Την Τετάρτη 18 Μαίου 2011, ο εργοδότης της εφημερίδας «Θεσσαλία» του Βόλου απαίτησε μείωση των μισθών κατά 20% στους δημοσιογράφους και 20% στο τεχνικό προσωπικό μέσω ατομικών συμβάσεων εργασίας....
Η εξέλιξη αυτή ήρθε αυτή σαν αποτέλεσμα όλου εκείνου του ψυχολογικού «πολέμου» μέσω καθυστερήσεων καταβολής των δεδουλευμένων (ήδη οφείλονται δεδουλευμένα δυόμισυ μηνών) και της ανασταλτικότητας έως άρνησης αντιπαράθεσης που καλλιέργησαν όλο το προηγούμενο διάστημα κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές. Είναι σε συνέχεια των διαθεσιμοτήτων που εφάρμοσε η συγκεκριμένη επιχείρηση, την Άνοιξη του 2010.
Οι εξελίξεις στη «Θεσσαλία» μαζί με την απόλυση της τεχνικού που έγινε στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, οι συνεχείς καθυστερήσεις των δεδουλευμένων σε «Νέο Τύπο», στο Δημοτικό Ραδιόφωνο, στον Ημερήσιο Κήρυκα Λάρισας (με το στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού κάτω από την ανοχή του προέδρου της Ένωσης συντακτών Θεσσαλίας- Στερεάς Ελλάδας) , οι μειώσεις μισθών στον «Πρωϊνό Λόγο» Τρικάλων, οι δύο απολύσεις πριν λίγες ημέρες στον «Ταχυδρόμο» (ενός δημοσιογράφου και ενός φωτορεπόρτερ), η προειδοποίηση απόλυσης Καμεραμεν στην TRT, επιβεβαιώνουν αυτό που έγκαιρα υπογραμμίσαμε. Ότι δηλαδή η υποχώρηση απέναντι στην απαίτηση της εργοδοσίας να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι μείωση του μισθού τους, δεν αποτελεί εγγύηση για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
Τα ιδιωτικά συμφωνητικά – ατομικές συμβάσεις εργασίας για τους εργοδότες δεν στοιχειοθετούν καμία δέσμευση. Αντιθέτως τους ανοίγουν την όρεξη ώστε όποτε θέλουν και με την απειλή της απόλυσης να φέρνουν κάθε φορά καινούργια σχέδια περικοπών που θα συμπιέζουν μισθούς και δικαιώματα ακόμα πιο κάτω, να προχωρούν σε απολύσεις ή πιο κομψά εθελούσιες (με το πιστόλι στον κρόταφο) αποχωρήσεις. Τα επιχειρήματα που προβάλει η εργοδοσία και υιοθετεί, περί αναγκαιότητας των θυσιών για τη διάσωση της εταιρίας και αποφυγή των απολύσεων, θα αποδειχθούν πολύ γρήγορα φούσκα. Η εμπειρία επιβεβαιώνει ότι η επίθεση των επιχειρηματιών των ΜΜΕ είναι ενιαία, συντονισμένη και εξελίσσεται μεθοδικά. Παρόμοια ιδιωτικά συμφωνητικά υπέγραψαν και οι εργαζόμενοι στον ΣΚΑΪ του κυρίου Αλαφούζου, τον περασμένο Δεκέμβρη, με τη δέσμευση ότι δεν θα γίνουν μαζικές απολύσεις. Πριν περάσουν 3 μήνες έγιναν 15 απολύσεις στον ΣΚΑΪ. Σήμερα πρέπει να δώσουμε τη δική μας απάντηση και να είναι οριστική.
Να αναγνωρίσουμε ότι οι εργοδότες είναι αντίπαλοι, ταξικοί. Θέλουν να μετακυλήσουν τα βάρη της δικής τους κρίσης στις δικές μας πλάτες. Να πάρουμε την απόφαση ότι ο αγώνας για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών αναπόφευκτα πρέπει να συγκρούεται με τα σχέδια των εργοδοτών και την πολιτική που τους υπηρετεί. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είτε σε περιόδους ανάπτυξης πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο παρά μόνο βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Διέξοδος από την κρίση για τον καπιταλισμό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Μπορούμε να αποκρούσουμε τη βαρβαρότητα που θέλουν να επιβάλουν σε μας και τα παιδιά μας. Μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να συναντηθούμε με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων που βιώνουν την ίδια επίθεση. Να συναντηθούμε με το ταξικό κίνημα, με επιτροπή αγώνα εργαζομένων στα ΜΜΕ, που έγκαιρα προειδοποίησε για τα δεινά που έρχονται και κάθε μέρα προσπαθεί να οργανώσει την αντίσταση στους χώρους δουλειάς και κατοικίας για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Έτσι μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο μας. Σ’ αυτό τον αγώνα, δεν περισσεύει κανένας.
Μπορούμε να βάλουμε φρένο στις σαρωτικές ανατροπές που θέλουν να επιβάλουν. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι ο ενιαίος, καθολικός και συντονισμένος αγώνας ενάντια στην ενιαία σχεδιασμένη και συντονισμένη επίθεση εργοδοτών, κυβέρνησης, συνδικαλιστικών ηγεσιών. Με όπλο την ενότητα μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια.
