Ηυποστήριξη των κυβέρνησεων επιβάλλεται ασχέτως του αν τις ψηφίζουμε, καθώς καλώς ή κακώς αυτές καθορίζουν την επιτυχία της χώρας. Υποστήριξη όμως δε σημαίνει «λευκή επιταγή», έτσι ώστε όλα τα σφάλματα και τα αμαρτήματα να κρύβονται κάτω από το χαλί της «κυβερνητικής σταθερότητας».
Κάτι τέτοιο μετατρέπει τον πολίτη σε οπαδό που συγχωρεί τα πάντα, ακόμη κι αυτά για τα οποία δε θέλει την εναλλακτική κυβερνητική λύση. Ας πάμε λοιπόν στο σήμερα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά ξεκίνησε προσφέροντας αισιοδοξία ότι κάτι αλλάζει. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτη απόφαση αποτελούσε η περικοπή κατά 1/3 των υπουργικών μισθών. Λίγο καιρό αργότερα, μια αμφιλεγόμενη οικονομική πολιτική επέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, σταθερό οικονομικό κλίμα και μια διάχυτη αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες.
Παράλληλα, οι πρώτες κουβέντες για ανασύσταση της κεντροδεξιάς και συνταγματική αναθεώρηση έδειχναν ότι η οικονομική αλλαγή πάει να συνδυαστεί με τη θεσμική ανανέωση- σκοπός όλων αυτών, μια Νέα Ελλάδα.
Η αλήθεια όμως λάμπει μετά την επιτυχία. Το αν η χώρα δε θα χρειαστει νέο Μνημόνιο σε μερικές δεκαετίες, το αν θα καταφέρει να γίνει σύγχρονο κράτος δικαίου, δε θα το κρίνει η σημερινή επιτυχία, αλλά οι πρακτικές που την ακολουθούν, η κυβερνητική συμπεριφορά δηλαδή σε περιόδους ομαλότητας.
Δυστυχώς λοιπόν, μετά την αναγγελία του πλεονάσματος, παρακολουθούμε σωρεία έκνομων και σκανδαλωδών συμπεριφορών που μαρτυρούν ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι τελικά ίσως παραμένουμε ίδιοι. Επειδή τα γεγονότα λένε πιο πολλά από την περιγραφή τους, καταγράφω παρακάτω τα σημαντικότερα- δώστε προσοχή γιατί όλα όσα αναφέρονται αποτελούν ψηφισμένους νόμους του κράτους:
- Εξαίρεση των τραπεζικών (που δάνειζαν τα χρεοκοπημένα κόμματα) από τη διερεύνηση ευθυνών για το ποινικό αδίκημα της απιστίας (άρ. 78 Ν. 4146/18 Απριλίου 2013)
- Διαγραφή των ποινικών ευθυνών για εμπλεκόμενους στα εξοπλιστικά σκάνδαλα ( ν.4254/2014)
- Διαγραφή των ποινικών ευθυνών για τα μέλη των Οργανισμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ( ν.4254/2014)
- Εξαίρεση των Ναυπηγείων Νεωρίου Σύρου από την εξόφληση των ασφαλιστικών εισφορών και παύση κάθε διωκτικού μέτρου εναντίον του Προέδρου τους, του κ. Ταβουλάρη, πρώην Γενικού Διευθυντή του κόμματος «Πολιτική Άνοιξη», αρχηγός του οποίου ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός. (Αρ. Τροπολογίας: 1472/70 26.5.2014 στο νομοσχέδιο για την... καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης!)
- Μετατροπή παρανόμων αποζημιώσεων από ΔΕΚΟ σε μέλη τους σε νόμιμες, κατά παράβαση της νομοθεσίας για κατάχρηση δημοσίου χρήματος.
- Τακτοποίηση των χρεών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και αναστολή της οποιασδήποτε δικαστικής ενέργειας εναντίον του.
Οι παραπάνω διατάξεις, ενταγμένες σε άσχετα νομοσχέδια (όπως π.χ. για τα τουριστικά πλοία) ή τη σεξουαλική κακοποίηση) εισάγουν εξαιρέσεις συγκεκριμένων προσώπων από ποινικά αδικήματα που έχουν διαπράξει, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα από τη Δικαιοσύνη να τα ελέγξει.
Σε ποιο σοβαρό κράτος η Βουλή αποφασίζει για την τύχη ποινικών υποθέσεων, απαγορεύοντας στη Δικαιοσύνη να ασκήσει τις νόμιμες υποχρεώσεις της; Σε ποιο σοβαρό κράτος η Βουλήπαρανομεί αθωώντας οικονομικούς εγκληματίες, την ώρα που πολίτες διώκονται μέχρι τελευταίου ευρώ με ποινές που αγγίζουν τον πλειστηριασμό και τη φυλάκιση;
Οι υποθέσεις σαν τις παραπάνω δεν έρχονται στο φως των συμβατικών μέσων. Εμφανίζονται στο διαδίκτυο και μετά από λίγο ξεχνιούνται. Είναι τόσο καταιγιστική η επικαιρότητα που ο αναγνώστης αδυνατεί να συγκρατήσει σκάνδαλα που συναντά σε ένα άρθρο στο internet. Τα ξεχνά και προχωρά παρακάτω. Πιθανόν να εξοργίζεται αν παράλληλα τον κυνηγά το κράτος αλλά δεν έχει χρόνο να το καλοσκεφτεί.
Και κάπως έτσι οδεύουμε στη «νέα Μεταπολίτευση». Όπου η προστασία των ημέτερων θεωρείται φυσιολογική, όπου οι θεσμοί λειτουργούν όπως ορίζει η εκάστοτε Κυβέρνηση, όπου ο πολίτης παρανομεί κατ’ εικόνα του κράτους του. Άραγε γίνεται αντιληπτό ότι ίσως βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου κύκλου διαφθοράς που νομοτελειακά θα μας ξαανοδηγήσει στην κατάρρευση;
Από Kafeneio
