Oι μορφές βίας και το λιντσάρισμα των πολιτικών

Άλλο ένα θύμα της οργής του κόσμου από το πολιτικό σύστημα στην χθεσινή πορεία στην Αθήνα. Ο πρώην υπουργός της Κυβέρνησης Καραμανλή, Κωστής Χατζηδάκης δέχτηκε επίθεση από διαδηλωτές με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στην μύτη και να σκιστεί το φρύδι του.

Οι εικόνες με αιμόφυρτο τον πρώην υπουργό έκαναν τον γύρο του κόσμου. Ο πολιτικός κόσμος έχει θορυβηθεί και είναι το πρώτο θέμα στις συζητήσεις τους.

Γιατί αυτόν ; Μα τώρα δεν είναι στη κυβέρνηση. Γιατί όχι του ΠΑΣΟΚ ; Μα «πέσιμο» έφαγε και ο Κακλαμάνης.

Το πολιτικό φάσμα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι ταυτόσημοι σε όλη την κοινωνία πια. «Όλοι τους ίδιοι είναι». Αυτό υπάρχει πλέον ως κοινός παρανομαστής. Δεν υπάρχουν χρώματα, διαχωρισμοί, ούτε καν ιδεολογίες.

Για τον κόσμο, αυτοί «ΌΛΟΙ τους» τους οδήγησαν εδώ. Αυτοί «ΌΛΟΙ τους τα φάγανε».

Οι πολιτικοί αισθάνονται σαν να τελειώνει «το καντήλι τους» στα κοινά. Αισθάνονται εγκλωβισμένοι στο σύστημα που αυτοί ανέθρεψαν και τώρα τους δίνει μόνο αδιέξοδα.

Ο κόσμος ξεκίνησε να τιμωρεί. Με αυτόν τον αρνητικό τρόπο. Με αυτόν τον μη «καθωσπρεπισμό». Με βία που είναι πάντα κατακριτέα.

Αλλά βία δεν είναι να ψηφίζεις την μείωση του μισθού εκατομμυρίων πολιτών ενώ ο δικός σου είναι μια χαρά και η σύνταξή σου εξασφαλισμένη από τα 45 ;

Αυτή την ερώτηση, άραγε, πόσοι την έκαναν στον καθρέπτη τους ;

του Δημήτρη Συρμάτση