Αμβέρσα
Συνειδητοποίησα ότι ό πόνος καί ή οδύνη στόν θάνατο καί τήν καταστροφή, προσδιορίζεται γεωγραφικά.
Π.χ άλλη βαρύτητα έχει γιά πολλούς ό θάνατος αθώων ανθρώπων στό Παρίσι, στό Βερολίνο, στίς Βρυξέλλες, στό Λονδίνο καί άλλη στήν Μοσούλη, στή Χόμς, στό Χαλέπι,
στή Δαμασκό ή στά παγωμένα νερά τού Αιγαίου.
Στίς ευρωπαικές πρωτεύουσες ό θάνατος έχει μιά γκλαμουριά, έχει τουπέ, έχει λάμψη , έχει μεγάλη θεαματικότητα στίς T,V καί τήν ώρα πού βλέπει κανείς τά θύματα νά σπαράζουν βλέπει καί τούς δείκτες σέ υπότιτλους τού ΝΙΚΚΕΙ σέ άνοδο.
Αντίθετα, τό ξεκοίλιασμα παιδιών καί μανάδων από τίς χριστιανικές σφαίρες στή Συρία , περνάει εντελώς απαρατήρητο . Η διαφήμηση τής always plus καί τό βρακάκι τής Μενεγάκη, είναι πιό σημαντικά γεγονότα γιά τόν μέσο τηλεθεατή. Στήν Ευρώπη πεθαίνεις από τρομοκρατικό χτύπημα καί σέ φωτογραφίζουν γιαπωνέζες τουρίστριες καί τό Βρεττανικό Κοινοβούλιο σέ τιμά μ΄ενός λεπτού σιγή.
Στή Μέση Ανατολή πεθαίνεις , σέ πετάνε σ΄ένα λάκκο καί σέ φωτογραφίζει ένα αμερικάνικο drone.
Δείχνουμε μεγαλύτερη συμπόνοια καί αποτροπιασμό στά θύματα τών τρομοκρατικών επιθέσεων στήν Ευρώπη, επειδή κάποτε κάναμε εκδρομή καί φάγαμε fish and chips στό Λονδίνο, λουκάνικα Φρανκφούρτης στό Βερολίνο καί κρουασάν στό Παρίσι.
Χεστήκαμε γιά τά χιλιάδες θύματα πού εμείς δημιουργήσαμε καί έχουν τήν ατυχία νά λέγονται Σύριοι, Ιρακινοί, Λίβυοι ή Αφγανοί.
Ναί, ή μάνα πού σκοτώθηκε χθές στό Λονδίνο, είχε τά ίδια βυζιά γιά νά θηλάζει τά μωρά της μέ τήν μάνα πού σκοτώθηκε σήμερα στήν Δαμασκό.
