Ο Γεώργιος Σουρής, ως «Αριστοφάνης και Αίσωπος της νεότερης Ελλάδας» το 1883 εμφανίζει στην εφημερίδα του «Ο Ρωμηός» ένα ζευγάρι που θα δεσπόζει στο έργο του: «Φασουλής και Περικλέτος-ο καθένας νέτος σκέτος». Ο Φασουλής και ο Περικλής έγιναν δημοφιλέστατοι για τη σάτιρα με πολιτικό περιεχόμενο. Βέβαια εκτός από την πολιτική, ο έρωτας, ο γάμος και η προίκα ήταν θέματα που προκάλεσαν τρανταχτά γέλια.
Ο Σουρής φρόντισε να πλάσει τον Φασουλή του «κατ’ εικόνα και ομοίωση του μέσου τύπου Έλληνα»: Έξυπνο, χωρίς συζήτηση, αλλά και λιγάκι εγωιστή και λίγο ευμετάβολο. Έτσι σκιαγράφησε τον Έλληνα της εποχής του και από ό,τι παρατηρούμε, μοιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ με τον σύγχρονο Έλληνα. Τη θέση του συμπρωταγωνιστή κατείχε ο Περικλής, ωραίος νέος, ήταν δηλαδή ο αντίποδας του Φασουλή.
Μ’ αυτό τον τρόπο σκιαγραφεί τον άνθρωπο κάτω από το πρίσμα των αντιθέσεων: της χαράς και της λύπης, της εργασίας και της τεμπελιάς. Στο στόμα του Φασουλή (Ο Φασουλής Φιλόσοφος) τοποθέτησε όλους τους στοχασμούς, όλη τη φιλοσοφία για τη ζωή, την κοινωνία και τους ανθρώπους. Ο Φασουλής είναι το άλλο του εγώ. Προσωποποιεί μ’ αυτόν την ανέχεια, την αλήθεια, το δίκαιο, τον πόνο, τον πατριωτισμό, το γελασμένο λαό, τις ιδέες του. Ο Φασουλής γίνεται πατριώτης, στρατιώτης, υποψήφιος βουλευτής, χαρτοπαίχτης πολιτικός, φουκαράς, επίσημος αυλικός, διπλωμάτης, ταξιδιώτης, ρήτορας και φιλόσοφος. Είναι μια ανεπτυγμένη παραλλαγή του Καραγκιόζη.
Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πανταζή, σκηνικά-κοστούμια Ηλένιας Δουλαδίρη, μουσική Γρηγόρη Σουλτάνη, φωτισμούς Δημήτρη Δημητριάδη, δραματουργική ανάλυση Έφη Σταυροθεοδώρου, βοηθός σκηνοθέτη Συνοδή Φουκαλά.
Την επιλογή κειμένων και την δραματουργική επεξεργασία έκανε ο Δημήτρης Πανταζής.
Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) οι : Ελένη Μπακίρη, Δημήτρης Πανταζής, Σπύρος Χαλκιάς, Θεοδώρα Νονόγλου, Αντώνης Μαραγκάκης.
Οι παραστάσεις γίνονται σε συνεργασία με τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό του Δήμου Βόλου.
ΑΠΟ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ
.jpg)
