Αναλυτικά η ερώτηση:
«Η Λαυρεωτική χερσόνησος είχε την τύχη και την ατυχία να είναι πλούσια σε μεταλλεύματα, των οποίων η εκμετάλλευση ξεκίνησε πριν από 3.500 χρόνια. Τότε ξεκίνησε και η ρύπανση της περιοχής. Πολλές μελέτες έχουν γίνει σχετικά, και, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, τουλάχιστον το 80% της οικιστικής περιοχής είναι ρυπασμένο με αρσενικό, χρώμιο, κάδμιο, χαλκό, νικέλιο, μόλυβδο, αντιμόνιο και ψευδάργυρο, βαρέα μέταλλα επικίνδυνα για την υγεία των κατοίκων. Όσον αφορά τις καλλιέργειες, προκύπτει ότι, λόγω συσσώρευσης βαρέων μετάλλων στο έδαφος, ολόκληρη η περιοχή είναι απαγορευτική για κάθε καλλιέργεια.
Πέρυσι το Φεβρουάριο έγινε, με πρωτοβουλία γονέων, νέα μέτρηση από το Εργαστήριο Μετρήσεων του ΕΜΠ, σε δείγματα από προαύλια του 1ου και 3ου Νηπιαγωγείου Λαυρίου. Οι χημικές αναλύσεις έδειξαν ότι το αρσενικό, με όριο κόκκινου συναγερμού τα 55 μιλιγκράμ ανά κιλό (ppm), ανιχνεύθηκε στα 2.352 ppm (περίπου 43 φορές πάνω από το όριο), ενώ ο μόλυβδος, με όριο παρέμβασης τα 530 ppm, βρέθηκε στο προαύλιο του σχολείου να είναι στα 12.701 ppm (περίπου 24 φορές πάνω από το όριο).
Η μεγαλύτερη δε κατανομή του μολύβδου βρίσκεται στη σκόνη, δηλαδή είναι εισπνεόμενη. Δυστυχώς, η επίπτωση της έντονης ρύπανσης στην υγεία των παιδιών είναι εμφανής. Σύμφωνα με έρευνα για την κατανομή μολύβδου στο αίμα τους, προκύπτει ότι το 90% των παιδιών στο Λαύριο έχουν συγκεντρώσεις μολύβδου μεγαλύτερες από τη μέγιστη αποδεκτή τιμή για τα παιδιά.
Παρά το γεγονός ότι το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, η Πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα για να το αντιμετωπίσει. Κανείς αρμόδιος δεν κινητοποιήθηκε, ούτε όταν τα αποτελέσματα των τελευταίων μετρήσεων του ΕΜΠ στα σχολεία σήμαναν συναγερμό. Ένας παράγοντας είναι, πως στη χώρα μας δεν υπάρχει έως σήμερα ειδική νομοθεσία για τη διαχείριση του εδάφους και την αποκατάσταση ρυπασμένων τοποθεσιών.
Στην υπάρχουσα νομοθεσία δεν καθορίζονται διαδικασίες για την εκτίμηση της επικινδυνότητας ρυπασμένων εδαφών, για το σχεδιασμό και την υλοποίηση της αποκατάστασης, ούτε όρια που θα πρέπει να τηρούνται για χημικές ουσίες στο έδαφος. Ακόμα «δανειζόμαστε» τις διεθνείς τιμές ορίων, τη στιγμή που στις περισσότερες χώρες, η κάθε εθνική νομοθεσία προβλέπει κατευθυντήριες και οριακές τιμές διαφόρων ρύπων για κάθε κατηγορία εδάφους και αντίστοιχου υπόγειου νερού».
Με βάση τα προαναφερόμενα, ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί:
1. Για ποιο λόγο δεν ανέλαβαν καμία πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρόλο που τα αποτελέσματα των τελευταίων μετρήσεων του ΕΜΠ σε σχολεία της περιοχής, ήταν γνωστά από τον Ιούνιο του 2010;
2. Ποια άμεσα μέτρα θα λάβουν προκειμένου να προστατευθεί η υγεία των μαθητών και των εργαζομένων στα σχολεία όπου μετρήθηκε υψηλή συγκέντρωση τοξικών βαρέων μετάλλων;
3. Θα προχωρήσουν σε συστηματική δειγματοληψία χώματος από τα προαύλια όλων των σχολείων του Λαυρίου για τη διενέργεια χημικών και ορυκτολογικών αναλύσεων;
4. Υπάρχει σχέδιο δράσης για ολοκληρωμένη διαχείριση του προβλήματος ; Αν ναι, ποιο είναι αυτό και ποιο το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσής του;
5. Θα προχωρήσουν στην κωδικοποίηση των έως τώρα επιμέρους διατάξεων σχετικά με την προστασία των εδαφών, προκειμένου να θεσπιστεί ειδική νομοθεσία για τη διαχείριση του εδάφους και την αποκατάσταση ρυπασμένων τοποθεσιών;
