Τι έγινε; Τώρα ξύπνησαν όλοι αυτοί και βλέπουν ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου μας οδηγεί ολοταχώς στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα;
Πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος για να πιστέψει κάτι τέτοιο.
Προσπαθούν να εξασφαλίσουν το τομάρι τους, οι «πράσινοι» συνδικαλιστές με την κίνησή τους αυτή και ταυτόχρονα να αποσυμπιέσουν τις αντιδράσεις ευρύτερων κοινωνικών ομάδων –ακόμα και του κομματικού τους χώρου- αφού μέχρι τώρα με την στάση τους έχουν πέσει σε πλήρη ανυποληψία.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οποιος περάσει από τα αμαξοστάσια θα διαπιστώσει ότι ακόμα και οι εργαζόμενοι που ψηφίζουν ΠΑΣΚΕ είναι εξοργισμένοι με την στάση της ΓΣΕΕ επειδή όταν οι ίδιοι ματώνουν στις κινητοποιήσεις του η ΓΣΕΕ δεν έκανε το παραμικρό για να τους συμπαρασταθεί.
Από την άλλη, επαγγελματίες, γραφειοκράτες συνδικαλιστές όπως είναι οι περισσότεροι απ’ αυτούς βλέπουν ότι η διαχείριση της πολιτικής του Μνημονίου από την τωρινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχει πρόβλημα και καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι αν δεν αποστασιοποιηθούν, έστω και στα λόγια απ’ την κυβερνητική πολιτική θα έχουν την τύχη του Παναγόπουλου, που του έκαναν την φάτσα μπλε μαρέ σε περασμένη κινητοποίηση.
Αυτό το αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση που ανέθεσε στον εκπρόσωπο προπαγάνδας της να αντιδράσει εντελώς ήρεμα στις βολές που εξαπέλυσαν εναντίον της τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ. «Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να κάνουμε τις μεγάλες αλλαγές και να σώσουμε τη χώρα», είπε ο Γ. Πεταλωτής συμπληρώνοντας: «η ΠΑΣΚΕ είναι μια συνδικαλιστική παράταξη εργαζομένων και ως τέτοια έχει δικαίωμα να κρίνει και να έχει τις απόψεις της».
Ξέρει φυσικά η κυβέρνηση, ότι πέρα απ’ τις φραστικές μεγαλοστομίες, τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ θα συνεχίσουν να στηρίζουν στην πράξη την κυβερνητική πολιτική και οι αντιδράσεις του έχουν σχέση με την προσπάθεια να εξασφαλίσουν την προσωπική τους εργοπατερική επιβίωση και παράλληλα να επιβεβαιώσουν τον «θεσμικό» τους ρόλο.
