Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε το 1924 στο Μαυρολιθάρι Παρνασσίδας του Νομού Φωκίδας. Ο θάνατος ενός στενού του φίλου υπήρξε η αφορμή που τον ώθησε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Έτσι, ξεκίνησε τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.
Στο θέατρο έκανε το ντεμπούτο του στην παράσταση «Νυφιάτικο τραγούδι», ενώ στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1944 στην ταινία «Τα Χειροκροτήματα», πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν.
Ωστόσο, ο ρόλος που τον καθιέρωσε στο ελληνικό κινηματογραφικό στερέωμα ήρθε το 1955 με την ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Παραμένει, άλλωστε, θρυλική μέχρι τις ημέρες μας η ατάκα του προς την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη: «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!».
Έναν χρόνο αργότερα, το 1956, θα παίξει σε άλλη μια ταινία του Κακογιάννη, «Το Κορίτσι με τα Μαύρα», στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη.
Το 1960 εμφανίζεται στο «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν, ενώ το 1963 ξεχωρίζει με την ερμηνεία του στα «Κόκκινα Φανάρια», με συμπρωταγωνίστριες την Τζένη Καρέζη και τη Μαίρη Χρονοπούλου.
Στη δεκαετία του ’60 πρωταγωνίστησε σε διακεκριμένες ταινίες, όπως το αστυνομικό δράμα «Πανικός στους δρόμους» του Ντίνου Δημόπουλου και το κατοχικό δράμα «Με τη λάμψη στα μάτια» του Πάνου Γλυκοφρύδη. Εκπληκτική ήταν και η ερμηνεία του στον «Κράχτη» το 1964, μαζί με τη Μάρω Κοντού.
Τιμήθηκε δύο φορές, το 1966 και το 1967, με το βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ερμηνείες του στις ταινίες «Με τη λάμψη στα μάτια» και «Πυρετός στην Άσφαλτο».
Από τις τηλεοπτικές του ερμηνείες ξεχώρισαν οι συμμετοχές του το 1975 στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ν. Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και το 1993 στη «Γόβα Στιλέτο» των Έλενα Ακρίτα και Γιώργου Κυρίτση.
Ευγενική και πάντοτε καλοσυνάτη ψυχή, ο Γιώργος Φούντας δεν ήταν ποτέ ο άνθρωπος που κυνηγούσε τα φώτα της δημοσιότητας. Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρούνταν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, η οποία έμελλε να αποβεί μοιραία.
Η κηδεία του Γιώργου Φούντα θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 30 Νοεμβρίου στις 11:00 το πρωί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
.jpg)
