Στο μέσον του θέρους ο ηρωικός Αντώνης Σαμαράς παλεύει για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, πλην όμως φευ προδίδεται. Του χρόνου το καλοκαίρι, να ’μαστε καλά, θα ξαναβγούν στην αγορά με μειωμένο ΦΠΑ οι μπουγάτσες – υπό την προϋπόθεση να έχουν πέσει τα σπρεντ της μαλακίας. Διότι, κυρίες και κύριοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, παρά τις προσπάθειες της Τρόικας να πεθάνουμε σωστά, πεθαίνουμε λάθος. Αυτοί οι Τροϊκανοί μού φαίνονται...
Πιο αυστηροί παρά ποτέ. «Εφεδρεία» τους λέμε εμείς, «κινητικότητα», «διαθεσιμότητα», τίποτα! τα τέρατα απαιτούν απολύσεις....
Μάλιστα, τόσους τώρα, τόσους αύριο, τόσους μεθαύριο! Με όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ΑΦΜ και ΑΜΚΑ παρακαλώ! «Και τι είμαι εγώ;», σου λέει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, «κουκουλοφόρος; Να βάλω την κουκούλα και να βγω στα μπλόκα στα σταυροδρόμια και να δείχνω τους συμπατριώτες μου με το δάκτυλο; Αυτός είναι δημόσιος υπάλληλος, να λέω και να πιάνουν τον πατέρα μπροστά στα παιδιά του; Δεν είμαι εγώ για τέτοια!». Σωστός ο Κυριάκος. Δεν μπορεί η Τρόικα να φέρνει σε τόσο δύσκολη θέση τα ανδρείκελά της.
Τι θα γίνει ο κάθε συνεργάτης, όταν φύγουν οι Γερμανοί. Διότι οι Γερμανοί θα (ξανα)φύγουν. Επειδή κάνουν τα ίδια λάθη. Εξις δευτέρα φύσις. Κάθεται τώρα ο γραφειοκράτης στο Βερολίνο και με γοτθική μεθοδικότητα σχεδιάζει, τακτοποιεί, κατανέμει: εφεδρεία; στο Μπέλσεν, κινητικότητα; στο Μαουτχάουζεν, διαθεσιμότητα; στο Νταχάου – είναι απλώς θέμα διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, εξεύρεσης τελικών λύσεων - όπως για τη ζωή του Μήτσου, λόγου χάριν! Α πάγαινε, παιδί μου, τεμπέλη, διεφθαρμένε, περιττέ.
Είναι θέμα μάνατζμεντ. Nothing personal! Αν δεν έχεις μπάρμπα απ’ την Κορώνη, σε τρώει η μαρμάγκα απ’ τη Μεθώνη.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να μου επιτρέψετε να κάμω μια φρίττουσα επισήμανση φρικτών αναλογιών: το ειδεχθές ειδοποιό χαρακτηριστικό του ναζισμού, αυτό που του εξασφάλισε αδόκητη λαϊκή αποδοχή και λυσσώδη υποστήριξη, ήταν η νομιμοποίηση του εγκλήματος. Μάλιστα η καθ-ιέρωση του εγκλήματος. Του οικονομικού εγκλήματος.
Ο ναζισμός έδωσε την ευκαιρία στους Γερμανούς να ιδιοποιούνται προϊόντα εγκλημάτων. Εγκλημάτων που διέπραττε το καθεστώς ή επέτρεπε όταν δεν παρότρυνε τους υπηκόους του να διαπράξουν οι ίδιοι.
Οι κατασχέσεις περιουσιών για ρατσιστικούς και πολιτικούς λόγους στο εσωτερικό, η λαφυραγώγηση λαών και χωρών στο εξωτερικό, έδινε τη δυνατότητα στον κάθε Γερμανό, αν το ήθελε, να συμμετέχει ο ίδιος ή να επωφελείται από ένα όργιο πλουτισμού. Μάλιστα ο κομφορμισμός ενός καθεστώτος που βασιζόταν στην εκτέλεση διαταγών, με την απελευθέρωση του βολονταρισμού ως προς την έκδοση και την ερμηνεία τους, έκανε το λουτρό αίματος βούτυρο στο ψωμί του κάθε καθάρματος.
Σήμερα, η λαφυραγώγηση δεν βασίζεται σε διαταγές αλλά σε θεσμούς. Δεν είναι ο βολονταρισμός ενός ναζί που σου βουτάει το σπίτι, αλλά η νομιμότης μιας δανειακής σύμβασης. Δεν είναι η στρατιωτική ήττα που καθαιρεί την Ασυλία της χώρας σου, αλλά η κυβέρνησή της που την αίρει.
Ούτε μπορεί να επωφεληθεί ο πάσα εις απ’ την εγκληματικότητα του συστήματος των 2.000.000 ανέργων, των 5.000.000 που φυτοζωούν κι όσων έχουν αυτοκτονήσει, παρά μόνο αν έχει τις απαιτούμενες διαπιστεύσεις και την πρέπουσα διαβάθμιση. Ας πούμε ο Μπαρόζο. Δεν έχει σημασία αν είναι ένας μαλάκας, σημασία έχει ότι είναι ένα ιερό πρόσωπο.
Το ίδιο και οι Δυνατοί. Δεν έχει σημασία τι είναι, αλλά τι κατέχουν. Ετσι λειτουργεί η (αστική) δημοκρατία, δεν χρειάζεται ούτε παράγει το οικονομικό έγκλημα όπως ο ναζισμός, αρκείται σε μια εγκληματική οικονομία και παραοικονομία. Οπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 49% του παγκόσμιου πλούτου. Οπερ έδει δείξαι]...
Πλην όμως, σας παρακαλώ: όσο διαρκεί η γερμανική προεκλογική περίοδος - είναι κι αυτή για εμάς ιερή - εμείς νηστεία και προσευχή - θα κινηθούμε «ικέτες στη Ρώμη» για τα αιτήματά μας μετά.
Εως τότε ας αρκεστούμε στο νεύμα εκείνο της κυρίας Μέρκελ προς τον κ. Αντώνη Σαμαρά, να ’ρθει πιο μπροστά. Πολύ μου θύμισε το νεύμα αυτό, το νεύμα εκείνο του Ανδρέα προς τη Μιμή απ’ τη σκάλα του αεροπλάνου που τους έφερε απ’ το Χέρφηλντ.
Θυμήθηκα και θαύμασα...
