Η χειρονομία του...Χριστού

Ο Χριστούλης κατεβαίνει στη γη για να τσεκάρει γενικώς την κατάσταση κοντά στο τέλος της χιλιετίας. Σε κάποια φάση, λοιπόν, μπαίνει σ' ένα μπαράκι όπου μπεκροπίνουν ένας Γερμανός, ένας Γάλλος και μια Ελληνάρα. Κάθεται στην μπάρα και ο Χριστός, τον βλέπει ο Γερμανός και λέει του μπάρμαν:

- "Κέρασε, ρε, το παλικάρι μια μπυρίτσα, γιατί τον βλέπω διψασμένο."
Κερνάει ο μπάρμαν, πίνει ο Χριστούλης, όλα καλά. Ύστερα από λίγο, φωνάζει ο Γάλλος στον μπάρμαν:
- "Κέρασε, ρε, το παλικάρι ένα μπουκάλι κρασί. Ντροπή να κάθεται στον πάγκο έτσι σκέτος, χρονιάρες μέρες."
Κερνάει ο μπάρμαν, πίνει ο Χριστούλης, όλα καλά. Ύστερα από λίγο, πετιέται και ο
Έλληνας:
- "Κέρασε, ρε", λέει του μπάρμαν, "το παλικάρι ένα καραφάκι ούζο με μια σπέσιαλ ποικιλία, γιατί τον βλέπω πεινασμένο και δεν κάνει χρονιάρες μέρες...".
Πίνει ο Χριστούλης, τρώει και μετά σηκώνεται. Πάει στο τραπέζι της παρέας και αγγίζει τον Γερμανό στον ώμο. Αυτός πετιέται, του φιλάει το χέρι και του λέει:
- "Χριστέ μου! Σ' ευχαριστώ! Τώρα κατάλαβα ποιος είσαι που μου πέρασαν μεμιάς τα αρθριτικά μου."
Αγγίζει και τον Γάλλο στον ώμο ο Χριστός, πετιέται αυτός, του φιλάει το χέρι και
του λέει:
- "Χριστέ μου! Σ' ευχαριστώ! Πάει το άσθμα μου, πέρασε! Το νιώθω."
Κάνει ν' αγγίξει και τον Έλληνα ο Χριστός, οπότε τραβιέται πίσω αυτός και λέει:
- "Χριστούλη μου, να' σαι καλά, αλλά... χειρονομίες δεν θέλω! Είδα κι έπαθα να τη βγάλω την... αναπηρική σύνταξη."