- Δυναμώνουμε την κοινωνική συμμαχία.
- Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης: Αλλαγή τάξης στην εξουσία
Η φετινή πρωτομαγιά μπορεί να αποτελέσει αφετηρία νέων αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, σημαντικό βήμα στη συσπείρωση, στην οργάνωση των εργαζομένων στα Σωματεία σε κάθε χώρο δουλειάς. ...
Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά, δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος. Δίχως όμως τους καπιταλιστές, τους ιδιοκτήτες του πλούτου, μπορεί. Με τη δουλειά μας, με το αίμα μας, με χιλιάδες σακατεμένους και θύματα στα εργοδοτικά κάτεργα, όλα τα προηγούμενα χρόνια δημιουργήσαμε τεράστιο πλούτο. Ό,τι έχει παραχθεί σ' αυτόν τον τόπο, ό,τι νέο προϊόν θα παραχθεί στο μέλλον, ο δημιουργός είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος που εργάζεται σε συνθήκες σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης και πίεσης απ' το μεγάλο κεφάλαιο, απ' τα ντόπια και πολυεθνικά μονοπώλια. Ενώ η χώρα μας διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων, ενώ έχει σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και αποθέματα ορυκτού πλούτου και μπορεί να εξασφαλίζει δουλειά για όλους και αξιοπρεπή ζωή, ευημερία για το λαό, επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα η νέα βάρδιά της καταδικάζεται στην εξαθλίωση και την ανεργία, μικροί έμποροι βάζουν λουκέτα, αγρότες και εργάτες γης αφανίζονται.
Στον χώρο του Τύπου τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Απλήρωτοι εργαζόμενοι, μαύρη εργασία, κάθε είδους ελαστικές μορφές εργασίας, παραβίαση του πενθήμερου, προθέσεις των εργοδοτών να εφαρμόσουν ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, επιβράβευση του συμβιβασμού και της συναίνεσης, επίθεση στο ταξικό εργατικό κίνημα και τους εκπροσώπους του. Απέναντι σε αυτή την επίθεση η «εργατική αριστοκρατία» του χώρου σφυρίζει αδιάφορα, στηρίζει τις επιλογές των εργοδοτών, θεωρεί «νόμιμες» τις πολιτικές τους, διαγράφει από την Ένωση Συντακτών με βάση ένα χουντικό, αντιδημοκρατικό και αντεργατικό Καταστατικό. Από την άλλη δικαιώνει απεργοσπάστες. Στηρίζει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς (χαρακτηριστική η περίπτωση αυτό που συνέβη στην εφημερίδα Ημερήσιος Κήρυκας Λάρισας, υπό τις ευλογίες του σημερινού προέδρου της Ένωσης Συντακτών), κάνει την «μούγγα» στις μειώσεις μισθών (όπως έγινε σε εφημερίδες των Τρικάλων), δεν λέει κουβέντα για τις καθυστερήσεις καταβολής των δεδουλευμένων στο όνομα δήθεν «της διάσωσης των μαγαζιών !» (Θεσσαλία, Νέος Τύπος, Δημοτικό Ραδιόφωνο Βόλου, Ημερήσιος Κήρυκας).
Εμείς λέμε : Σήμερα μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο, να έχουμε ελεύθερο χρόνο, να αισθανόμαστε ασφάλεια, να μην έχουμε άγχος για το μέλλον, να απολαμβάνουμε ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας. Η απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα “ποιος κάνει κουμάντο”, στο γεγονός ότι ο παραγόμενος από την κοινωνία πλούτος δεν επιστρέφει σ' αυτούς που τον παράγουν, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας. Γιατί τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, στα μονοπώλια. Γι’ αυτό έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είτε σε περιόδους ανάπτυξης πολύ περισσότερο σε περιόδους κρίσης, δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο παρά μόνο βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα. Διέξοδος από την κρίση για τον καπιταλισμό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, απαξίωση της εργατικής τάξης, της τιμής της εργατικής δύναμης, χρεοκοπία του λαού για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Στο κράτος των μονοπωλίων δεν μπορεί να κερδίζουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Από το δικό σου ιδρώτα τρώνε όλοι αυτοί. Όσο κερδίζει το κεφάλαιο, τόσο θα χάνουν οι εργαζόμενοι. Χρειάζεται να υψώσουμε αδιάτρητο τείχος, να αναπτυχθούν ταξικοί αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που χτυπάει δικαιώματα, που καταδικάζει την εργατική οικογένεια στην ανεργία, ομήρους στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να ενώσουμε τις δυνάμεις για ανατροπές παντού. Από τα εργοστάσια, τα καράβια, τα γραφεία, τα εμπορομάγαζα και τους χώρους δουλειάς μέχρι τις γειτονιές, τους χώρους που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η εργατική οικογένεια. Ανατροπές στο συσχετισμό δύναμης, για να απαλλαγούμε από τον ζυγό των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των μονοπωλίων, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απέναντί μας έχει συγκροτηθεί ένα αντιλαϊκό, αντεργατικό μπλοκ δυνάμεων που αποτελείται από κυβέρνηση, κεφάλαιο, ΕΕ, κόμματα του ευρωμονόδρομου και διαλαλεί με όλους τους τρόπους ότι σήμερα θα πρέπει να μη διεκδικούμε, να μην αμφισβητούμε τις επιλογές της πλουτοκρατίας, αλλά να σκύβουμε συνεχώς το κεφάλι στις εργοδοτικές απαιτήσεις, να συμβιβαζόμαστε με όλο και λιγότερα. Την ίδια στιγμή με το μάτι στο μέλλον ετοιμάζουν από σήμερα το έδαφος, ώστε μετά την κρίση να πολλαπλασιαστούν πιο εύκολα και γρήγορα τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
Ανατροπές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απαιτείται μέτωπο με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Αυτούς δηλαδή που προσπαθούν να αφοπλίσουν την εργατική τάξη, τους δουλοπρεπείς στην κάθε κυβέρνηση και την εργοδοσία, που υπονομεύουν τους ταξικούς αγώνες και βάζουν πλάτη να καταργούνται Συλλογικές Συμβάσεις και δικαιώματα για να υλοποιούνται οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές χωρίς λαϊκές αντιδράσεις. Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Έχουν πάρει ήδη το μήνυμα, αλλά πρέπει να κατοχυρωθεί και να γενικευτεί. Να βλέπουν κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλειάς πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι εργατών, το οποίο δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι.
-ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 9:30 ΤΟ ΠΡΩΙ στην Πρωτομαγιάτικη ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην ΠΛΑΤΕΊΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
-ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ στην 24ωρη πανελλαδική απεργία της 11ης Μαίου.
Πόλεμος στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.
.jpg)
