Μπορώ να ασκήσω έλεγχο και κριτική στους άρχοντες του τόπου μου; Μπορώ να κάνω υποδείξεις ως πολίτης και να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με ολόιδιες άλλων συμπολιτών μου; Αν όχι, τότε να ετοιμάζω τα πράγματά μου για μεταδημότευση ή και για μετανάστευση! Αν ναι, ακούστε το σημερινό μου «κόλλημα» με τη δημοτική αστυνομία.
Περπατώ στο δρόμο και βλέπω δημοτικό αστυνόμο να προσφέρει σε Ι.Χ. που ξεκουραζόταν σε ποδηλατόδρομο, μια ωραιότατη κλήση. ΄Ασχετα με το όλο σκηνικό των ποδηλατοδρόμων, μέχρι εδώ σχεδόν σωστά. Πάει να φύγει, έχοντας κεράσει μόνο δύο Ι.Χ. σε ένα συγκεκριμένο σημείο, το οποίο και επισκέπτεται σχεδόν καθημερινά. Μπροστά του, πίσω του, κομπολόι τα κουρασμένα αυτοκίνητα. Μπροστά του το Σπίρερ. Δεν μπορείς κύριε να γράφεις αυτόν και να μην γράφεις τον άλλον. Δεν μπορείς κύριε, όταν σου γίνονται υποδείξεις για το χώρο μπροστά στο Σπίρερ, να λες ότι δεν έχεις εντολή από τον προϊστάμενό σου! ΄Ασκηση καθηκόντων κατόπιν παραγγελίας δεν επιτρέπεται! Δεν τον έχει ενημερώσει ποτέ κανείς για τις υποδείξεις των συμπολιτών του, ούτε έχει ακούσει τα ραδιόφωνα στα οποία έχουν καταφύγει πολλές φορές; Και αυτός τι κάνει; Οι υπάλληλοι των δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών γιατί να έχουν άλλη αντιμετώπιση; Να δώσουμε άραγε εκείνα τα περιβόητα ποδήλατα στις υπηρεσίες και να λύσουμε το κυκλοφοριακό;
Παρατηρώ στη Δημητριάδος και Ιάσονος ένα καθημερινό κομφούζιο με τα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Η σφυρίχτρα πάει σύννεφο. Αν ήθελε η διοίκηση της δημοτικής αστυνομίας κάποιο ηχητικό δρώμενο στο κέντρο της πόλης, ας μας καλέσει να δώσουμε στα παιδιά μας από μια σφυρίχτρα, να το διασκεδάσουν τουλάχιστον αυτά. Γιατί αποτέλεσμα δεν υπάρχει.
Βλέπετε δεν τίθεται πάντα θέμα κονδυλίων για να αποκτήσει μια σχετική ποιότητα η ζωή μας. Κάποια ζητήματα έχουν να κάνουν με έννοιες όπως: φιλότιμο, αίσθηση καθήκοντος, υπευθυνότητα, επαγγελματισμός, αμεροληψία, σεβασμός, ανθρωπιά, ισονομία, ίση και δίκαιη μεταχείριση…. έννοιες που απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο κάποιων. Σκέφτομαι ότι η κρίση που βιώνουμε είναι πρωτίστως κρίση πολιτισμού, ηθικής και αξιών, και με την έννοια αυτή δεν είναι φαινόμενο σημερινό και χθεσινό : χρόνια εκτρέφαμε το αυγό του φιδιού στον κόρφο μας. Κι έτσι φτάσαμε να έχουμε αυτής της (υπο)στάθμης τις υπηρεσίες.
Και για να επιστρέψω στην αρχική αφορμή :
Κύριοι τα έχετε ξανακούσει: σε μια επιχείρηση δεν φταίει ο εργαζόμενος αν κάτι δεν πάει καλά. Φταίει ο προϊστάμενος που δεν του έχει δώσει σωστές και αυστηρές οδηγίες. Φταίει ο διευθυντής που δεν τραβάει το αυτί του προϊσταμένου , μετά την πρώτη αξιολόγηση.
Η δημοτική αστυνομία όσον αφορά το ρόλο και το στόχο στο θέμα αυτό, για μένα ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ. Ο δήμος έχει εισπράξει τεράστια ποσά –ανταποδοτικά τέλη τα έχουν βαφτίσει- για εξυπηρέτηση των δημοτών. Μόνο αυτό δεν έχει συμβεί. Εξυπηρέτηση των αρχόντων όμως έχουμε δει : γι’ αυτούς θέσεις στο δημαρχείο, γι’ αυτούς στο Σπίρερ, γι αυτούς στην ηλεκτρική ,γι αυτούς στο πανεπιστήμιο μέσα στη παραλία, γι αυτούς στο νοσοκομείο κ.ά. Στα μάρκετ, στα κέντρα διασκέδασης, στα εμπορικά καταστήματα κατασκευάζουμε θέσεις για το κοινό γιατί μας υποχρεώνει ο νόμος αλλά και για να μας προτιμήσει ο πελάτης, όχι για τους υπαλλήλους και τη διοίκηση. Ψιλά γράμματα αυτά όμως! Αλλά τα χοντρά θα έρθουν στις εκλογές! Το στόμα δεν κλείνει πια. Αρχίσαμε επιτέλους να μιλάμε όλο και περισσότεροι. Πρέπει να μιλάμε. Αν πούμε και καμιά βλακεία, δεν πειράζει! Λίγες έχουμε ακούσει και βιώσει!!!
ΑΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
.jpg)
