Ήταν δύο καλόγριες. Η Αδελφή Μαθηματικά (ΑΔ.ΜΑΘ.) και η Αδελφή Λογική (ΑΔ.ΛΟΓ.). Ενα βράδυ, καθώς σουρούπωνε ήταν και οι δύο ακόμη μακριά από το μοναστήρι.
ΑΔ.ΜΑΘ: - Προσέξατε τον άνδρα που μας παρακολουθεί εδώ και 37 λεπτά; Αναρωτιέμαι τι να θέλει.
ΑΔ.ΛΟΓ: Λογικά, θα θέλει να μας βιάσει.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Ωχ, όχι. Στην απόσταση που βρίσκεται, θα μας προφτάσει σε λιγότερο από 15. Τι μπορούμε να κάνουμε;
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Το μόνο λογικό φυσικά. Να βαδίσουμε γρήγορα.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Δεν καταφέραμε τίποτα.
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Μα φυσικά. Ο άνδρας έκανε το πιο λογικό πράγμα που μπορούσε. Ανέπτυξε ταχύτητα και ο ίδιος.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Τότε τι κάνουμε;
Σε ένα λεπτό θα μας έχει φτάσει.
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Το μόνο λογικό είναι να χωριστούμε. Εσείς από εδώ και εγώ από εκεί. Δεν θα μπορεί να μας ακολουθήσει και τις δύο.
Ο άνδρας επέλεξε να ακολουθήσει την Αδελφή Λογική. Η Αδελφή Μαθηματικά φτάνει στο μοναστήρι και ανησυχεί για την ΑΔ.ΛΟΓ. που δεν έχει φανεί ακόμη.
Όταν τελικά φτάνει και εκείνη στο μοναστήρι, τρέχει να της μιλήσει με αγωνία.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Δόξα τω Θεώ. Φτάσατε. Τι συνέβη;
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Συνέβη το πιο λογικό. Αρχισα να τρέχω και ο άνδρας έκανε το ίδιο.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Και μετά;
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Συνέβη το πιο λογικό. Με πρόφτασε.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Θεέ μου! Και μετά;
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Ο,τι ήταν πιο λογικό να κάνω. Σήκωσα τη ρόμπα μου.
ΑΔ.ΜΑΘ.: - Πώς; Και μετά τι έγινε;
ΑΔ.ΛΟΓ.: - Του ξέφυγα. Λογικό δεν είναι αδελφή; Μια καλόγρια με τη ρόμπα σηκωμένη τρέχει πιο γρήγορα από έναν άντρα με κατεβασμένα τα παντελόνια.....!
