. Μήνυμα προς την Ευρώπη. Σιγά μήπως και σοκαρίστηκαν, λες και δεν είχε ξανασυμβεί έγκλημα επί αμερικανικού εδάφους. Και σιγά μήπως δεν είναι δυνατόν να νοικιαστεί ένα διαμέρισμα στη Ν. Υόρκη, όπως έλεγαν χθες τα τελευταία νέα από το μέτωπο του ευρωπαϊκού διασυρμού.
Οι εικόνες-σοκ που διάβηκαν τον Ατλαντικό συγκλόνισαν τους Ευρωπαίους, κι’ ας παριστάνουν τους ψύχραιμους. Τους φόβισαν και με τη σειρά τους αντέδρασαν στήνοντας μια επιχείρηση εκφοβισμού της Ελλάδας.
Σα να ξύπνησαν ξαφνικά, σα να βγήκαν από την μακαριότητά τους, έριξαν μια ματιά σ’ αυτή τη «μαύρη τρύπα» της κοροϊδίας και της ανικανότητας που είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και ένιωσαν πως κάποιοι προσπαθούν να τους εμπαίξουν, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι πρώτη η χώρα τους βουλιάζει.
Σα να σκέφθηκαν πως μπορεί κάποιο λάκκο νάχει η φάβα. Σα να σκέφθηκαν πως μπορεί η ελληνική ανικανότητα να αποτελεί μέρος ενός γενικότερου σχεδίου.
Κοντεύουν δυο χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, έκλεισε ένας χρόνος από την υπογραφή του (άθλιου) μνημονίου και στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ΤΙΠΟΤΑ.
Επίτηδες να το έκαναν, βαλτοί (που λέει ο λόγος) να ήσαν για να διαλυθεί η ΕΕ, τέτοια αδράνεια, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή, δεν θα επεδείκνυαν.
Είναι τέτοια η σύγχυση που επικρατεί, ώστε οι Ευρωπαίοι άρχισαν δίνουν ο ένας στον άλλο την σκυτάλη των εκβιασμών και των πιέσεων - ο Ρεν στον Γιουνκέρ κι' αυτός στην Λαγκάρντ.
Μέσα στον πανικό τους, αντί να ζητήσουν ευθύνες από αυτούς που κυβερνούν και με τους οποίους έκλεισαν την συμφωνία, άρχισαν να απαιτούν από τους άλλους αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι έχοντες την πλειοψηφία να τα κάνουν.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα επί του πλανήτου της οποίας το πολιτικό προσωπικό δεν έχει αναλύσει πολιτικά την υπόθεση Στρος-Καν. Η μοναδική χώρα που δεν κατάλαβε τι σημαίνει για την Ευρώπη το βραχιολάκι στο πόδι του Ντομινίκ.
Και αυτό σημαίνει πως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι οι Ευρωπαίοι, από εκεί που δεν ήθελαν να ακούσουν για εκλογές, βιάζονται τώρα να τις προκαλέσουν για να τελειώσει το μαρτύριο της κυβερνητικής σταγόνας.
Γνωρίζουν, το κατάλαβαν πια, πως το ΠΑΣΟΚ δεν έκανε τίποτε για να ελέγξει τις συντεχνίες του και να πολεμήσει το κρατικό γραφειοκρατικό τέρας, επειδή αυτές οι αναπηρίες το έφεραν στην εξουσία.
Ψηφίζουν νόμους με παραθυράκια, εξακολουθούν να χαϊδεύουν αυτιά, δεν μπορούν να αποκηρύξουν την σάρκα εκ της σαρκός τους.
Γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι πως από τις εκλογές που τώρα θέλουν να προκαλέσουν, δεν πρόκειται να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και πως θα υπάρξει μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ όσων θέλουν να λάβουν τις δύσκολες αποφάσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι προχτές το βράδυ στο πρόβλημα με το ΔΝΤ αναφέρθηκε σαφώς ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι.
Τι είπε; Ότι πρέπει να βρεθεί αμέσως διάδοχος του Στρος-Καν στο Ταμείο, διότι αυτό επιδρά αρνητικά στην επίλυση της ελληνικής κρίσης. Αφού το κατάλαβε ακόμη και ο Ρομπάι, έπρεπε να το είχαν καταλάβει όλοι.
Όλοι; Όχι, βέβαια. Γιατί στην Ελλάδα επελέγη η γνωστή λύση της κλειδαρότρυπας. Δεν ακούσαμε ούτε έναν πολιτικό μας να βάζει το θέμα στις πολιτικές του διαστάσεις.
Α, να μην το ξεχάσω. Όταν τις προάλλες έγραφα πως η συναίνεση στην κορυφή, χωρίς να έχει πειστεί η βάση (και χωρίς καμιά τιμωρία κανενός ενόχου) είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για τον εμφύλιο, κάποιοι ίσως και να το βρήκαν υπερβολικό.
Ίσως και να υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν πως είναι δυνατόν να υπάρξει Τραγωδία χωρίς Κάθαρση.
Ίσως να υπάρχουν κι’ εκείνοι που πιστεύουν ότι όλα είναι όπως παλιά. Και πως αρκεί να δοθούν οι γνωστές πολιτικάντικες εξηγήσεις και ο λαός θα ακολουθήσει.
Ξεκίνησε και μια… πορεία προς τον λαό. Οργανώνονται, λέει, ανοιχτές εκδηλώσεις πολιτικού διαλόγου (δεκατρείς παρακαλώ) σε όλη τη χώρα με σκοπό την ενημέρωση για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα!
Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στις Σέρρες, η Άννα Διαμαντοπούλου στη Λαμία, η Μιλένα Αποστολάκη στην Μυτιλήνη, ο Δ. Κουσελάς στη Χίο.
Αύριο ο Βούγιας θα βρίσκεται στα Γρεβενά, ο Μαγκριώτης στο Κιλκίς, η Νταλάρα στην Άρτα, η Χριστοφιλοπούλου στην Ηγουμενίτσα, ο Χρυσοχοΐδης στη Λάρισα, ο Ρόβλιας στη Λιβαδειά, ο Μανιάτης στη Σπάρτη.
Τη Δευτέρα, το πρόγραμμα έχει Φώφη στον Πύργο και Ρήγα στην Τρίπολη.
Εντάξει. Προφανώς το ΠΑΣΟΚ κατάλαβε πως σημασία δεν έχει να συμφωνήσει ο Παπανδρέου με τον Σαμαρά, τον Καρατζαφέρη, την Μπακογιάννη και τον Κουβέλη, αλλά να συμφωνήσει ο λαός που τον έμαθαν να ζει στην πλάνη και τώρα τον σκουντάνε για να ξυπνήσει.
Αλλά, συγγνώμη, τι ξέρουν όλοι αυτοί από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα; Πότε πρόλαβαν να το διαβάσουν; Εδώ γράφεται και ξαναγράφεται με το μελάνι της τρόικας.
Τόσες ιδιοφυίες και πέσαμε στα βράχια; Θα μας ματιάσανε, δεν μπορεί!
