Ήταν κάποτε το “Politico”, ο κεντρικός
πυλώνας διαμόρφωσης και χάραξης της
πολιτικής ατζέντας.
Όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και συνολικά στον κόσμο, από τη στιγμή που όλοι το διάβαζαν με πάθος.
Όπως συμβαίνει συχνά ωστόσο, η παθιασμένη ταύτισή του με τη Χίλαρι Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2016, του αφαίρεσε ένα μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας του.
Πολύ περισσότερο, από τη στιγμή που συνέχισε στην ίδια αυτοκαταστροφική τακτική και μετά την εγκατάσταση του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Για αρκετους ωστόσο, ίσως και λίγο… αφελείς, το “Politico” παραμένει σημείο αναφοράς.
Επομένως, διατηρεί προνομιακή χρησιμότητα, για όποιον επιθυμεί να αναδείξει μια διαφορετική ατζέντα, σε “μεγάλο κοινό”.
Κάπως έτσι, το “Politico” το έμαθε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας.
Και παραχώρησε εκεί μια “θρυλική” συνέντευξη. Δίνοντας την εντύπωση πολιτικού, και όχι τραπεζίτη.
Είπαμε άλλωστε: Το “σύστημα” τον βλέπει ως… Έλληνα Μακρόν.
Και το όνειρο ενός ανθρώπου, δεν αξίζει να το τσαλακώνεις.
Φρίξος Παλαιολόγος
