Τους τελευταίους μήνες πολλοί δημοσιογράφοι μου ζήτησαν να τους μιλήσω σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές ή να τους δώσω συνέντευξη για εφημερίδες και περιοδικά. Αρνήθηκα ευγενικά σε όλους, με δυο εξαιρέσεις: δυο ντοκιμαντέρ για την κατάσταση στην Ελλάδα – μίλησα σε μια ακτιβίστρια Ελληνίδα δημοσιογράφο και σε ένα Δανό.
Τις τελευταίες ημέρες, οι δημοσιογράφοι που θέλουν να μιλήσουμε έχουν αυξηθεί πάρα πολύ, οπότε πρέπει να κάνω δημόσια μια διευκρίνιση:
Είμαι μπλόγκερ και όχι παράγοντας ή διαμορφωτής της κοινής γνώμης....
Γράφω σε ένα μπλογκ τις απόψεις μου, όπως κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι το μπλογκ μου θεωρείται δημοφιλές δεν έχει καμία σημασία ούτε αλλάζει κάτι. Το γεγονός ότι εργάστηκα σε κάποια μέσα για ορισμένο χρονικό διάστημα, επίσης, δεν αλλάζει κάτι – ήταν επαγγελματικές συνεργασίες. Δεν προέρχομαι από τα ΜΜΕ – «γεννήθηκα» στο διαδίκτυο.
Την άποψή μου για την κατάσταση στη χώρα -και ό,τι άλλο με απασχολεί- την γράφω στο μπλογκ μου. Το ίδιο και για τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα – μιας και αυτό είναι το θέμα για το οποίο θέλουν τώρα οι δημοσιογράφοι να τους μιλήσω.
Όποιος διαβάζει το μπλογκ μου θα έχει προσέξει, ίσως, πως τα σχόλιά μου για το Σύνταγμα είναι πολύ «προσεκτικά». Θεωρώ σημαντικότερο να βρίσκομαι εκεί παρά να γράφω γι’ αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να αναλύσω το Σύνταγμα αλλά να είμαι στο Σύνταγμα. Μπλόγκερ είμαι, δεν είμαι «αριστερός» νοσταλγός του Μάη του ’68. Δεν θέλω να παίξω τον ευαίσθητο και πληγωμένο «αριστερό» που αναλύει τα πάντα και συγκινεί τις γεροντοκόρες – θέλω να είμαι στο δρόμο. Η πολλή ανάλυση οδηγεί στην παράλυση.
Και στο Σύνταγμα βρίσκομαι όχι ως «πετυχημένος» μπλόγκερ αλλά όπως βρίσκονται χιλιάδες άλλοι άνθρωποι – δηλαδή, ως ελεύθερος πολίτης που εκπροσωπεί τον εαυτό του και θέλει να επικοινωνήσει με άλλους ελεύθερους πολίτες και να διαδηλώσει. Με την ίδια ιδιότητα – του ελεύθερου πολίτη-, έχω παρευρεθεί σε δεκάδες διαδηλώσεις τον τελευταίο χρόνο.
Τα ΜΜΕ είναι ανεπιθύμητα στο Σύνταγμα – τα συνθήματα που ακούγονται από τους διαδηλωτές δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για αυτό. Συμμερίζομαι την άποψη των διαδηλωτών – όποιος διαβάζει το μπλογκ μου θα γνωρίζει τις απόψεις μου για τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους. Τους θεωρώ εχθρούς του λαού και πιστεύω πως πρέπει να φύγουν. Θα φύγουν.
Με έχουν κατηγορήσει για πολλά πράγματα –δικαίως και αδίκως-, αλλά, μετά από 6 χρόνια, κανείς δεν μπορεί πια να πει πως επιθυμώ τη διασημότητα. Δεν εμφανίστηκα ποτέ στην τηλεόραση και οι συνεντεύξεις που έδωσα σε έντυπα και ραδιοφωνικούς σταθμούς ήταν ελάχιστες – και σχεδόν πάντα, μετά από πίεση.
Τούτων δοθέντων, δεν επιθυμώ να μιλήσω σε κανένα δημοσιογράφο ή να παρευρεθώ σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές καθεστωτικών ΜΜΕ. Αφενός θεωρώ ανήθικο να μιλήσω για ένα κίνημα που τώρα διαμορφώνεται –και του οποίου δεν είμαι εκπρόσωπος- και αφετέρου κάτι τέτοιο δεν θα ήταν και πολύ έξυπνο εκ μέρους μου.
(Ταπεινή –και με καλή πρόθεση- προτροπή σε φίλους μπλόγκερ: Μη μιλάτε σε καθεστωτικά ΜΜΕ – μην «ταΐζετε» τα πτώματα.)
(Και κάτι για ένα συγκεκριμένο δημοσιογράφο – θα καταλάβει: Κάποτε σε εκτιμούσα πολύ και σε πίστευα. Διαπίστωσα πως είχα κάνει λάθος. Τώρα που πήρες την κατηφόρα τη μεγάλη, τίποτα δεν μπορεί να «διορθώσει» το προφίλ σου. Ούτε μια συνέντευξη με τον πιτσιρίκο. Το πάρτι τελείωσε. Στον γκρεμό να πας μόνος σου. Εγώ θέλω να πάω στον ουρανό.) ΄
